I lost myself 🥀| C.DALLAS 🥰 [ZAWIESZONE]

10

Obudziłam się kiedy promienie słoneczne poraziły moje oczy. Jestem pewna, że wczoraj wieczorem  zaciagnełam rolety by uniknąć tej sytuacji. Przytknełam twarz do poduszki by ponownie zasnąć. Poczułam jak ktoś z ogromną siłą dosłownie rzucił sie na mnie. To było pewne, że już nie zasnę.

-Wstawaj! - usłyszałam głos Klaudii.-musisz sie zbierać!

-Po co niby? - powiedziałam i rzuciłam ją ze siebie - i proszę przestań krzyczeć.

-jedziemy nad jezioro na tydzień! - krzyknęła podekscytowana nie zwracając uwagi na moja prośbę.

-my czyli kto? -pytam zaskoczona.

-Ja, ty, Julia, Payton, Cam i Corbyn.- dosłownie skakała z radości.

-nigdzie z nim nie jade Klaudia. Bawcie sie dobrze! - powiedziałam i odwróciłam sie w drugą stronę.

Przez chwile wróciły wspomnienia z wczorajszej sytuacji.
Nadal nie wierze, że to się wydarzyło a co gorsza, że mi sie podobało.
Nad głową wciąż słyszałam krzyki mojej przyjaciółki. Była cholernie uparta.

-o której jedziemy? -poddałam sie wiedząc, że nie wygram.

-tak tak! Za godzine mała wiec lepiej się zbieraj i pakuj..- zrezygowana wstałam i ruszyłam w kierunku łazienki.

Całkowicie pozbawiona chęci do życia zdecydowałam ubrać zwykłe dresowe spodenki i za dużą mi koszulke Camerona.
Tak mam sporo jego koszulek.
Makijaż sobie dzisiaj odpuściłam. Gdy byłam juz gotowa w końcu mogłam zabrać sie za pakowanie co było najgorsze.

-liv! Dalej mieliśmy jechać już pół godziny temu! - słyszę krzyk swojego brata

Już minęło tyle czasu? Na szczęście jedyne co mi zostało to zapięcie tej walizki co było nie łatwym wyzwaniem.

-Oliv naprawde musimy już jechać - powiedział Cameron, który wchodząc zaśmial sie na mój widok. W końcu stałam na walizce przy tym próbując ją zamknac.-zejdź pomogę Ci.

Bez kłocenia po prostu zrobiłam to o co prosił. W czasie gdy on zamykał walizke ja podeszłam do lustra patrząc czy może jednak nie nałożyć makijażu.

-Jesteś taka piękna - podchodzi do mnie i obejmuje od tyłu.-Powiedz mi czemu to wszystko jest takie trudne?

-ale co?-pytam i próbuje sie odwrócić ale on mi to uniemożliwia i mocno mnie przytrzymuje. Jestem pewna, że jutro pojawi się tam duży siniak.

-Nic mała - całuje mnie w policzek i wtula w włosy.- musimy udawać, że nie pragniemy sie nawzajem.

Nie wiedziałam co powiedzieć. Czy go pragne? Oczywiście, że tak. Ale to tylko zakład.

-idziecie? - słyszę głos Paytona.

-tak idziemy -krzyknął Cam i wziął moją walizke a ja opuściłam już pokoj- a i piękna! Wygladasz bosko w mojej koszulce.

-we wszystkim wygladam bosko-zasmiałam sie i bez czekania na jego odpowiedź zbiegłam na dół.

Na dole czekali już na nas Klaudia i Payton.
Chwila a gdzie Julia i Corbyn?

-Julia dojedzie na miejsce z Corbynem- mówi Klaudia gdy zauważa, że sie rozglądam.

- Julia i Corbyn? -pytam zaciekawiona -przecież oni sie nie lubią.

-ostatnio dużo sie pozmieniało.- powiedziała cicho -byłaś tak nieobecna że nawet nie zauważyłaś.

-ale jak to?! -krzycze -Corbyn i Jul są razem? Czyli kolejna ukrywała przede mną swój związek? Wszyscy wiedzieliście?

-tak. -słyszę za plecami głos Camerona- coś musiało zdecydowanie odwrócić twoja uwagę, że nie dostrzegasz takich rzeczy.

-czyli jedziemy jedziemy na wyjazd gdzie ty bedziesz cały czas sie macać z Klaudia a Julka z Corbynem. No fajnie- mówię i kieruje się w stronę drzwi.

-zawsze masz mnie - mówi Cam a ja odwracam sie w jego stronę i morduje wzrokiem.

-Nie dziękuję -mowie i wychodze z domu wsiadajac do auta a zaraz po mnie cała reszta.

Ten wyjazd to bedzię kompletna porażka.
Nie wierzę, że w ogóle sie na niego zgodziłam. Czeka mnie najgorszy tydzień w całym moim życiu.
Muszę przebywać w jednym domku z facetem, którego powinnam unikać jak ognia.
Gdy jest blisko tracę zmysły.
Wyłączam się na cały świata. Tak jakbym nie znała prawdy a my bylibyśmy tylko szczęśliwa para. Później to znika i pojawia się obrzydzenie. Nie do niego. Do siebie. Do siebie za to, że na to wszystko pozwalam. Zgadzam się bez najmniejszego zawahania. Zawsze byłam podatna na jego słowa i czyny. Zazwyczaj to on rządził i nie dał sobie nic powiedzieć. Ale tamten Cameron nigdy by mnie nie skrzywdził. Znalazłby sposób by znaleźć inne rozwiązanie. Nie wybrałby takiego. Kiedy straciłam mojego Camerona?