The Bucket list (Watty's 2020)

Chapter Two

1. Shop in the mall
2. Make Friends
3. Running in the sea side
4. Swim in a pool full of floating spongebobs
5. Drive a police car
6. Meet a lion and a lioness
7. Eat steak in a restaurant
8.camp in the woods
9. Spend a night with nate
10. Get out of the hospital with a cancer free.

Matapos akong magsulat ay sabay naming tinupi ang papel.

"And now, let's exchange papers"

Taas kilay akong napatingin kay Nate sabay tumingin sa papel niya na ngayon ay nakaabot na sa direksyon ko.

"this is my bucketlist and that's yours, bakit tayo magpapalit? I don't get it!"

Napapikit siya nang mariin bago tumingin sa'kin,

"this is what we call A bucketlist with a twist Andrea! Palit tayo tapos kung anong nakasulat sa listahan mo, 'yon ang gagawin ko and vice versa. we also need to take a video or a picture for assurance purposes"

Minsan talaga naiinis ako sa mga kalokohan niya.

"Fine."

Nagpalit na kami nang mga listahan.

Maya-maya pa ay bumalik na si Nate sa kanyang kwarto at mag isa na ulit ako.

Naisipan kong buksan ang kanyang listahan at nang makita ko ito ay halos maiyak ako.

1. Go for an adventure
2.
3.
4.
5. Fight cancer
6.
7.
8.
9.
10. Live your life :)

napakadaya niya talaga. Ang sabi sampu pero tatlo lang ang sinulat niya.

Humiga ako sa kama at tumunganga hanggang sa nakarinig na naman ako ng marahang katok sa pinto bago iyon bumukas.

Standing behind the door is my mom with a smile plastered on her face. may dala-dala siyang bulaklak at inilapag niya iyon sa mesa na nasa tabi ko.

"How are you Andrea?"

"I'm fine" I closed my eyes and said
"magpapahinga muna ako"

Naramdaman ko ang paglayo nya sa kama ko at ang pag upo niya sa katabing sofa.

She knows how much I hate her, kasi nung mga panahon na kailangan ko siya, wala siya.

During my chemotherapy I told her to stay, but she didn't. Mas inuna pa niya ang trabaho nya kesa sa anak niya na kailangan siya.

I felt so alone that time. Mag isang lumaban, and then I saw Nate behind those close doors. Peeking inside, smile plastered around his place and whispered "Kaya mo yan" in the air.

I would never forget that day.

Kung paano ako tinalikuran nang mom ko at kung paano pinunan ni nate 'yon.