Οι τοίχοι ανάμεσα μας.

Κεφάλαιο 2

Μετά από 1 μισή ώρα δρόμου φτάσαμε!

<<Επιτέλους!!!>> είπα ενθουσιασμένα.

Βγήκαμε από το αμάξι και πήραμε τα πράγματα μας για να τα βάλουμε μέσα. Το σπίτι ήταν διώροφο και είχαμε μια μεγάλη αυλή. Επίσης είχαμε για θέα την θάλασσα, η οποία ήταν 10 λεπτά με τα πόδια. Ήταν καταπληκτικά!

<<Πρέπει να πάρουμε τηλέφωνο την μαμά.>>

<<Παρ'την εσύ.>>

<<Οοο έλααα τώρα! Πάρε εσύ.>>

<<Ναι καλά. Ασ'την θα παρει μόνη της.>>

Αφού είπαμε τα νέα μας γιατί είχαμε καιρό να βρεθούμε, αποφασίσαμε να πάμε για καμία βουτιά μιας και ήταν 12 ακόμα. Στο δρόμο συναντήσαμε τον Παναγιώτη. Ο Παναγιώτης ειναι παιδικός φίλος του αδερφού μου, έχουν την ίδια ηλικία αν και τον τελευταίο καιρό έχουν χαθεί... Θα έλεγα πως είναι πολύ όμορφος!

<<Οοοπ ποιοι μας ήρθαν!;>> είπε ο Παναγιώτης όλο θαυμασμό και ήρθε να μας αγκαλιάσει

<<Που χάθηκες ρε μεγάλε;>>

<<Χαθήκαμε ρε φίλε!! Αλλά θα επανορθώσω. Εσύ μικρήή πως πάει;>>

<<Μια χαρά.>>

<<Χαίρομαι...Που πάτε;>>

<<Για καμία βουτιά.>> απάντησε ο Δημήτρης.

<<Ααα τέλεια κ εγώ εκεί πάω, είναι ήδη ο αδερφός μου εκεί.>>

<<Ο Γιαννάκης;>>

<<Μόνο Γιαννάκης δεν είναι τώρα...>>

Κάπως έτσι αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς την θάλασσα... Ο Γιάννης είναι ο αδερφός του Παναγιώτη, είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος μου. Έχω να τον δω πολλά χρόνια... Αν και δεν είχαμε πολλές καλές σχέσεις μεταξύ μας. Δεν ήταν πολύ σοβαρός με τις κοπέλες κ τις εκμεταλλευόταν, ελπίζω να'χει αλλάξει γιατί πραγματικά το σιχαίνομαι αυτό το πράγμα!

Όταν φτάσαμε ψάχναμε τον Γιάννη, όταν τελικά τον βρήκαμε με μια παρέα τεσσάρων αγοριών. Αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς το μέρος του και άρχισα να αγχώνομαι λίγο γιατί ήταν πολλά αγόρια. Μα τι έχω πάθει επιτέλους ποτέ δεν είχα τέτοιο θέμα!

Αφού συστήθηκαν όλοι, άφησα τα πράγματα μου κ πήγα μέσα στο νερό. Πίσω μου ήταν ο αδερφός μου κ ο Γιάννης, άκουσα τον Δημήτρη να με φωνάζει κ έτσι πήγα προς το μέρος τους.

<<Γιατί κάθεσαι μόνη βρε μικρή;>>

<<Τώρα δεν είμαι.>>

<<Ναι τέλος πάντων...Τον θυμάσαι τον Γιάννη έτσι;>> κ εκείνη την στιγμή το βλέμμα μου συναντιέται με το βλέμμα του Γιάννη.

<<Ναι ναι τον θυμάμαι.>>

<<Ωραία.>>

Αρχίσαμε να μιλάμε κ οι 3 και θα μπορούσα να πω πως ο Γιάννης έχει λίγο ενδιαφέρον...