Een Nieuw Begin

14.

'Dus dat was Floris?' Vroeg Dave toen Angela bij ons kwam zitten. We hadden alweer pauze, en waren bijna klaar voor vandaag, nog twee uurtjes. 'Dat was Floris.' 'Hij was echt oud joh!' Lacherig gaf ik Angela een beuk. 'Ach, stel je aan. Het valt allemaal wel mee.' 'Helemaal niet man!' 'Ach, viel best mee, toch Dave?' Zocht ik steun bij Dave, maar die haalde alleen zijn schouders op. 'Het valt best mee.' Besloot ik toen hij verder geen reactie gaf en even gaven Angela en Dave elkaar een blik, die ik niet miste. 'Wat?' Vroeg ik meteen. 'Niks, Eef.' 'Nee wat is er? Dit is al de zoveelste blik die jullie delen vandaag.' Zei ik en sloeg mijn armen over elkaar. 'Niks, Eva.' Schudde Dave nu ook zijn hoofd en ik kneep mijn ogen samen. Ik hield er niet van als mensen dingen voor mij achter hielden, en dat deden ze overduidelijk. 'Oké, dan niet.' Zei ik geïrriteerd nadat ze beiden niks zeiden en boos stond ik op. Ik pakte mijn tas bij elkaar en negeerde ze toen ze me vroegen te blijven en waar ik heen ging. Eerlijk? Ik wist het zelf niet eens. Boos stapte ik weg en het eerste waar ik heen besloot te gaan was de wc, daar konden ze me niet achterna komen. Gauw sloot ik mezelf op in een hokje en leunde tegen de muur aan. Even probeerde ik te bedenken waarom ze die blikken naar elkaar zouden zenden, maar ik kon nergens op komen. Toen ik eenmaal nog maar even besloot te plassen voordat de lessen weer begonnen, kwam ik er achter dat ik ook nog eens ongesteld was geworden. Fijn, deze week kon nog beter beginnen.

'Nee Floris, ik wil gewoon even thuis slapen.' 'Maar waarom dan?' Nou, omdat ik ongesteld ben en geen zin heb om bij jou in bed door te lekken, dacht ik, maar zei het niet. 'Omdat ik even weer een paar nachten goed wil slapen.' 'En dat doe je niet als je hier slaapt?' 'Jawel, maar..' 'Waarom dan niet hier slapen? Dan zie ik je ook weer eens.' 'Je hebt me dit hele weekend al gezien man.' Schoot ik in de lach en schudde mijn hoofd, die vent was echt niet te geloven. Ik verplaatste de telefoon naar mijn andere oor en keek op mijn horloge. 'En bovendien, ik moet zo werken.' 'Werken? Heb je een baantje dan?' 'Ja, al een tijdje hoor, ik hoefde alleen nooit te werken als jij langs kwam.' 'Oh..' 'Ja, oh.' Lachte ik weer. 'War werk je dan?' 'Ja, dat ga ik natuurlijk niet zeggen, dan verschijn je op mijn werk.' 'Nou ja zeg.' Klonk Floris quasi verontwaardigd. 'Wanneer zie ik je dan wel weer?' 'Ik bel je nog wel als ik klaar ben.' En kort daar na hingen we op. Ik had nog precies zeventien minuten om me klaar te maken en om op het werk te komen, dat was bij een restaurantje in de stad. Gauw trok ik mijn schoenen aan, bond mijn haar in een staart, pakte mijn spullen bij elkaar en wierp nog een laatste blik op mijn horloge. Dertien minuten had ik nog. Gauw pakte ik mijn fiets en haastte ik me naar het werk.