Not Now But Soon ||MiChaeng Chapters||

Start

Bago ang lahat napaka short story lang nito promise!

*Flash Back*

"Surprise Mina-chan" tinanggal ko ang piring sa mga mata niya at ipinakita sakaniya ang aking ipininta.

"C-chaeyoung ikaw ba gumawa nito?" Tumango naman ako.

"Ang ganda! Salamat!" Niyakap niya naman ako at hinalikan sa noo. "Thanks! BESTFRIEND talaga kita." Tumatak ang mg salitang iyon sa puso ko, alam ko namang yun lang ang tingin niya saakin, kaibigan.

"No problem Mina-unnie!" Ipinasok ko naman ang painting sa Kwarto niya.

"Uhm Chaeyoung? Huwag kang magagalit saakin ok?" Nag tataka naman ako sa sinabi niya, bakit naman ako magagalit sakaniya?

"I Love You Chaeyoung...." Biglang bumilis ang pintig ng puso ko. "Yeah I Love You too my Friend." Ngumiti naman ako pero siya hindi.

"No, more than a friend chaeng..." Medyo natuwa naman ako sa narinig ko. "Kailan pa?"

"Since Highschool...." I hugged her, I love her. "I Love You Too." She then smiled at me but i can feel that she's still sad.

"You need to go home now you smol take care." Niyakap niya naman ako at hinalikan sa noo.

"Okie! See you tommorow!" Kumaway naman ako at nag simula ng isara ang pinto niya.

"S-se-e y-o-ou t-tomm-morrow...."

*End of Flashback*

"Please Chaeyoung stop crying na, let her go." Dahyun then hugged me but I can't stop Crying.

"A-am I a b-bad p-person? D-dahyunie?" She then realesed me and looked at my eyes, "No Chaeyoung, you're not a bad person. Please stop crying."

Pinunasan ko naman ang luha ko, tinatry kong kalimutan siya pero pag pilit ko siyang kinakalimutan lalo ko siyang naalala. It's been 6 years now since she left me without telling me why, she left after she confess, she left me.

"6 years na Chaeyoung please tama na." Nakita ko namang umiiyak na din si Jihyo-unnie, "Sorry Unnie Please don't cry na ok?" Pinunasan ko naman ang luha niya, ayaw ko siyang nakikitang ganun, ayaw ko silang nakikitang umiiyak kasama ako.

"Chaeyoung alam mo namang ikaw ang pinaka maliit right? Kaya dapat wag kang masyadong umiyak ng umiyak! Mas liliit ka eh!" Pang aasar naman ni Sana-unnie saakin habang umiiyak din siya.

"Let her go na ok?" I just nodded but i still can't let her go that easily.

"Sleep na guys sorry nagising ko pa kayo ng ganitong oras." 11:56 na din, nagising ako dahil naalala ko nanaman siya. I'm so weak, I'm hopeless i want to see her but I can't!

~~~~~