ရသစံုလင္ တ႐ုတ္ဝတၳဳတိုမ်ား

မုတ္ဆိတ္နီႀကီး (အပိုင္း - ၄)

ဒါနဲ႔ႏွစ္လပိုင္းေရာက္လို႔ ခ်ိန္းဆိုထားတဲ႔ေန႔မွာ လီဆင္းနဲ႔သူ႔ဇနီးခ်န္မိန္းကေလးဟာ လိုယန္ျမိဳ႕ကို
ေရာက္လာၾကတယ္။ အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ထားတဲ႔ အေရွ႕တံခါးျမင္းေစာင္းနားက အရက္ဆိုင္မွာ မုတ္ဆိတ္နီၾကီးေျပာခ႔ဲတ႔ဲအတိုင္း ျမည္းပိန္ေလးန႔ဲ လားနက္တေကာင္ခ်ည္လို႔။ ဒါန႔ဲသူတို႔ေမာင္ႏံွ အေပၚ ထပ္ကိုတက္သြားၾကတာေပါ႔ ။

“….မင္းတုိ႔ေရာက္ေလာက္ျပီလို႔ေတာ႔.. ထင္သားကြ…လာၾက..လာၾက…..”

ဆိုျပီးမုတ္ဆိတ္နီၾကီးက ဝမ္းသာအယ္လဲ ၾကိဳဆိုရင္း သူ႔မိတ္ေဆြ တာအိုအေတြးအေခၚပညာရွင္ဆိုသူနဲ႔
မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ဒီလူက ေဗဒင္လကၡဏာ ၊ ဆန္းက်မ္း ၊ သွ်တၱရ ၊ အဂၢၤဝိဇၹာ ၊ နကၡတ္ပညာ၊ ေမွာ္ အတတ္ ၊ ေဆးပညာ ၊ အဂၢရိယတ္ အစရွိတဲ႔ ေလာကီပညာရပ္မွန္သမွ်ကို အရည္က်ိဳ ေသာက္ထားသူေပါ႔ ။ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ စကားေျပာတတ္ျပီး အင္မတန္ႏႈတ္နည္းတဲ႔ ဒီတာအိုသမားဟာ သူ႔ဝသီအတိုင္းပဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ လီဆင္းတို႔ေမာင္ႏွံကို အကဲခတ္ေနျပီး တိုးတိုးသက္သာဆိုတယ္။

“…ဆိုေတာ႔..ခင္ဗ်ားက.. ကေလာင္ကိုလႊတ္ျပီး ဓါးလြတ္ကိုင္ဖို႔ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာပဲေနာ္….”

“…ေအးဗ်ာ… ဒီေခတ္ၾကီးမွာ လက္ရံုးရည္ကို ပိုလိုအပ္တယ္လို႔ က်ဳပ္ယံုၾကည္သဗ်….”

လို႔သာျပန္ေျပာေပမဲ႔ လီဆင္းရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဒီတာအုိပညာရွင္ မွန္ကန္လွတာကို ၾကိတ္ျပီး ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ တကယ္လဲ လီဆင္းဟာ အသက္ဆယ္႔ေျခာက္ဆယ္႔ခြန္ေလာက္အထိ စာေပကို အထူးတလည္ လိုက္စားခဲ႔ေတာ႔ စာေပအလကၤာအရာမွာ အလြန္တတ္ပြန္ ကၽြမ္းက်င္တဲ႔သူပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ စစ္သားၾကီးလံုးလံုး အေနနဲ႔ပဲ ဘဝကိုျမွဳပ္ႏွံမလား ၊ စာေပပညာရွင္အေနနဲ႔ပဲ ဘဝကိုျဖတ္သန္းမလား ဆိုတဲ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ၾကားမွာ လီဆင္းအေတာ္ အၾကပ္ရိုက္ခဲ႕ရဖူးတယ္။ စကားေျပာဆို မိတ္ဆက္ျပီးၾကေတာ႔ မုတ္ဆိတ္နီၾကီးက သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ အရက္ဆိုင္
အေပၚထပ္က အခန္းေလးတခုကိုေပးတယ္ ။

“…ဒါမင္းတို႔အတြက္.. ငါျပင္ထားတဲ႔အခန္းပဲ… စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနၾကေပေရာ႔… ဒီအရက္ဆိုင္ကို ငါပိုင္တယ္ကြဲ႕…. ဆိုင္ကေငြစေတြကို လိုသေလာက္သာယူသံုးၾက.. ဟုတ္ျပီလား… လီဆင္းကလဲ ငါ႔ႏွမကို အဝတ္ေလးဘာေလးဝယ္ဆင္ေပါ႔… ကိုင္း.. နားၾကေတာ႔……”