IT'S ALWAYS YOU

S2 Part 10

JEONGYEON POV
(fast forward)

-

nag iimpake ako dahil bukas na ang flight namin ni bobby pabalik ng states .

Masakit man sakin pero wala e
Ganon talaga .
Kailangan ko ng iwanan dito yung taong kinasanayan ko ng walong taon.

My tears fall down .
Ng biglang pumasok si bobby .

Je ? Are you crying .
-he ask.

I din't talk .

He approched me to hug.

Its okay je .
-he said

I hug him tigh .

That's life.
-he said.

Nasanay kasi ako kuya .
(sobbing)

Ako din naman e. Pero.
Wala na tayong magagawa.
Hindi natin sya totoong nanay .
Hiniram lang natin sya .
Kailangan nating tanggapin ang totoo na hanggang dito nalang .
Dahil kailangan na natin syang ibalik sa totoong nagmamay ari sakanya .
-lalo akong naiyak

We need to be independent jeongyeon.
Naiintindihan mo?
-bob said with crack voice.
I saw his teary eye but trying to hold .
He know na pag umiyak sya ay mas lalo akong iiyak.

Bobby always trying his best to be strong for me .
Dahil ayaw nyang maging mahina pag dating sakin kaya kahit nasasaktan din sya .
Tinitiis nya para ipakita sakin na matatag sya .

Babalik nako sa kwarto ko.
Magpahinga kana .
-he said .

I just nod .
He kiss my forehead and leave.

BOBBY POV

-

Kinomfort ko si jeongyeon sa abot ng makakaya ko ng hindi umiiyak .
Ayokong ipakita sakanya na mahina ako .
Kailangan kong maging matapang at malakas para sakanya .
Lalo na ngayon na.
Dalawa nalang kami sa buhay .
Kailangan kong mas tatagan para sa kapatid ko .

Pag labas ko ng kwarto nya ay pumasok ako agad sa kwarto ko
Dumiretso ako sa higaan ko at don humagulgol ng iyak .

Nagpapanggap akong matatag pero ang totoo.
Mahina talaga ko .
Hindi ko rin kayang malayo kay mama dahil nasanay din ako .
Pero wala na kong magagawa .

Sa totoo lang hindi ko alam kung pano ko gagawin ang best ko para lang hindi maramdaman ng kapatid ko ang kalungkutan.
Kahit siguro ibuhos ko pa ang buong buhay ko.
Hindi ko mapupunan yon.  Hindi ko mapapawi yon dahil .
Hindi ako si mama .
-at tuluyan na kong naiyak habang sinusuntok ang kama .

LISA POV

-

naisipan kong puntahan si jeongyeon sa kwarto nya pero pag bukas ko ng pinto dahan dahan ay naabutan ko sila ni bobby na magkayakap habang umiiyak sya .
Agad kong tinabig pabalik ang pinto ng walang ingay.

Alam ko ang dahilan kung bakit sya umiiyak .

Maya maya ay dahan dahang bumukas ang pinto kaya nagtago ako agad .
Lumabas si bobby at deretso sya sa kwarto nya .
Pag sara nya ng pinto .
Pumunta ako sa tapat nito at pinakinggan sya sa loob .
At narinig ko ang pag iyak nya na sobrang sakit ..

Tumulo ang luha ko .
Alam kong masakit sakanila dahil nasanay sila .
Anong gagawin ko ?

Agad akong pumunta sa kwarto namin ni jen.

Babe ? Umiiyak ka ?
-she ask .

Lumapit ako sakanya at yumakap .

Lisa ? Anong nangyari ?