BEING HIS WIFE

PROLOGUE

Main Characters

Kiel Cietraux Pontevedra
Reign Xielle Parker Pontevedra

PROLOUGE

"Shut up Kiel ! I don't want to hear your explanation!" malakas na bulyaw ni Reign sakanya.

Matiim niyang itinago ang ang kanyang emosyom

Alam niya sa sarili niya na minahal niya ang lalaking ngayon ay nagmamakaawa sakanya.

Pero biglang nagbago ang ekspresyon na mukha niya at bumalik ang masalimuot na na nangyari sa buhay niya.

Marahas siyang sinampal ng kanyang asawa at pinagtatadyakan at halos malukot siya sa sakit na nararamdaman.
Halos mawalan siya ng malay sa sobrang sakit na natamamo niya mula sa kanyang asawa.

Pinilit niyang labanan ang bawat pananakit sakanya pero wala siyang magawa. She's too weak to fight

"Kielー"  mangiyak ngiyak niyang sambit ng iginawad sakanyang ang isang napakalakas na sampal dahil upang mapahiga  siya sa sakit at halos mabali ang ulo niya sa sobrang lakas ng impact.

Wala siyang magawa. Nanghihina siya. Iniisipi niya nalang ang pwedeng mangyari sa bata na sinapupunan niya. Isang butil na luha ang tumulo mula sa kanyang mga mata. Kitang kita niya ang pag-agos ng dugo mula sa kanyang hita.

And all went to black

"Forgive me Reign,I don't want to lose you." pagmamakaawa niya sa harap ni Reign na halos nawalan ng hininga sa kaiiyak.

He can't help bursting his tears out.

Pulang pula na ang mga mata niya na nakatitig kay Reign habang mahigpit na nakahawak sa mga kamay niya.

"Hindi kita magagawang patawarin Kiel, sa kabila ng lahat ng ginawa mong kahayupan saakin noon. Sa tingin mo ba mapapatawad pa kita? It doesn't mean na minahal kita, ganun lang ka dali para saakin na mapatawad ka." matapang na bulyaw na halos pigilan ang sariling umiyak.Her voice started to crack, and she keep on holding on. Ayaw niyang ipakita kay Kiel na hanggang ngayon,mahal niya pa ang taong nagpasakit sakanya. She loved Kiel so much but she will never forgive him.

Mabilis na iniwaksi ni Reign ang kamay ni Kiel at lumingon sa ibang direksiyon.

"Ano bang gagawin ko para patawarin mo ako?" Mahigpit na niyakap niya ang mga binti ni Reign. Ramdaman niya ang mga luhang dumadalay mula sa kanyang mga binti. Ramdam niya ang mga pighati na nararamdaman ngayon ni Kiel. Hindi niya alam kung paano o kailan niya magagawang mapatawad ang asawa niya. Binabalot parin siya ng poot ng nakaraan napumipigil sa kanya.

Sorry Kiel 

"Bring back my child." mahinahon niyang sagot. Bakas sa mga mukha ni Kiel ang pagkabigla at pagkalungkot na parang nawawalan ng pag-asang patawarin pa siya. Niyakap niyang mahigpit ang binti ng asawa. Ngunit pinilit na kumawala ni Reign sa pagkakayakap niya.

Kitang kita sa mga mata niya ang pagkalungkot at pangungulila.

Kitang kita kung gaano siya ka sincere na humingi ng tawad sa asawa niya.

"Pero impossible na mangyari yan Reign." Nakayuko niyang sambit at halos ngumiwi sa hagulgul niya. Parang isang batang nangangailangan ng pagkalinga.

"So impossible din na mapatawad kita." mariing sambit ni Reign bago tumulo ang mga luha niya. Hindi na ni reign mapigilan ang kaninang bumabadyang dumaloy.

"Reign please..." mahinang pagmamakaawa ni Kiel.

Puno ng paghihinagpis at kalungkutan mula sa kanyang mga mata at namumulang mukha.

"Ito naman yung gusto mo diba? Ang iwan ka." nakangising sambit ni Reign.

Tila nabasag sa katahimikan ang lahat.

Malungkot na tiningala ni Kiel si Reign na wala kahit anong naging salita.

Bakas sa mga mukha niya ang pagsisisi at pangambang wala na siyang magagawa upang patawarin siya.

"Reign alam mo ba simula nung nawala ka hinanap kita halos mabaliw ako para mahanap lang kita." pahikbi niyang sambit.

Hindi na nagulat si Reign sa sinabi ng kanyang asawa.

Pero bakas parin sa mukha ni Reign ang labis na kalungkutan.

"Bakit nung mga panahon ba na hinahanap ko pagmamahal mo saakin bakit ipinaramdam mo ba?" Nang-aasar niyang tanong kay Kiel.

She's brave enough to face this fuckin' problem.

Hindi na siya tulad ng dati na walang kalaban laban.

Now she know how to fight.

"Reign mahal na mahal kita please balikan mo na ako." napaupo siya sa harap ni Reign at mahinang humikbi.

Kulang pa yan Kiel.

You tortured me.

You treat me like a slave.

Kulang na kulang pa ang mga luhang ibinubuhos mo. Sa bawat pag-iyak  ng asawa mo noon. Dahil sa mga pananakit mo kulang pa yan para mapatawa ka. Kulang na kulang pa yan.

"I'm your slave not your wife." mahinang sambit ni Reign bago tuluyang tumalikod sakanya.

Parang bumibigat ng mga yapak ng paa ni Reign na parang may pumipigil sa kanyang puwersa na ayaw siyang humakabang.

Parang ayaw niyang umalis kung nasaan si Kiel.

Parang ayaw na niyang umalis pa.

Im sorry Kiel.

Sorry I lied.

Naaawa siya sa asawa niya. Naaawa siya na iiwan niyang ganun. Pero bumalik sa isipan niya na mas masahol pa doon ang ginawa ng asawa niya sakanya.

Naguguluhan siya sa nararamdam niya.

Oras na ba para patawarin siya?

Tumulo ang mga luha niya hindi dahil nakaramdam siya ng pagkaawa sakanya pero dahil kailangan niyan tatagan ang loob at magsinungaling pa.

Oo mahal na mahal ko parin sia ni Reign sa kabila ng lahat na pasakit na ginawa niya sakanya. Ang magpatawad ay isang malaking kasalana para sakanya.

Naging miserable ang buhay niya simula nung naging mag-asawa sila.

Naging desperada nun para mahalin niya lang pero hindi niya minahal.

Pinagsawaan niya lang ang babaeng nagamahal sakanya ng totoo.

Halos patayin niya na pero binibigay parin lahat ng makakaya mahalin niya lang.

Pero she's wrong.

Ngayon naman siya na ang naghahabol sa babaeng noon ay desperadang mahalin din siya.