Kaçış Yok

#1: KAÇIŞ

#NF:OH LORD

"Tanrım bizi burada duyabiliyormusun ?"

Okumaya başlamadan önce buraya kadar geldiğin için sana çok teşekkür ederim umarım beğenirsin♥

Napmıştım ben?
Bir hayatı söndürmüştüm bir geleceği yok etmiştim bir ailenin yüreklerini dağlamıştım belki çok iyi biriydi ya da evliydi ya da çok iyi bir iş adamıydı ya da çok seveni vardı ama artık yoktu ondan kalan tek şey o bedeniydi ruhu çoktan onu terk etmişti...

Ağır ama dengesiz haraketlerle çıktığım merdivenleri bitirince alinin ziline bastım.
Kapı açılmamak adına yeminli gibiydi ve bedenim ayakta durmakta güçlük çekiyordu yıkılacak bir yer ariyordu sanki

Kapı açıldığı an ilk adımımı attığım an kendimi yerde buldum ve sanki derin bir uykuya girmişçesine ağırlaşan gözlerim karanlığa kayboldu...

5 saat sonra...

Gözüme çarpan gün ışığıyla gözlerimi araladım başımda ki ağrı yüzümü ekşitmeme sebeb olmuştum resmen kaldıramiyordum kafamı etrafa baktığım da kimseler yoktu odayı incelediğimde alinin odasında olduğumu fark ettim.

Ve zar zor olsada kendimi yataktan çıkardım ayağa kalkıp aynanın önünden geçtiğim an üstümdeki kan lekesini fark ettim.

Vücuduma gelen irkilmeyle dün geceyi hatırladım...

"Aliii" diye odada bağırmaya başladım.
"Noldu aşkım ?" Diye odaya dalan aliye baktım
Gözleri eteğimde ki kanı görünce hemen kollarını boynuma dolayıp anlıma bir buse kondurdu.
"Hepsi geçti selin hepsi geçti o adamda iyi merak etme" diye beni teselli ederken söylediklerinin gerçek olmasını diledim.

"Nasıl ama?" Diye yüzüne baktım. ela gözleri gözlerime değdi ve isteksizce konuşmaya başladı. "Gece adamı sordurdum bir hastanede bugün taburcu edicekler durumu gayet iyi sen rahatına bak aşkım ufak bir kazaydı geçti gitti" rahat tavırları her ne kadar sinirimi bozsada söyledikleri içimi ferahlatmıştı.

"Tamam o zaman bizde gidelim yanına" diyip ilerlediğim an kolumdan sıkıca tuttu "Selin aptallaşma seni görürse şikayet eder ve kariyerin başlamadan biter o yüzden unut gitsin oda unutur zaten" kaşlarımı çattım ve söylediklerinin sadece kariyer konusu kafama takılmıştı ya şirketten atılamam. daha yeni girmiştim hemde kariyerimi söndüremezdim kendime bu kötülüğü yapamazdım aliyi ne kadar haklı bulmasamda haklı buldum şuanda dudaklarımı ısırdım ve "Tamam o zaman ben hazırlanayım saat kaç" diye sordum " 7'ye geliyor çabuk hazırlan geç kalicaksın bende üstümü değiştiriyim birlikte çıkalım" diye anlıma bir öpücük kondurup odadan çıktı.

Kendimi hemen duşa attım.
Sıcak suyun altında rahatladığımı hissetmiştim.
Duştan çıkıp alide kalan bi kaç kiyafetimle bir kombin yaparak üstümü giydim.
Saçlarımı kurutup rimel ve ruj sürüp çantamı alıp çıktım.
İlk defa bu kadar özensizdim
Arabaya binip aliye baktım.
O benim herşeyimdi yine beni bir beladan kurtarmıştı yüzüne yaklaştım ve istekli bir şekilde dudağının kenarına bir buse kondurdum.
Bana o güzel gülüşünü göstermişti.

Şirkete vardığımızda ilk işim odama bir kahve ve tost söylemek oldu.
Kahvemi yudumlarken 24 saat içinde yaşadıklarımı düşündüm ne garipti...

Ama ölmemişti yaşıyordu
Ali yine beni bir beladan kurtarmıştı iyi ki hayatımdaydı aliyle yaklaşık 2 yıldır birlikteydik onun çalıştığı şirketin üst departmanında işe girmiştim iyi bir yazılımcıydım alide alt departmandan şule hanımın asistanıydı bu şirkete yeni girmiştim ve patronum Levent bey çok iyi biriydi bu şirket bana uğur getiricekti inaniyordum...