Beijing... ဟြမ္ခိ်မ္ရီ အထက္တန္းေက်ာင္း📌
အထက္တန္းေက်ာင္းေပါင္းစံု အားကစားၿပိဳင္ပြဲတြင္
ဖစ္သည္။ မီတာ 300 အေျပးၿပိဳင္ပြဲတြင္ ပါဝင္
ျဖစ္ခဲ့သည္က Xiao Zhan ဘဝအတြက္အခက္ခဲ
အပင္ပမ္းဆံုးအခ်ိန္ပင္...
ရည္ရြယ္ခ်က္ ကေတာ့ တစ္ခုထဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္း
မေလး Yi Chanတိုက္တြန္းလို႔...ေနာက္ၿပီး အႏွီး
သူငယ္ခ်င္းမေလးအျမင္မွာဆို ဘာမဆိုလုပ္ႏိုင္ပီး
ေယာက်ာ္းပီသသူတေယာက္ အထင္ႀကီးအားကိုး
ႏိုင္မည့္လူတေယာက္ ဖစ္ခ်င္မိသည္...
ဒါေပမဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔လက္ေတြ႕ကေတာ့ တျခားစီပါပဲ
နဂိုထဲကေခြၽးထြက္သန္သူမို႔ တကိုယ္လံုးေရခ်ိဳးထား
သည့္အတိုင္း ေျပးေနရင္း ေျခေထာက္ေတြကခဲဆြဲ
ထားသလို ေလးလံလာရကာ...
"Xiao Zhan! Jia you jia you အားတင္းထားး
ေရာက္ေတာ့မယ္ "
ပြဲၾကည့္စင္မွဆူညံစြာ အားေပးေနေသာအသံမ်ား~~
ထို႔ေနာက္ က်ိတ္မွိတ္ကာ ပန္းတိုင္စီေျပးဝင္
ခဲ့ေသာ္လဲ....ကြၽန္ေတာ့္ ကမာၻဟာအေမွာင္အတိ...
******
မ်က္လံုးအစံုဖြင့္လိုက္မိသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာက်က္
ခပ္စိမ္းစိမ္းေၾကာင့္ မ်က္လံုးထဲ က်ိမ္းစပ္သြားေပမဲ့
ခပ္စူးစူးအသံေလးက
" Xiao Zhan နင္ သတိရလာဘီလား ႏိုးရင္လဲ ထ "
"Yi Chan ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ႐ွိေနရမွာမဟုတ္ဖူးလား ေနာက္ ေနာက္ၿပီး ငါ ဆုေရာရ
လိုက္ရဲ႕လား "
"စိတ္ေအးေအးထားပါဟာ နင္ အထူးဆု ဟီး
ႏွစ္သိမ့္ဆုေတာ့ရပါတယ္ဟ အဲ့ဒါကအေရးမႀကီးဖူး
ေ႐ွ႕ရက္ေတြမွာ နင္ trainee ဆင္းတာေတြမ်ား
ေတာ့အားနည္းပီး shock ဖစ္သြားတာတဲ့ ေဆးရံုမွာ
ေသခ်ာ ၂ရက္ေလာက္အနားယူလိုက္အံုး "
ေျပာလဲေျပာရင္း ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ေကာက္ထည့္ကာ
အိတ္လြယ္ရန္ ျပင္ေနေသာ သူမေၾကာင့္
"နင္ကဘယ္သြားမလို႔လဲ "
"နင္သတိရၿပီဆိုေတာ့ ငါလဲအိမ္ခဏျပန္ၿပီး ေရခ်ိဳး
အံုးမယ္ေလဟာ ေအာက္မွာ ကိုကိုေစာင့္ေနတယ္
သူျပန္လိုက္ပို႔ေပးမွာ ငါသြားဘီ ညေနမွျပန္လာခဲ့
မယ္ "
