KORKAKSIN|•texting•|

™22™

Kendimi yatağın üzerine bıraktığımda bitmiş haldeydim. Kaç saattir ders çalışıyordum bilmiyordum ama sınavın yaklaşması beni geriyordu. Hazır hissetmiyordum ve gelecek kaygım çok büyüktü. Aklıma gelen Buğra'nın bugünkü haliyle yatakta doğruldum. Olabildiğince Ayaz'ı aklıma getirmemeye çalışıyordum zaten bu sefer engeli kaldırmak içinde bir çaba göstermemişti ve bu beni çıldırtıyordu. Bunca zamandır beni sevdiğini söyleyen biri neden böyle yapar nedenini söyleyeyim çünkü gerçekten sevmiyordur. Onun sevgisine falanda inanmıyordum artık. Buğra'nın numarasına açtığımda arıyordum ki yanına gitmek en iyisi düşüncesi ile ayağa kalktım. Açık kot pantolon üstüne siyah sweatimi giydim. Hemen yanındaki beyaz sweati görünce sinirle dolabın kapısını çarptım. En kötüsü de aldığı hiçbir hediyeyi atmaya kıyamamdı. Yine hayatım bir ihtimalle dayalı geçecekti ama ben bunları düşünmek istemiyordum. Zaten o andan sonra modum düşmüştü bir kaç gün daha düşük olur sonra toparlardım büyük ihtimalle. Montumu üzerime atıp botumu giydikten sonra çıktım. Kulaklığımı takıp şehrin gürültüsünden uzak bir şekilde ilerlerken Buğra'nın evine  ne ara geldiğimi anlamamıştım. Kulaklığımı kulağımdan çıkartıp cebime tıkıştırdım.  Buğra ile küçüklükten beri hep iç içe olduğumuz için haber verme gereği bile duymazdık. Zile bastığımda kapıyı açan Bade Ablaya gülümsedim.

- Lamia hoşgeldin güzelim

- Bade Hanım gelmesem gelmiyorsunuz , dedim işi dalgaya vurarak.

- Daha geçen hafta sizdeydim  , dedi kahkaha atarak.

- Olsun bir hafta az mı şimdi , dedim içeriye geçerken. Tekrardan güldü. "Buğra odasında değil mi Bade abla?"

-Evet canım morali bozuk sanırım.

- Bende ondan geldim merak ettim , dediğimde olabildiğince gülümsedi. Biraz daha konuştuktan sonra Buğra'nın kapısını çaldım.
"Yorgunum anne sonra konuşalım"

- Ben şu an konuşmak istiyorum, dedim girerken.

- Lamia , dedi şaşırarak. Birşey demeden Buğra'nın yatağına yani yanına oturdum.

- Neyin var Buğra ?

-Hiç-

- Buğra beni yorgunum diyerek kandırmayı bırakmalısın yemiyorum çünkü, dediğimde doğruldu.

-Pekala. Ayla , dediğinde hafif tebessümüm soldu.

- Nasıl yani , şaşkınlığım sesime yansımıştı onlar Ayla taşınacağı için birbirini severek ayrılmıştı. Buğra defalarca mesafenin engel olmadığını söylese de Ayla istememişti.

- Bilmiyorum ben herşeyi daha henüz yavaş yavaş atlatırken geldi ve eskisi gibi olmak istediğini söyledi.

- Sen ne dedin peki?

- Bir daha olamayacağımızı söyledim ama ben onu hâlâ çok seviyorum Lamia , dediğinde gözleri doldu. Ne diyeceğimi bilemiyordum Buğra'nın yıkılışıydı Ayla.  Dayanamayıp sarıldım.

- Buğra inan sana yol göstermek isterdim. Aklın çok karışık biliyorum ama şimdi şans ver dersem senin tekrar üzülmenden korkuyorum yine aynı şeyleri yaşamanı istemiyorum. Seni öyle görmeye dayanamıyorum. Öte yandan şans verme dersem seviyorsun Buğra biliyorum çok seviyorsun.

- Aynı şeyleri bende defalarca döndürdüm ama çıkamıyorum , dediğinde geri çekildim ve gözyaşlarını sildim.

- Buğrişim zamana bırak ama lütfen üzülme. Şu an istediğin kadar düşün yol alamazsın. Hadi kalk gidiyoruz.

- Nereye ? Ben gelmem Lamia.

- Yok öyle canım dışardayım ben üstünü değiştir gel.

Aşağıya salona indim ve beklemeye başladım. Telefonuma baktığımda Ayazdan birşey yoktu. Unutacaktım onu da unutacaktım çünkü o beni sorgulamadan unuttu . Aynı şekilde Koray da benden kolayca vazgeçti.