As Long As You Love Me (Completed)

Part 1

(Zawgyi)

မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ အလုပ္သြားဖို႔အတြက္ အၿမဲပ်ာယီးပ်ာယာျဖစ္ရတာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ပံုမွန္ျဖစ္ေနပါၿပီ...။ ဘယ္ေလာက္ပဲႏိႈးစက္ကို အခ်ိန္ေစာၿပီးထားပါေစ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔အဆံုးသတ္မွာ အလုပ္ေနာက္မက်ေအာင္ ေျပးရတတ္ၿမဲပင္...။

"Kim Seokjin မၿပီးေသးဘူးလား...!!!"

အိမ္ေအာက္ထပ္ကေနလွမ္းေအာ္ေနတဲ့ ေမြးသမိခင္ေက်းဇူးရွင္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိုးနင္းခြက္နင္းနဲ႔ လက္တစ္ဖက္ကေန အလုပ္သြားမယ့္အိတ္ကိုဆြဲ ေနာက္တစ္ဖက္ကေန ကုတ္အက်ႌကိုကိုင္ရင္း ေလွကားထစ္ေတြကို သိုင္းကြက္နင္းကာဆင္းခ်လာရတယ္...။

"ေရာ့ ဒီမွာထမင္းဘူး.. မနက္စာလည္း စားဖို႔အခ်ိန္မရိွေတာ့ဘူးမလား... ေရာ့ ဒါစားသြား"

ပါးစပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္တဲ့ ေပါင္မုန္႔ခ်ပ္ကို ျပဳတ္မက်ေအာင္သြားနဲ႔ကိုက္ရင္း ဖိနပ္စီးဖို႔အလုပ္႐ႈပ္ေနျပန္တယ္...။ ၾကာေတာ့ေဘးကေနၾကည့္ေနတဲ့ Omma ကပဲ မေနႏိူင္ေတာ့ဘဲ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲကပစၥည္းေတြကို လႊဲေျပာင္းယူေပးရေတာ့တယ္...။

"နင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွရင့္က်က္မွာလဲ.. ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီ... အကုန္ အေမလိုက္လုပ္ေပးေနရတယ္... ဒါနဲ႔မ်ားအိမ္ခြဲေနခ်င္ေသး"

"Omma ကလည္း ကြၽန္ေတာ္က ကုမၼဏီမွာဆို ဌာနမွဴးဗ်"

ဂုဏ္ယူစရာဒါေလးပဲရိွတာမို႔ ခပ္ႂကြားႂကြားေလးေျပာလိုက္ေတာ့ Omma ဆီကေန မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္လြင့္လာခဲ့တယ္...။ ဖိနပ္စီးၿပီးေတာ့မွ ေပါင္မုန္႔ကိုပါးစပ္နဲ႔ ျပန္ကိုက္လိုက္ၿပီး Omma လက္ထဲက ပစၥည္းေတြကိုျပန္လႊဲေျပာင္းယူလိုက္ကာ အိမ္ျပင္မွာအဆင္သင့္ရပ္ထားတဲ့ ကားထဲသို႔ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့တယ္...။

"ညေနအျပန္ေနာက္က်မယ္ဆို ဖုန္းဆက္ဦးေနာ္.. ထမင္းစားေစာင့္ေနမွာမို႔လို႔"

အိမ္ေပါက္ဝထိလိုက္ပို႔ကာႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ Omma ကို လက္ျပန္ျပကာႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကားေလးဟာ ၿခံဝင္းထဲကေန စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့လိုက္တယ္...။

ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က Kim Seokjin...။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝက ႐ိုးရွင္းပါတယ္...။ Appa က ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး Omma ကေတာ့ သိပ္ေတာ္တဲ့အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္...။ အစ္ကိုျဖစ္သူက ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္သလို ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ နာမည္ႀကီးကုမၼဏီတစ္ခုမွာ ဌာနမွဴးရာထူးနဲ႔ပင္...။ အရမ္းႀကီးမခ်မ္းသာေပမယ့္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုဘဝေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္...။