ညေနခင္းေလေျပညင္းေလး ၏ ေဝွ့ယမ္းမႈေၾကာင့္ သူ႔ဆံပင္မ်ား ဘယ္ညာယိမ္းႏြဲ႔လ်က္႐ွိေနေလသည္.....။
မၾကာမီေနဝင္ေတာ့မည့္ သေကၤတအျဖစ္ေကာင္းကင္ႀကီးကေတာ့ ပုစြန္ဆီေရာင္ သန္းေနေလၿပီ.....။
လိႈင္းၾကပ္ခြပ္ေလးေတြ ေဆာ့ကစားေနနဲ႔ ဟန္ျမစ္ႀကီးကို အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ သူထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့သည္မွာ အေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အခုမွသာ သူသတိထားမိသည္.....။
"ဟန္ျမစ္ႀကီးကိုတိုင္တည္ၿပီးေျပာမယ္....ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းခ်စ္တယ္...."
တိတ္ဆိတ္ေနရာက သူအသံထြက္ၿပီးရယ္လိုက္မိသည္....။
သတိရမိျပန္ၿပီေကာ.....။
အင္းေလ သူကိုယ္တိုင္ကိုက ဒီအရာေတြကိုအမွတ္ရခ်င္မိလို႔ဒီေနရာကိုေရာက္လာခဲ့မိတာပဲမဟုတ္ပါလား....။
ဒီအခ်ိန္ ဒီမိနစ္ ဒီစကၠန္႔ထိတိုင္ေအာင္ မိုက္႐ူးရဲဆန္စြာနဲ႔မင္းကိုေမ်ွာ္ေနမိတုန္း ပဲတဲ့ေလ.....ငါ့ႏွလံုးသားေလးကေျပာခိုင္းေနတယ္.....။
မင္းေရာ.....။ ငါ့ကိုလြမ္းေနရဲ႕လား....။
❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣
"Park Jimin...ေန႔လည္က႐ွယ္ယာ႐ွင္အစည္းအေဝးဘာေၾကာင့္မတက္တာလဲ...."
ဧည့္ခန္းထဲတြင္ထိုင္ၿပီးမိမိအား ေစာင့္ေနဟန္႐ွိသည့္ဖခင္ျဖစ္သူကိုမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အခန္းထဲဝင္ဖို႔ျပင္ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ.....။
"ကြၽန္ေတာ္...သြားစရာတစ္ခုေပၚလာလို႔Appa...ေတာင္းပန္ပါတယ္...."
"ဘယ္အခ်ိန္ထိအဓိပၸါယ္မ႐ွိတာေတြဆက္ၿပီးလုပ္ေနဦးမွာလဲPark Jimin.... ဟမ္...."
"ကြၽန္ေတာ္ဘာေတြလုပ္ေနလို႔လဲAppa...Appaေျပာစမ္းပါ...ႀကိဳးဆြဲရာကေနရတဲ့႐ုပ္ေသး႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုကြၽန္ေတာ္ေနေပးခဲ့တာပဲ.....Appaမေက်နပ္ေသးဘူးလား...."
"မင္း...သူ႔ကိုအခုထိမေမ့ႏိုင္ေသးဘူးလား..."
"ဒါကြၽန္ေတာ့္ကိစၥပါ...Appa...."
အတန္ၾကာတဲ့အထိတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၿပီးမွကြၽန္ေတာ္ထိုစကားကိုတိုးညႇင္းစြာေျပာလိုက္မိသည္....။
YOU ARE READING
The Broken Pieces
Fanfictionေၾကမြသြားတဲ့အပိုင္းအစေတြကို ျပန္လည္ဆက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနမိတယ္.....မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေနခဲ့ေပမယ့္လည္း....... 💔 Story by Dazzling Angel
