Şimdi ben diyorum ki, o soğuk kış gecesinde güneşim olmasaydın, cenneti senin atesinde bulmasaydim, yalan olurdu Ahiret. Dünya. Ve bilimum hayat emaresi.
Hem kim neden olacakmış ki ömrümün hevesi?
Geçer dediler de, geçer mi ki sonbahar yaprağının rengi?
Bildim ki, uçmuş, konmuş, düşmüş, solmuş; nice tesaduflere, yerli yersiz mutluluklara sebep olmuş...
Bu yaşanmışlığın rengi hiç geçer mi?
Ki ben istemez miydim, bazı bahar gülleri gibi anlamsız dökülmeyi?
Neyse... Birak birak toplama beni.
YOU ARE READING
İmkansızlıklar Retrosu
Romance"Güzelliğine övgü olan bu yazı bile, imkansızlığına isyan olarak bitiyor işte."
