Een Nieuw Begin

21.

‘Heb je alles?’ De dagen die we in Maastricht samen hadden doorgebracht waren snel gegaan. Ik had Floris delen van de stad laten zien, en hij had mij heerlijk mee genomen uit eten. Ondertussen stonden we alweer onze tassen in te pakken, onze dagen in Maastricht waren alweer voorbij. Maar mijn vakantie nog niet, ik had nog een week over. Floris alleen jammer genoeg nog niet. ‘Bijna.’ Bedacht ik me nog wat en snel rende ik de badkamer in. Tussen alle spullen haalde ik nog mijn tandenborstel vandaan en hield hem omhoog naar Floris, die in de lach schoot. ‘Van alles dat je had kunnen vergeten of bedenken, is het je tandenborstel.’ ‘Ach man, wees blij dat ik er niet in de auto op de snelweg achter kwam, dan hadden we moeten omdraaien.’ ‘Dacht het niet, dan had je maar een nieuwe gekocht.’ ‘Echt niet.’ ‘Oh echt wel.’ Ondertussen stonden we grijnzend tegenover elkaar en stond ik met mijn knieholtes tegen het bed aan gedrukt. ‘Oh echt niet.’ Zei hij zacht en plagerig, en gaf me een zetje tegen mijn schouder aan, waardoor ik achterover het bed op viel. Ik slaakte een gil van schrik en Floris lachte, waarna hij zich boven op mij liet vallen. Voor een moment lagen we daar, elkaar alleen maar aan kijkend, maar uiteindelijk begonnen we te zoenen. Ik liet mijn handen door zijn haren gaan en voelde zijn tong om de mijne draaien. Ik werd alleen maar meer verliefd op zijn liefde, zijn lichaam en alles wat hij altijd voor me deed. Ik liet mijn handen langs zijn borst naar zijn overhemd glijden, en opende zijn bovenste knoopjes. Zijn handen gleden ondertussen onder mijn shirtje, en zijn lippen verplaatsten zich naar mijn nek. Voor een moment lieten we ons gaan, maar we werden onderbroken door de wekker die Floris had gezet, om te zorgen dat we op tijd weg gingen. Even keken we elkaar aan en zette Floris de wekker uit, waarna we elkaar weer aan kijken. ‘Ik geloof dat het tijd is om te gaan.’ Grinnikte ik en Floris zuchtte. ‘Al had ik het niet erg gevonden als we nog even de tijd hadden.’ Voor de tweede keer zette hij zijn lippen in mijn nek, en liet ze langzaam omhoog naar mijn zwakke plek achter mijn oor glijden. Ik had nog steeds mijn handen in zijn haren en trok er zachtjes aan. Het voelde zo goed, en de tintelingen die ik kreeg van de plek waar hij zijn lippen had gingen door mijn hele lichaam. ‘Floris…’ Mompelde ik. We moesten gaan. ‘Nog even.’ Mompelde hij in mijn oor en ik glimlachte. ‘We moeten echt gaan.’ Mompelde ik weer, maar maakte zelf geen aanstalten om hem van me af te drukken. ‘Nog heel even.’ Mompelde hij weer en dit keer schoot ik in de lach, hij was echt niet te geloven. Ik zette mijn handen tegen zijn borst aan en duwde hem van me af, iets wat hij niet heel leuk vond. ‘Ah, kom op..’ ‘Nee echt niet, we moeten binnen vijf minuten uit deze kamer zijn, en ik moet mijn haar weer overnieuw doen.’ ‘Ach, zelfs al zou je er naakt bij hebben zag je er nog goed uit.’ Ik rolde mijn ogen en kwam van het bed af. ‘Nog even?’ ‘Nee, Floris. Ga jij je nou ook nog maar even klaar maken. Met vijf minuten zijn we hier weg.’ Hij zuchtte, keek me sip aan en volgde mij uiteindelijk maar van het bed af. Gauw borg ik mijn tandenborstel op en trok het elastiekje uit mijn haar. Ik haalde mijn handen nog een keer door mijn haar heen en bond het opnieuw samen. ‘Ik ben klaar, jij?’ Draaide ik me om en keek hem afwachtend aan. Hij ging weer overeind staan en hees zijn tas over zijn schouder. ‘Ik ben er ook klaar voor.’ Knikte hij en wou mijn tas pakken, maar ik tilde hem zelf op. ‘Nee joh, ik til hem zelf wel.’ Hij schudde zijn hoofd en gebaarde dat ik de tas moest overgeven, maar ik negeerde het. ‘Eva, toe nou.’ Ook dat negeerde ik en hees de tas over mijn eigen schouder heen. ‘Dan kunnen we gaan.’ Zei ik en opende de deur. Nog een laatste keer keken we rond, en daarna vertrokken we naar beneden. We gaven de pasjes af en Floris betaalde de rekening, waarna we naar de auto liepen en Maastricht weer verlieten.