Yıllar önce sevdiği adam Korhan tarafından terk edilen Zenan Pera, yıllar sonra Korhan'ın tekrar döneceğinden bihaberdir. Korhan'ın tekrar dönmesi işleri çıkmaza sürüklerken, Zenan ve Korhan'ın da içinde olduğu Şehzanger çetesinden Yusuf'un kızı kaç...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yorumlarınızı ve oylarınızı esirgemeyin, keyifli okumalar♥️
⚖
Her Şey bu kadar zor olmak zorunda mıydı?
Ben bitti daha zoru olmaz dedikçe sanki daha zoru geliyordu ve ben biliyordum ki bunlar daha hiçbir şeydi. Biz çok şey kaybedecek, çok şey kazanacaktık. Ama hepsinden önce çok acıyacaktık. Kanayan yaralarımız asla durmazken gökyüzü yine ağlarken biz kanamaya devam edecektik. Çünkü bizim yaralarımızı sarabilecek bir yara bandı yoktu. Ya Korhan beni acımla saracak, kendi acısına bastıracaktı ya da biz bir daha bir araya gelmeyecektik.
Sahi Korhan'da biliyor muydu?
Yıllar önce yaptığımız dini nikahımız aklıma geldiğinde beynimden vurulmuşa döndüm. Bunu nasıl unuturdum ve şimdi hâlâ beni boşamamış olduğunu öğrenmek kaburgamdan aşağı bıçakla kesilmiş etkisi bırakıyordu. Yıllardır bir arada değildik, karı koca ilişkisi yaşamamıştık... O gittikten sonra. Şimdi utanmadan karşıma çıkıp hâlâ kocam olduğunu bana nasıl söyleyebilirdi?
"Ne saçmalıyorsun sen?" dedim yaşadığım şokla. Hâlâ o kahve gözlerindeki ışığı izliyordum. Ne diyeceğimi bilemiyor kelimelerin içinde boğuluyordum. "Bitti, biz evli falan değiliz! Yanımda bile değildin yıllarca nasıl hâlâ evli kalabileceğimizi sanıyorsun?" diye yüzüne doğru konuştum. Ona bağırmak, çağırmak istiyordum ama hâlâ atlatamadığım kelimeler öyle bana yakındı ki nefes almak bile çok zordu. "Sırf sana inanayım, senin yanında kalayım diye yapıyorsun bunları!"
"Ben yalan söylemem," dedi o an bana. Yalan söylemezdi. Söylemek zorunda kalırsa susardı söylememek için. Ve bunun doğru olduğunu bilmek beni daha da yıktı geçti. Bana sana yalan söylüyorum diye bağırması için ona yalvarabilirdim. Çünkü hâlâ onun karısı olduğumu bilmek beni düşündüğümden daha çok yaralamıştı. "Bunu sende biliyorsun ve seni yanımda istesem yanımda olursun, yalanlara ya da sana uyduracağım nedenlere ihtiyacım olmaz." dedi. O an ona asla yanında olmayacağımı ve benimle bu şekilde konuşamayacağım söyleyecektim ki kendisi benden önce konuştu. "Tabii," dedi. "Kendi isteğin ile..." Hâlâ kolu belimde duruyordu. Hâlâ dibimde duruyordu. Şerefsiz herif neden dibimde duruyordu?
"Sana bir yemin ettim," dedi bana usulca. "Bizi sadece ölüm ayırır diye."
Bizi sadece ölüm ayırır.
Yıllar önce ettiği yemin hâlâ aklımdaydı ve ettiği yemini hâlâ tutuyordu.
Sözleri bir an o kadar ağır geldi ki Korhan'ın kendimden nasıl iteklediğimi anlayamadım. İttiğim gibi benden birkaç adım uzaklaştığında hâlâ onun acı kahvelerini izliyordum.
