The small line between love and hate || Rein van Duivenboden

Chapter 14

Zenuwachtig loop ik met Sanne een rustig restaurantje in. Ik had haar op school al ingelicht dat ik het haar zal gaan vertellen. Ze had geprobeerd of ik het al eerder wou vertellen. Maar Owen was veel in de buurt. Hij had ook doorgekregen dat ik het vandaag al aan Sanne ging vertellen. Ik zag de teleurstelling in zijn ogen. Ik had hem beloofd het morgen gelijk te vertellen. "Dus," zegt Sanne als we aan een tafeltje zitten. Ik zucht diep. "Doe niet zo ongeduldig daar word ik zenuwachtig van," mompel ik. Ze grinnikt om mijn gedrag. "Okay ik zal het hele verhaal vertellen maar onderbreek mij alsjeblieft niet. Het is al lastig genoeg," meld ik. Sanne knikt begrijpelijk. "Okay snap ik," zegt ze. Dan begin ik aan mijn verhaal. "Ik woonde in Waalre met mijn ouders. Dus bij Rein in het dorp. Ik kende hem al een hele tijd omdat hij een paar straten verder op woonde. Ik sprak hem nooit omdat ik het maar eng vond. Toen ik naar de eerste ging kwam ik bij Rein in de klas. Rein en ik hadden een klink. We maakte vaak samen huiswerk en lieten samen de hond uit. Ik kon het goe vinden met Rein. Veel mensen dachten dat we iets hadden. Dit was niet zo. Tenminste niet in de eerste. Toen we naar de tweede gingen veranderde er niet heel veel. Behalve dat er een nieuw meisje in de klas kwam Roos. Ze was stil en heel aardig. Ze hoorde vanaf toen bij het groepje van mij en Rein. Met z'n drieën hadden we vaak lol. Na de tweede moest ze weer weg omdat ze weer terug wou naar haar vriendinnen bij haar vader. Haar ouders zijn gescheiden. Rein probeerde haar nog over te halen. Maar ondanks dat ze ons echt mocht en veel plezier met ons had wou ze echt terug. We hebben met z'n drieën nog een hele week afgesproken bij haar vader en toen heb ik haar een lange tijd meer gezien. In de derde gebeurde het. Mijn ouders kwamen te overlijden. Het was een heftige periode. Rein steunde mij zover hij het kon. Bij de begrafenis was Roos ook aanwezig. Met mij kreeg bijna niemand contact. Waarschijnlijk heeft Roos, Rein het advies gegeven het toch aan de klas te vertellen. Zodat mijn klas mij ook kon helpen. Toen ik hier achter kwam ben ik woedend geworden. Ik heb hun beide nummers verwijderd uit mijn mobiel en alle foto's kapot gegooid. Ik wou niet meer bij Rein op school zitten. Omdat er geen familie in staat was om mij op te voeden. Omdat ze het allemaal heel erg druk hadden of eigenlijk te oud waren. Moest ik naar een pleeg gezin. Dus waar ik nu zit. En vanaf daar ken je het verhaal," over de wang van Sanne rolt een traan. "Dus als ik het goed begrijp ben je boos op Rein omdat hij je probeer te helpen?" vraagt ze met een gebroken stem. Ik knik bang dat ze boos zou worden omdat het eigenlijk heel stom is. "Maar Inge toch," zegt ze. Ze staat op en geeft een knuffel. Op dat moment breek ik en barst in tranen uit. Ik mag blij zijn dat het niet heel druk is in het restaurantje. Een paar mensen kijken ons aan maar we negeren het. "Wil je er alsjeblieft bij zijn als ik het Owen vertel?" vraag ik. "Ben je bang dat hij boos word?" vraagt ze. Ik knik. Ze glimlacht en knikt dan. "Ik zal er bij zijn geloof me dat beloof ik je," belooft ze mij. Ik glimlach dankbaar en dan bestellen we wat te drinken. Terwijl ik nog wat dingen vertel over Roos. Dan stelt Sanne de vraag die ik liever niet hoor. "Maar vind je Rein eigenlijk leuk?" Ik kijk haar aan. Dan knik ik. "Ja ik vind hem leuk,"

Nu weten jullie alles :). Ik ben echt gesloopt door de 3 pw'en die ik moest maken vandaag :(. Helaas, maar hopelijk hebben jullie genoten van dit hoofdstuk? X