Darklight: Journey To The Empyrean (Completed)

CHAPTER 26

Epoh gather his army to protect his people and I did not stop him, it is his right. I walk in the bulwark of the northern wall. Dito unang aatake ang mga sundalo ng Elviticus pero bago yon mangyari ay kailangan muna naming mag-usap ng hari ng Elviticus. A good talk for a good king, if he is worthy to be even called that.

Epoh agreed to talk to him with diplomacy. Who could tell a giant king like him would know how to respect his enemies knowing his capabilities as someone who could kill them in just a single blow. Kung sino pa ang mas mahina at umaasa lamang sa kanyang mga sundalo, siya pang may ganang gumawa ng gulo. Greed really knows no size.

I shrug.

Isang matinding katahimikan ang bumalot sa buong kaharian. Lahat ay nag-aabang, lahat ay nag-iisip kong ano ang mangyayari. Agad akong napatingin at napatayo ng isang liwanag ang lumabas sa hindi kalayuan.

I turn my gaze and saw Epoh looking at me. I just nod at him. I jump off from his bulwark and use my speed to run towards the portal. When I am already halfway towards them, I suddenly halted when a fire fast approach towards my place. I open my palms and let air meet the fire, as it collided the air consume the fire in just a few second making it fade into thin air.

Bahagya akong nagulat ng bumungad sa akin ang nakagapos na si Ophelia na may maraming pasa sa mukha, nakaluhod siya habang nakatayo sa kanyang gilid ang tagapagsalita ng Elviticus.

"Hello, Agnes."

Napakunot ang aking noo ng may iba akong maamoy mula sa kanya. Nagulat ako ng itinaas niya ang kanyang kamay at ulo ng hari ang nakabitin sa ere na halatang pinahirapan bago pinatay. I ball my hands into fists.

"Nasaan ang aking mga kasama?" mahina kong tanong na tama lang para marinig niya.

Isang malakas na tawa ang ginawa niya bago tumingin sa akin na may mapanuyang ngiti sa labi.

"Akala ko pa naman ang galing-galing sa pakikipaglaban ang mga manlalakbay na bampira. Nasa Elviticus parin sila yon nga lang bangkay na." saad niya sabay tawa ng tawa.

I inhale deeply. Something is off but I did not let him know it. Inilahad ko ang aking kamay sa kanya na ikinatigil niya sa pagtawa.

"Ibigay mo sa akin si Ophelia."

Mabilis niyang itinulak si Ophelia na halos wala ng lakas para tumayo at maglakad. I look at him as his eyes turned bloodshot red. Mabilis kong inilabas ang aking kapangyarihan at tumakbo palayo sa kanya. Kasabay nun ay ang paglabas ng isang malaking bola ng apoy sa kanyang kamay sabay lipad patungo sa aming kinalalagyan. Mabilis akong napayuko habang dala-dala si Ophelia. I jump to the bulwark of the northern wall of the giants kingdom and give Ophelia to the elves who run for assistance.

I heard a distant marching of a thousand footsteps. The king's adviser killed the king for he wanted the throne alone and he manage to know some dark magic of his own. Kaya hindi siya nagdalawang isip na patayin ang hari dahil sa bagong kapangyarihang nalaman niya kong saan.

I saw them halted a few meters away from the northern gate. I stood in the bulwark where they can be seen. Nasa unahan ang tagapagsalita ng hari habang nakaupo sa trono ng hari na karga-karga ng isang malaking karwahe na hila-hila ng walong kabayo.

A few minutes and the sun will rise behind the mountains. I was expecting for a diplomatic talk but seeing this move from the late king's adviser means talking is absolutely of no use. Kasabay sa pagsikat ng araw ay isang malaking bola ng apoy ang sumabog sa kaharian na siyang hudyat na simula na ng digmaan. Sunod-sunod ang naging pag-atake ng mga salamangkero na kasama ng bagong hari ng Elviticus. Bola ng apoy ang patungo sa amin pero dahil nagawa ko itong ipahinto sa ere at doon pasabugin ay mas lalong dumami ang kanilang pag-atake.

Nagpa-ulan ang mga taga Elviticus ng libo-libong palaso na pinilit kong hindi makalapag sa buong kaharian. Nakalapit na ang ilang mga sundalo sa pader at pilit na inaakyat ito gamit ang kanilang dalang hagdan.

May ilang higante na rin ang lumabas galing sa gate ng ibang direksyon at sinalubong ang mga ito ng isang malakas na hampas ng kanilang sandata na agad na pumatay sa kanila agad-agad. Those were innocent souls following their leader's command.

The battleground is a total chaos. Everybody is either fighting for their survival or simply following their leader's command. I inhale deeply and the scent of blood polluted the air. How many war have I been into? How many war have I lost? How many have I won? How many lives have I witness fall to the ground? How many blood of those innocent souls have I fantasized? How many have I killed?

I close my eyes for a few seconds and just as I open them. Isang malakas na sigaw ang ginawa ng isang salamangkero na nasa paanan na ng pader at handa na sanang aatake pero kasabay nun ay ang bigla niyang pagbagsak sa lupa na putol na ang ulo.

"Just in time."

Tumabi sa gilid ng bangkay si Angus habang mabilis ring kumilos at pinagpapatay ang ilang pilit na pumapasok sa loob ng kaharian. Hanggang sa isa-isa ko na rin silang nakita sina Cerberus at Verleen, si Eulises, si Angus, si Larco at si Ophelia na walang mga pasa hindi katulad ng mga nakita ko sa kanya kanina.

Nasa ibabaw parin ako ng pader at pilit na pinipigilan ang mga apoy na inaatake nila patungo sa loob ng kaharian. When someone from the wizards strike my post with lightning that I did not expect. Nabuwal ako sa aking kinatatayuan dahil sa malakas na impact nito patungo sa aking kinalalagyan. Bahagyang nakapasok ang ilan nilang majika na nagpasabog sa ilang gusali sa loob ng kaharian.

I open my palms and move it in a circling motion repeatedly. I send it to where the wizard with a lightning. I let it go so sudden that the wizard did not notice it. Dahil sa lakas ng hangin ay nabuwal siya sa kanyang kinatatayuan. Kasabay noon ay ang pagtakbo ko patungo sa kanya at pumasok sa loob ng buhawi ng hindi nabubuwal sa aking paglalakad. Nakalutang siya sa ere habang pilit na pinapalabas ang kanyang kapangyarihan pero hindi niya magawa.

I smirk.

Hanggang sa may isang maliit na libro ang bumagsak dahil sa kanyang pagikot-ikot sa ere habang nasa gitna lang ako at binasa ang nakapaloob sa libro. Isa itong libro ng mga orasyon na kadalasang ginagamit para sa itim na salamangka. Na bahagyang nagpakunot ng aking noo.

Inborn witches don't take books with them. They can chant a spell without reading one, it can just came out of them naturally. So this means, this guy in front of me is just a plain human and just reading a book of whoever created this piece of crap. I look at him as air strangle his neck that cause his death.

Just as the air around me slowly subsides. Angus already has the late king's adviser in his grip. I went to them and look at the newly pretend king.

"Paano nakapasok ang mga tao sa Empyrean?" madiin kong tanong sa kanya.

Isang malakas na halakhak ang lumabas sa kanyang bibig bago nakangiting tumingin sa akin.

"Simula pa lang iyan."

Ang tanging salitang nasabi niya bago siya kainin ng sariling kapangyarihan. Fire consume his body and slowly fades in the air leaving nothing but only his sinful ashes. I look around and saw the men drop their swords as their commander is nothing but a dust in the wind. May ilang higante rin ang binawian ng buhay pero mas marami ang mga sundalo ng Elviticus at ang huling tao na kasama ng lalaking pinatay ko kanina ang ngayon ay tatlong beses na sinaksak ni Larco sa puso.

"Elect a king that knows no greed. Go home soldiers, your wives and kids are waiting for you." Malakas na sigaw ni Larco na nagpatahimik sa kaninang maingay na paligid.

Ophelia open the portal and the soldiers did not march like how they use to. They walk, a walk for freedom, a walk of peace. May ilan ring galing sa kaharian ng Elvaña  ang sumama sa ilang mga sundalo na umuwi na sa kanilang mga tahanan.

Epoh and Lucious said their goodbyes as Lucious went back to where he really is from. I smile as he wave his last goodbye as Lucious and not as the new king of the united nation of elves, King Lucious, who happens to be descendents from the late, late kings decades ago.

"So, what happen?"

I ask them as they all stare at me. I need to know how our little drama took a different route but first we need to know where this healer is and what they called Vernon mountain. Sa tingin ko kailangan na nga naming magmadali bago pa mahuli ang lahat.