5. bölüm

2K 89 12
                                    

Ve bir gün gelir tüm dualar kabul olur, yeter ki inanmaktan vazgeçmeyin.❤

Uzun bir aradan sonra yeniden devam ediyoruz.😊

Alminadan:

Etrafima baktığımda tek başımaydım.
Üstümdeki  beyaz uzun elbise aktif toprak olmuştu.
Nerdeydin ben.

Cennet gibiydi o kadar güzeldi ki.
Etraftaki ağaçlar  kuş cıvıltıları insana huzur veriyordu.

Ilerde gördüğüm salıncağa doğru koştum.

Uzun bir ağaca yapılmış iplerine çiçekler  dolanmış bir salincakti.

Salıncağa  oturduğumda hafif hafif sallanmaya başladı.

Arkamdan annem ve babamın sesi geldiğinde hemen arkamı döndüm.

Gozlerimden yaşlar  dökülmeye başladi

"Anne baba"
Koşarak annem ve babama sarıldım.

Babamın yanaklarını  öperken. Annemin elini tutuyordum.
Annemi de öptüğümde ikiside gülümseyerek bana bakıyorlardı.

"Anne baba çok özledim  sizi lütfen beni bırakmayın. Çok mutsuzum abime geri alamayacagim sözler söyledim şimdi beni affetmiycek kimsesizim ben."

Gözümden sicim sicim akan yaşlara dur diyemiyordum.

Babam saçlarımı okşadı.

" hicbir abi kız kardeşlerini yarı yolda bırakmaz almina  abin seni çok seviyor. Onu affet kızım o senin abin. Şimdi hadi git abinin yanına seni bekliyor."

Saçlarımı sönmez okşayıp annemin elinden tuttu.

Arkasını dönüp giderken, arkalarından koştum .

" anne baba gitmeyin durun!! Beni de götürün  lütfen  !!!"

Yere düştüğümde  dizlerim heryerin kan içindeydi.
Etrafıma baktığımda uzaktan beni izleyen abimleri gördüm daha çok ağlamaya başladım.

Yanıma gelip kollarımdan  tuttular.

" abicim geri gel lütfen seni çok özledim bitanem"

Ateş abimin dedikleriyle her yer karanlık oldu.

Gözlerimi  açmaya çalıştığımda etraftaki ugultu cok fazlaydi.

YILDIZ  MAHALLESI #Wattys2019Where stories live. Discover now