The Werewolf Next Door

Chapter 2

"Όχι σε παρακαλώ! Μην με σκοτώσεις, δεν ήταν η ιδέα μου δεν έκανα τίποτα!" φώναξα.

Τα μάτια του ελαμπαν στο φως της πανσελήνου, το δέρμα του ήταν κρύο και η φωνή του βαριά.

"Ακριβώς!" μου είπε.

Πήδηξε πάνω μου καθώς εγώ φώναζα για βοήθεια, σε ένα δευτερόλεπτο με δαγκώνει στον λαιμό κάνοντας με να ουρλιάζω.

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!" Φώναξα, η μάνα μου ήρθε αμέσως να δει τι συμβαίνει.

"Είσαι καλά;" με ρώτησε αγχωμένη.

"Ναι, ναι ήταν απλά ένα όνειρο.." της είπα προσπαθώντας να ηρεμήσω.

"Εντάξει.. Η ώρα είναι 11 και το φορτηγό να έρθει στις 1 οπότε, κάνε κάτι να περάσει η ώρα σου. Έχουνε πολύ δουλειά μετά." μου είπε και έφυγε από το δωμάτιο.

Σηκώθηκα πάνω και έριξα μια ματιά στο σαλόνι, άρχισα να σκέφτομαι τον χώρο που θα μπουν τα πράγματα.

Πήγα στην μπαλκονόπορτα και κοίταξα απέξω, είχαμε μια μικρή αυλή με λουλούδια.

Την άνοιξα και βγήκα έξω, το ζεστό αεράκι χτύπησε να τα μαλλιά μου, ακολούθησα τα λουλούδια, με έβγαλαν στην πίσω αυλή.

Είχαμε ένα mini bar και ένα τραπέζι με καρέκλες.

Για οροφή είχαν βάλει μερικά ξύλα με λουλούδια να κρέμονται, ήταν πολύ ωραία, αναρωτιέμαι γιατί δεν βγήκα πιο πριν.

Έτσι όπως κοίταζα τον χορό, είδα ότι και το απέναντι σπίτι είχε αυλή, αλλά στην οροφή δεν υπήρχαν λουλούδια, όλα ήταν τόσο μαύρα.

Δεν ξέρω ακόμα τι έγινε με αυτό το σπίτι.

Αποφάσισα να μπω μέσα, δεν ξέρω με τι θα σκοτώσω τον χρόνο μου αλλά μπορώ να κάνω καμιά βόλτα στο σπίτι.

"Μαμά το ρεύμα είναι ανοιχτό;" την ρώτησα.

"Γνωρίζεις ότι δεν ξέρω από ρεύματα οπότε να η απάντηση σου." μου είπε καθώς συνέχιζε την δουλειά της.