Küçüklükten başlayan tatlı çocukluk aşkı...
Kaderin onları yeniden birleştirmesi bir mucize olmalıydı.
Yıllar sonra,kader onları tekrar birleştirmişti...demek doğru olur muydu?
Hayır hayır,onların yeniden birleşmesi bir kader değildi...bunun sebebi...
Annem bana sırıtarak yan bir bakış attı. "Bence okulu sana sevdirecek sebepler vardır ha?"
"Anne!"diyerek kaşlarımı çattım. Küçük bir kahkaha atarak dışarı çıktı. Annem benim arkadaşım gibi olduğundan ona Savaş ile sevgili olduğumuzu söylemiştim. Aralık ayındaydık. Yeni yıla girmemize az kaldı. Kızlarla deli gibi çalışıyorduk. Üniversite sınavımız bu seneydi. Beş buçuk ay kadar bir şey kalmıştı ama şimdiden bir çok rakibimizi elemiştik bile. 120 sorudan 90 nete çıkmıştım.
Bunu en az 100'e çıkarmak hedefimdi. Bu arada,kızların anneleri de tabii ki bu sevgili olaylarından haberdardı. Babalarımızın duyması için daha zaman vardı. Onlar geldiğinden beri daha az görüşüyorduk,bu da bizi üzüyordu. Korumalar kapının önündeki yerlerini de almışlardı. Oof of. Neyse,en azından ailemizle kavuşmuştuk ya,ona seviniyordum. Dışarısı buz gibiydi. Odamdaki lavaboya girip günlük işlerimi hallettikten sonra odama geçip giyinmeye başladım. Kalın muz çorabımı giydikten sonra siyah okul eteğini üstüne geçirdim.Beyaz okul gömleğinin eteklerini eteğin içine sıkıştırıp üstüme de uzun,eteğin altına gelen okul hırkasını giydim. Öhöm,babam bilmese de bu Savaş'ındı tabii. Uzun ve salaş diye ondan çarpmıştım. Tabii Savaş bazen kızıyordu,onu giyince çok güzel oluyormuşum,arkadan bakınca sadece bacaklarımı öne çıkarıyormuş bilmem ne.
Saçlarımı açıp taradım. Saçlarım da uzamıştı. Sanırım biraz kestirsem iyi olurdu. Bir de gözlük takmaya başlamıştım. Tabii Savaş Bey buna da karışmıştı! Çok güzel oluyormuş! Dikkat çekiyormuşum!
Gözlerime rimel sürdükten sonra dudaklarıma çilekli parlatıcımı sürüp dünden hazırladığım çantamı tek omzuma attım. Parfümümü de sıkıp odamdan çıktım. Merdivenlerden indikten sonra annem ve babama gülümsedim. "Günaydın Karan Ailesi."
Babam bana baktı. "Günaydın güzelim."
Yanına koşup ona sarıldım. O da yanağımdan öptü. Annemin yanına oturup kahvaltı yapmaya başladım. "75 netten 90 nete çıkmışsın Elis.Bu harika."dedi babam.
Gülümsedim. "Kızlarla birlikte çok çalışıyoruz.Ki siz de buna şahitsiniz."
Babam bana baktı. "Şimdi ehliyet almana da çok az kaldı." Heyecanlandım. "Evet!"
