''ချစ်ရပါသောသူငယ်ချင်းခင်ပွန်းလောင်း" ''ခ်စ္ရပါေသာသူငယ္ခ်င္းခင္ပြန္းေလာင္း"

"ခ်စ္ရပါေသာသူငယ္ခ်င္းခင္ပြန္းေလာင္း"

မဟာ ေရာ ရွင္မင္းပါ အတန္ၾကာေၾကာင္ေနမိၿပီးမွ စိတ္ထဲသိပ္ထားမေနဘဲကားေပၚသို႔ျပန္တက္ကာ ခရီးဆက္ေတာ့သည္။

လမ္းခရီးကမီးတိုင္မ်ားကိုအားျပဳေမာင္းေနရၿပီ လမ္းတေလ်ာက္တြင္ ကားမ်ားမ်ားစားစားမေတြ႕ရ တစ္စီးႏွစ္စီးသာေတြ႕ရၿပီး ၿမိဳ႕ဝင္ဆိုင္းဘုတ္တခုၿပီးတခုေက်ာ္လာတိုင္း တိတ္ဆိတ္မႈန႔ဲ အေမွာင္တို႔သာႀကီးဆိုးလို႔လာသည္။

ကားေပၚကေလထုကေတာ့ ညိမ္သက္ေနျပန္သည္ ငိုက္ျမည္းစျပဳေနေသာမ်က္လုံးမ်ားကို မတြန္းလွန္ႏိုင္ေသာ ရွင္မင္းျမတ္ ကအားတင္းကာသီခ်င္းသ့ဲသ့ဲကို ကားအတြင္းလြင့္ေစလိုက္ၿပီး မဟာကိုလဲစကားတခြန္းစႏွစ္ခြန္းစျဖင့္ အေဖာ္ျပဳလာသည္ ။

တေနရာတြင္အေရာက္တြင္ ကားေရွ႕ျဖတ္ဝင္လာေသာ အရ္ိပ္တခုေၾကာင့္ ထင္ထင္ရွားရွားမျမင္ရ ( ကၽြဲ/ ႏြား)ေျပးဝင္လာတာေၾကာင့္ ကားကိုေဘးဘက္သို႔ဆြဲအေကြ႕ တြင္ အနားရိွသစ္ပင္ႀကီးဆီသ္ို႔ ဆိုက္ေရာက္သြားၿပီး ကားေပၚရိွလူႏွစ္ဦးလုံး အသိအာရုံ အေမွာင္တိလြမ္းသြားခ့ဲသည္။
**************************************

မ်က္လုံးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္မိေတာ့ တိုးလာတ့ဲအလင္းေရာင္ေၾကာင့္မ်က္လုံးမ်ားက်ိမ္းစပ္သြားရၿပီး လူးလြန္႔သြားသည္။

"  လူေလးသတိရလာၿပီလား "  အသံၾကားရာေဘးဘက္သို႔ ငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ အသက္အရြယ္ႀကီးႀကီး အဘတစ္ဦးကိုျမင္လိုက္ရသည္ ေဘးဘက္သို႔ေဝ့ဝဲရွာမိသည္ ျမင္ေနၾကအရာေတြနဲ႔မတူေသာ စိမ္းသည့္ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ ေငးေမာေနမိျပန္သည္။  ေမးဖို႔အားျပဳျပန္ေတာ့ေျခာက္ကပ္ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ အသံတို႔ပင္ထြက္မလာ အားျပဳထိုင္မည္အျပဳတြင္ စိတ္ေနာက္ကိုမပါ နာၾကင္မႈသာခံစားရရိွသည္။

ေဘးဘက္မွအဘက ::လူေလးသက္သာရ႕ဲဲလားလား ေျဖးေျဖးထပါကြယ္
အဘကသူ႔အားေျပာရင္းတစ္စက္ထဲပင္ ေနာက္သို႔လွမ္းေအာ္ေခၚသည္။

" လုံမတို႔လာခ့ဲၾကစမ္းပါအုံး လူေလးသတိရလာၿပီ ေသာက္ေရပါတပါထဲခပ္ခဲ့စမ္းပါကြယ္"

အေနာက္ဘက္မွ "လာၿပီ အဘေရ" ဟုေျဖသံႏွင့္အတူ မိ္န္းကေလးတစ္ဦးအေျပးထြက္လာသည္။
အဘက ထူ၍ ေရခြက္ကိုပါးစပ္နားကပ္ေပး၍ ေရေသာက္ေစသည္။
ရွင္မင္းျမတ္ လဲအငမ္းမရေသာက္မိေလသည္။