Ακόμα και οι λέξεις γράφονται μόνο για να γράφονται πια , όλα έχουν γίνει μια ανούσια λογική Τα μάτια που με κοιτούσαν έχουν γίνει εκείνα τα πανάκριβα κοσμήματα που δεν θα μπορέσω να αγοράσω ποτέ. Αλλά κανείς δεν ξέρει , κανείς δεν ξέρει ότι θέλω να γίνω πλούσια για να τα αγοράσω Τα χέρια που με χαιδευαν έχουν γίνει τα βράχια που με κρατάνε χαμηλά μέσα στον ωκεανό ενώ κάποτε με κρατούσαν απο τον πνιγμό στην στεριά. Τα χείλια που έλεγαν το όνομα μου.. Εκείνη η χαρούμενη φωνούλα.. Έχει γίνει η σκιά μου, Κάποτε με κάλυβε από τον ήλιο και μου χάριζε δροσούλα.. Αλλά τώρα μου πήρε τον ήλιο και άφησε βροχές και καταστροφές που η ψυχή μου δεν μπορεί να σηκώσει. Κάθε δάκρυ που κυλά είναι ένα ποίημα, Κάθε σκέψη ένα ατελείωτο μονοπάτι. Ελπίζω να βρούμε τον δρόμο μας.. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο δύσκολο. **************************************
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
