Gotham'ın kasvetli havası , seni mümkün olabilircesine daha çok karanlığa savururken , günlerdir gözlerini ayırmadığın belki bir umut bir şeyler bulabileceğini umduğun kamera kayıtlarından alıp kafanı deri olduğunu varsaydığın koltuğunda arkaya yaslıyorsun.
Soğuk koridorun sonundaki odanın önüne geldiğinde kapıdaki görevliye kapıyı açmalarını rica ediyorsun.
-"Merhaba S/A" üzerinden ayırmadığı gözleri dikkatle her hareketini izlerken , karşısındaki koltukta yerini alıyorsun. Normalde rahat bir şekilde oturmana karşı bugün diken üstündeymiş gibi hareket etmen onu da rahatsız ediyor ki kaşlarını yavaşça çatıyor
. " Kendinde değil misin?"
Sana demir kapıyı açan ve terapiye başlaman için bekleyen güvenlik yeniden kapıyı gürültü ile kapattığında , karıştırıyor gibi yaptığın dosyaları hızla kapatıyorsun. Bu hareketin ile masanın üzerinde kavuşturduğu elleri kucağına düşüyor ve sandalyede gerilemeye başlıyor. Biraz önce ilgi ile bakan yeşilleri , ciddiyetle bakmaya başlarken düşünürcesine yanağının içini kemirmeye başlıyor.
-"Nasıl yaptın?" Sonunda nereye gittiğini anlayamadığın veya bilmediğin cesaretin
yavaş yavaş kendini göstermeye başlarken , bozuntuya vermemek amacıyla koltuğunda geriye yaslanıyorsun.
-"Çoğu şeyi yaptım." Diyor erkeksi kıkırtısı soğuk odada yankı yaparken. " Bu şehiri öldüren de benim yaşatan da S/A." Arkasına yaslandığı sandalyede yeniden öne doğru gelirken devam ediyor. " Ben yıkıyorum o da onarıyormuş gibi yapıyor. Sence ben olmasam insanlar bu şehrin adını ağızlarına aldıklarında tüylerindeki ürpertiyi hissederler miyi?" Hızla arkaya yaslanıyor. " Veya sonrasında akıllarına gelen onu ismi ile rahatlarlar mıydı? Yani..." diyor kafasını sağa doğru düşürürken , yüzüne yavaşça oturan gülümsemesi ile gözler seni buluyor. "Onu bile ben yaptım , sadece şu an onu... oyalayacak şeyler bulmam beni yoruyor , hemde çok . Çünkü o tam bir oyunbozan. Daha yolun başındayken her şeyi tepetaklak ediyor.Sanki-"
-"Yeter!" Sesindeki değişim bunu belli edercesine onu sinirlendirmeye başlarken kollarını göğüsünde kavuşturuyorsun. "Buradan mı kaçtın? ."
Ciddiyetle sorduğun sorunun karşılığında gülümseyerek bileklerini saran demir kelepçeleri sallıyor.
-"Nasıl yaptın bunu ?" Konuşmasına izin vermeden hızla devam ediyorsun. "Gray'i senin öldürdüğünü biliyorum."
-"Ah S/A bunu benim yaptığımı nerden biliyorsun?"
-"Çünkü ..." bir sebeb ararcasına bekliyorsun. Beklenmeyen bir sessizliğin ardından devam ediyor.
-"Yapmadım dedim . İstemedim demedim." Cevap ararcasına, Düşüncelere dalmayı kesip ona dönüyorsun. ..Sonra kapıya.
-"Korumalar." Diyorsun .
-"Ne zaman mı oyuna girdiler? Onlar hiç çıkmadılar ki..."
-"Bu y-yanlış hem de çok. " şaşkınlığın gizlemeye çalışsan da başaramıyorsun.
-"Ben sadece kurallara uygun oynuyorum S/A." Duygusuz ve o kadar ciddi yeşillerini ona bakmadığın halde yer yerinde hissederken aklını toparlarcasına,derin nefes alıyorsun.
-" Neden öldürdü- , öldürttün?"
-"Canını acıttı." omuzlarını silkiyor. "Görüyorsun ya S/A ." Diyor. "Eğer biri kurallarıma karşı gelirse oyundan çıkar. Ve aslında ." Diyor gülümseyerek. "Aslında o kadar da zor değil ."
-"Ben senin için bir oyun muyum?" Hızla sorduğun bu soru , onu afallamasına sebep olsa da bozuntuya vermemeye çalışıyor.
-"Daha çok uğruna savaştığım bir... ödül. Ve rakibim o kadar da kolay lokma değil. Oyunun kurallarını bozup ödülü çalmasından korkuyorum. Bilirsin ya Batsy oyunlarımı sever ama çabuk sıkılır , hilebazlık yapar..."
-"Ben ikinizinde oyununuzun bir parçası değilim." Masanın üzerindeki kapalı dosyalarını alıp kapıya doğru ilerlerken devam ediyor.
-"Ona Rachel'dan bahset S/A sana açıklayacaktır!"
Demir kapı sanki koridorda yankılanan sesini kesmek istercesine hızla kapanınca , kapıdaki görevlilere bakmadan odana doğru ilerlemeye başlarken arkandan gelen ses ile sahibine dönüyorsun.
-"Merhaba Bayan S/A. Tanıştığıma memnun oldum. " uzattığı eline bakıp ona yeniden döndüğünde devam ediyor . "Bruce Wayne..."
