MAHKUM!

48~duymadığımız çığlıklar

Gerçek hayatta değil de ancak satırlarda ve hayal gücümüzde koruyabildigimiz emine bulut, özgecan aslan ve onlar gibi nice haksızlığa zulme uğramış  kadınlarımız anısına..

   Hiç bir kadının, erkeğin, çocuğun, hayvanın, ve can taşıyan masum hiç bir şeyin haksız yere zarar görmemesi dileğiyle..
~~~

Nişana bir gün kalmıştı.bugün cumaydı nişan için cumartesiyi seçmiştik.aynı zamanda kurs da hafta sonu tatil olduğu için daha rahat olacaktı.

İdarecimiz nişana bir hafta kala hazırlıklar için kursa gelmesem de olacağını söylese de ben istememiştim.son güne kadar kursta duracak nişandan sonra da düğünden sonra da devam edecektim çünkü buralarda insanlara bir şeyler öğretmeye çalışmak öğretirken öğrenmek yüreğimi diriltiyordu.

Akşam işim bittiğinde ozan da sırmayı almaya geliyor giderken beni de eve bırakıyordu.

Bu akşam da aynı saatte hazırlandık.eve gidince yapacak çok iş vardı.nişan da kadın erkek ayrı olacak yüzük takılmayacak sadece ikram verilecekti.nişan için de abimlerin evi müsaitti.evleri dubleksdi ve üst katı da gayet büyüktü.ayrıca katın büyük bir giriş kapısı olduğu için ayrı bir yer gibiydi ve erkeklerle kadınların sesleri karışmayacaktı.biz ikramları önceden oraya hazırlayacaktık onlar da gelip yiyeceklerdi.eksik bir şey olur veya fazladan gelecek birisi olur diye fazla fazla koyacaktık.

Yorucu ama güzel bir gece olacaktı..en azından öyle umuyordum..

Ozanın geldiğini görünce odadakilere Allaha ısmarladık deyip kurstan çıktık.
Nişanımız olacağı için sırma da çok heyecanlıydı.arabaya koşarak gidip ön kapıyı açtı.normalde arkada oturmayı tercih ediyordu ama bu sefer nedense önde oturmak istemişti.kapıyı açıp bana döndü.
"Bugün ben önde oturabilir miyim vuslat abla?

Gülümseyip kafamı salladım.
"Tabiki oturabilirsin"

Teşekkür edip neşeyle arabaya bindi.bende arkaya bindim.
Ozan arabayı çalıştırırken sordu.
"Nasılsınız bakalım?"

Ben cevap vermeden sırma atıldı.
"Nişan için çok heyecanlıyız.sende heyecanlı mısın?"

"Sayılır.."dedikten sonra dikiz aynasından arkaya bana baktı.

"Ömerin çocuğu doğmuş"

Şaşkınlık ve mutluluk ifadesi ile ağzımı açtım.
"Öyle mi?çok sevindim..nişandan sonra hemen görmeye gidelim mi?"

"Olur benim işim yok senin de kursun yok..pazar günü günübirlik gider döneriz"

"Tamam öyleyse haberleşiriz"

Abimin evine yaklaşmıştık..arabayı oldukça yavaş sürüyordu.evin önüne geldiğimizde durdu.
"Yarın dışarı çıkabileceksen bana gel"

Kafamı olumsuz manada salladım.
"Zannetmiyorum..yarın son gün..hazırlıklar falan olur"

"Yardıma geleyim diyeceğim ama abinin beni sopayla kovalamasından korkuyorum"

Arkadan omzuna hafifçe gülerek vurdum.
"Serseri"

Arabadan inerken sırmaya bir öpücük kondurdum.kapıdan çıkarken ozan seslendi.
"Bana yok mu?"

Kafamı hafifçe döndürdüm.
"Sana başka zaman artık"dedikten sonra el sallayıp arabadan indim.böyle yaptığımda aklının bende kaldığını düşünüyordum ve hoşuma gidiyordu.