ℳythical ₵reatures.

°26°Πριν το μελο

Previously:

Εγω: Πολυ ωραίο μυθιστόρημα! Τι λετε? Θα το κάνετε και ταινία?
Τους ρώτησα με εναν αρκετά υποτιμητικο τονο. Όμως ειλικρινά! Ετσι και υπάρχει έστω μια πιθανότητα 0,99 τις 100...απλα ΒΟΉΘΕΙΑΑΑ!!!!

Ευα:Θες να σταματήσεις? Ξέρεις ποσο εκνευριστικο ειναι? Αυτός ειναι και ο λογος που παμε σε εκεινο το σπίτι...για να σε εκπαιδευσουμε!!

This time:

Εγω: Ναι τι?

Καρλο: Το είπαμε θα γίνει πόλεμος! Και θα πρέπει να πάρεις μερος!

Απο τοτε δε ξανα μίλησε κανείς. Και εγω απλα εστρεψα το κεφάλι μου και αποκοιμήθηκα.

[•••]

όταν ξυπνησα το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ηταν ενα ξύλινο ταβάνι...ηταν πελοριο! Οπου και να κοιταζα, αυτο ηταν το μονο πράγμα που αντίκρισα.

Πριν καν το καταλάβω πετάχτηκα απο το κρεβάτι μου και αρχισα να τρεχω...δε με ένοιαζε απλα επρεπε να βρω μια πόρτα! Μονο αυτο.

Με το που περασα εναν φαρδύ διαδρομο σκονταψα καπου. Άρχισα να βγαζω πνιχτες κραβιες αναμεσα σε ενα έντονο ουρλιαχτο.Ευτυχος για εμενα επεσα καπου σχετικα μαλακα και δε χτύπησα...

Όμως αμέσως συνιδιτωποιησα οτι θα ηταν χιλιες φορες καλύτερο εαν ειχα πεσει απλα στο πάτωμα.

Ενα ζευγάρι ζουμερων κατακόκκινων χειλιών σε συνδυασμό με το μισογυμνο σωμα του Καρλο ηταν ακριβώς απο κατω μου.

Καρλο: Οπ οπ ορεξουλες Κριστιν? με το που ξυπνησαμε και ολας?
Με χλεβασε.

Σηκωθηκα αποτομα απο πανω του και λιγο πριν φυγω μακριά του τρεχοντας με επιασε απο τον κατπο.

Καρλο: Λοιπον... για λεγε για λέγε...
Προφανώς δεν απαντησα τίποτα ηταν πολυ αμιχανο ολο αυτο!

Κάρλο: Μήπως θες να βοηθήσω με αυτό?
Με ρωτησε.

Προσπαθησα να φυγω όταν είδα τον Ερικ να έρχεται προς τα δω, δήθεν τυχαια.Τοτε ετρεξα πανω στον Καρλο και τον αγκαλιασα οσο πιο σφηχτα μπορουσα.

Εγω: Μη πεις τίποτα θα σου πω μετα.
του ψυθιρισα ακομη πιο σιγά μπορούσα  ελπιζοντας να μην με ακουσει ο Ερικ που πλεον ειχε φτασει σχεδον διπλα μας.

Αισθάνθηκα τον Καρλο να χαμογελάει  και εγω απλα στριφογυρησα τα ματια μου.

Ερικ: Οπ παιδιά... τι εγινε? Ολα καλα? Μήπως διακοπτω κατι?
Μας ρωτησε κοιτοντας μας ξεχιλιζοντας απο μισος.