❗️Алдагдсан сурагчид❗️(дууссан)

Жаргалтай? эсвэл гунигтай?

End chapter
Тэр бүх аймшигт хэрэг шийдэгдээд аль хэдийн 5 жил болжээ...
Тэр үед шүүхийн шидвэр нь Жисүү аав хоёр нь үхсэн болохоор энэ бүх хэрэг үйлдсэн гэмт хэрэгтэн байхгүй гээд тэр үед үхсэн бүх хүүхдүүдийн ар гэрийнхэнд нь улсаас нөхөн төлбөр өгсөн.. Бас манай ангийханд ч бас өгсөн..
Бид бүгд жил бүр тэдэн дээрээ очдог юм.. Одоо ч гэсэн ирчихсэн зогсож байна..
Би:Наёонаа сайн биздээ? Би энд дэндүү аз жаргалтайгаар амьдарч байгаа надад санаа зовох хэрэггүй шүү!! Миний найз наанаа тайван нойрсоорой!!(нулимс дуслах)
Жонгүүг:битгий уйлдаа..(мөрөн дээр гараа тавих)
Тэхён:хайрт минь явцгаая!!(гараас атгах)
Би:за ойлголоо... Явцгаая!!!
Та нар гайхаж байна уу? Би Тэхёнтой гэрэлсэн бид хоёр сайхан амьдарж байгаа...
Жэнни маань энэ бүхний дараа америк явж Жин Юнги хоёр эмч болоод Кай Сухо Ханбин гурав хуульч болон гэж ярьдаг байснаараа болсон.. Жонгүүг жүжигчин болсон тэр хүнтэй суухгүй гэсэн Наёоныг хамгаалж чадаагүй дээ насан туршдаа уйчлалт гуйж амьдрах болно гэсэн...
Тэхён өөрийн гэсэн групптэй болж би харин загвар зохион бүтээгч болоод амьдарч байгаа..
Одоо бид нар бүгд Намжүүн багш дээр очиж байна. Багш олон хүний амийг хороосон гээд цаазын ял сонссон өнөөдөр магадгүй бидний сүүлийн уулзалт байх...
Бид нар орход багш инээмсэглэн биднийг угтлаа..
Би:багшаа...(нулимс цийлэгнэх)
Надаас болоод бүгд л дотор нь сонин болж дор дороо чимээгүй болцгоолоо..
Намжүүн:хүүхдүүдээ.. Амьдрал бидэнд хааяа дэндүү их жаргал хааяа дэндүү их зовлон авчирдаг гэдгийг хэзээ ч мартаж болохгүй юм шүү... Тэр үед нь над шиг биш ухаантайхан шиг тэсээд гараарай л гэж хүсмээр байна.. Та нар надаас маш их сургамж авах ёстой шүү(нулимс нь дуслах) том болцгоосон байна шүү!! Царайг нь багш нь дотроо сайн тогдоож авлаа... Одоо харамсахгүй ээ!!
Би жоохон л байвал уйлчих гээд байсан болохоор шууд л гараад гүйчихлээ...
Хаалгыг налан доош суугаад тэвчсэн тэр нулимсаа доош унгалаа... Тэнэг багш анхнаасаа ийм зүйл хийгээгүй бол бид нартай хамт байж болох байтал яагаад ийм замыг сонгосон юм!!!
Хэтэрхий хайран санагдаж байна багшаа..
Надад тэгээд явуулчих хэтэрхий харамсалтай байна!!! Би буцаж гүйн ороход багш яг цаашаа алхаж байлаа...
Би:БАГШАА.....(өвдөглөн суух)
Намжүүн:чи чинь?
Би:та яагаад ийм амархан явах гэж байгаа юм?? Тийм хэрэг хийсэн юм бол насан туршдаа амьд байж уучлалт гуйж амьдрах хэрэгтэй биз дээ!!!(уйлах)
Намжүүн:(уйлах)
...:цаг дууссан!!!! Дугаар 3067 яв!!!!
Би:БАГШАА!!!!!!!!!!
Намжүүн:цаашаа яв!!! Битгий намайг хар зүгээр л яв!!!
Тэхён Жонгүүг хоёр намайг тайвшрулах гэж хичээсээр хаалга хаагдахтай зэрэгцэж багшийн минь амьдрал хаагдлаа......
5 жилийн дараа
...:Хэрэгтнийг ямар ч буруугүй байсан гэж үзэж хэрэгтэн 3067 өөртөө зохих ял хүлээсэн учир. Ким Намжүүнийг цагаадгаж байна(алх нүдэх)
Сухо:баярлалаа шүүгчээ!!
Бид нар шүүх хурлаас гараад алхлаа..
Сухо:миний зорилго бүтлээ.. Би энэ олон жил багшийг л цагаатгаасаа гэж хүссэн..
Би:баярлалаа!!
Сухо:(инээх)
Тэхён:багш минь одоо л тайван нойрсох нь...
Жонгүүг:охинтойгоо жаргалтай байгаа байх аа...
Би тэнгэр лүү удаанаар ширтэхэд яг л багш минь байгаа мэт нар өөдөөс минь төөнөх нь таатай.....
Бидний амьдрал одоо жаргалтай ч юм шиг эсвэл гунигтай ч юм шиг явдлаар үргэлжлэх нь.......

За ингээд Алдагдсан Сурагчид зохиол маань дууслаа. Энэ хүртэл хамт байсанд баярлалаа.. Жоохон утгагүй байж магадгүй уучлаарай идэвхитэй уншиж воте дардаг та нартаа баярлалаа хайртай шүү 💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜