The Werewolf Next Door

Chapter 6

Μετα από 3 μήνες

Καθώς περπατούσα στην άμμο με την θάλασσα και τον αέρα να μου μπερδεύει τα μαλλιά, άκουσα κάποιον να φωνάζει το όνομα μου.

Γύρισα πίσω και είδα τον Tom Holland να τρέχει προς το μέρος μου, στο πρόσωπο μου εμφανίστηκε ένα χαμόγελο και τον πλησίασα.

Όταν είχε φτάσει αρκετά κοντά μου, με έπιασε από την μέση και με σήκωσε ψηλά κάνοντας με δύο σβούρες στον αέρα.

Τον κοίταξα μέσα στα μάτια του και χάθηκα.

"Είσαι ότι πιο πολύτιμο έχω..." Μου είπε καθώς πλησίαζε τα χείλη μου.

"Δεν θέλω να τελειώσει ποτέ..." Του είπα και ήρθαμε σε απόσταση αναπνοής.
Πλησίαζε ακόμα πιο κοντά μέχρι που...

*Ντριιιν ντριιι*

Άνοιξα τα μάτια μου πονεμένη, άκουγα τον ήχο του τηλεφώνου αλλά δεν κουνήθηκα για να το σηκώσω.
Προσπαθούσα να καταλάβω που βρισκόμουν, πια ήμουν, τι κάνω και πιο είναι το νόημα της ζωής.

Πάλι με πήρε ο ύπνος; Γαμώτο, γιατί κοιμάμαι τα μεσημέρια; Έβλεπα και ένα καταπληκτικό όνειρο με τον Tom Holland, έλεος να πούμεεε.

Τελικά άρπαξα στο χέρι μου το κινητό και απάντησα την κλήση;

"Ναι;" Ρώτησα κοιμισμένη.

"Νέκρα, πάλι κοιμάσαι; Δεν είπαμε ότι θα πάμε βόλτα με τα ποδήλατα;" Με ρώτησε ο Σωτήρης από την άλλη γραμμή.

Ποοο το ξέχασα τελείως!

"Ωω, που είστε; Σηκώνομαι αμέσως και έρχομαι." Σηκώθηκα από το κρεβάτι γρήγορα και προσπάθησα να βάλω τα παπούτσια μου με μεγάλο άγχος.

"Έλα πλατεία, είναι και τα υπόλοιπα παιδιά εδώ." Μου απάντησε χωρίς πολλά πολλά, άκουσα από πίσω την Ηλιάνα να γελάει και τον Νικηφόρο και φωνάζει, φαντάζομαι ότι θα ήταν εκεί και η Βιρτζίνια.

"Ωραία τα λέμε, σαγιονάρα!" Του είπα κοροϊδευτικά και έβαλα και το δεξί παπούτσι, σηκώθηκα από τη θέση μου και έριξα μια ματιά στον καθρέφτη.

Έβγαλα μια άλλη μπλούζα από το συρτάρι και την άλλαξα γρήγορα, έβαλα έναν τόνο κολόνια, πήρα το κινητό μου και έτρεξα γρήγορα τις σκάλες.