Bound to you

12

Eleonora

Het duurt niet heel lang of de buurt komt me al bekend voor. Natuurlijk weet ik niet goed waar ik moet afstappen dus het briefje komt me nu niet meer van pas. Ik zet me rechter en maak me klaar om op de bel te drukken.

Wanneer ik denk dat ik er zo af moet druk ik en zet me klaar aan de deur. De bus stopt en laat me er uit stappen. Ik trek voor zover het kan mijn koffer verder, maar het bos rondom het pack maakt het mij niet gemakkelijk.

Ik besluit dan maar mijn koffer vast te nemen in mijn hand, veel zit er niet in dus hij weegt ook niet veel. Na 5 minuten stappen en rondkijken komt het huis van Jay in beeld. Wat ga ik zeggen als ik daar voor de deur sta?

'Oh hey, ik ben uit huis gezet, mijn moeder zou je normaal een belletje geven en je zou me morgen moeten komen ophalen?' Klinkt allemaal niet zo best..

Ik besluit er nog over na te denken wat ik ga zeggen en ga in een restaurantje zitten. Met het weinige geld dat ik heb kunnen sparen bestel ik een portie friet met mayonnaise en een cola. De vrouw die me serveert kijkt me vreemd aan wanneer ik de bestelling doorgeef, en ik vraag me af waarom.

Hier wonen ook mensen in dit pack, dus waarom ben ik vreemd? Ik staar wat door het raam en kijk naar de vele mensen, en weerwolven, die over de straten lopen. Het is al laat en toch is het hier nog levendig. Het doet me allemaal denken aan een typisch kerststadje dat je ziet in de cliché kerstfilms.

"Smakelijk, Luna." Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk toe hoe de serveerster mijn bord voor me neerzet. "Het spijt me, ik ben geen Luna." Ze kijkt me met opgetrokken wenkbrouwen aan en schud haar hoofd.

"Oh... Het spijt me!" Ze draait haar naar de deur, kijkt dan weer naar mij en loopt gehaast de keuken in. Verbaast kijk in naar de deur en dan zie ik waarom ze gehaast wegliep.

De blos verschijnt al op mijn wangen als Jay voor me komt zitten. "Ik wist niet dat je kwam vandaag? Gaat alles wel goed?" Ik knik en neem een friet in mijn mond, om zo niet te hoeven spreken.

Voorzichtig kijk ik op en zie hem gluren naar mijn koffer. Hij snapt duidelijk niet waarom ik die mee heb. "Ik ehm... Ik vroeg me af of het oke was als ik een tijdje kon komen logeren?" Zijn ogen lichten op en kijken me verbaast aan.

"Natuurlijk! Kom, ik zal je je kamer tonen." Hij gooit geld op tafel, neemt mijn koffer in zijn hand en pakt mijn hand met zijn vrije hand.