The hated slytherin ((Dutch))✔️

5. Betrayal

'So take aim and fire away, I've never been so wide awake. No, nobody but me can keep me safe, And I'm on my way' on my way - Alan Walker, Farruko en Sabrina Carpenter.

~June White POV~
In mijn eerste les Toverdranken viel ik 3 keer in slaap. Ik had mijn eerste les met Mason en elke keer dat ik bijna weer begon te slapen gaf hij me een stootje om wakker te blijven, wat niet altijd lukte. Na de les toen ik het lokaal uit wou lopen pakte Mason mijn hand. 'June, ga alsjeblieft slapen, je ziet er echt niet goed uit'
Ik knik en Mason brengt me naar de commonroom. Ik plof gelijk op bed en val in een diepe slaap...

'Alsjeblieft... niet nog een keer' een jonge vrouw die enigszins op mij leek lag smeekend op de grond voor een man. 'Zeg me dan waar ze is' zei de man kil. De vrouw schudde zachtjes haar hoofd. Hij zucht 'crucio' de vrouw schreeuwde het uit van de pijn. 'Verdomme Olivia! Waar is ze!' Zei de man gefrustreerd. Ze schudde weer naar hoofd 'ik zal je het nooit van mijn leven vertellen'.

Ik schrik wakker, en heb opeens knallende hoofdpijn. Ik besluit naar de ziekenzaal te gaan, slapen lukt zo toch niet. Ik slof richting de ziekenzaal. Ik hoor weer steeds geluiden, ik hoor ze nooit overdag, maar s'nachts. Eindelijk aangekomen bij de ziekenzaal ben ik niet de enige. Remus ligt op één van de bedden, de rest van de Marauders zitten om hem heen. Ik ren naar ze toe 'wat is er gebeurt?' Vraag ik bezorgt. Ze kijken me verward aan. 'Remus is eh... van de trap gevallen' zei James twijfelend. Ik frons 'hoezo ben jij hier?' Vraagt Sirius. 'Oh ik heb hoofdpijn, kon niet slapen' ik kijk Remus bedenkelijk aan, hij heeft een nieuw litteken op zijn wang. 'Hoe kun je in hemels naam van de trap vallen en zo'n litteken oplopen' zeg ik grinnikend. James slikt 'hij is gewoon.....heel onhandig'. 'Heb je iets nodig?' Vraagt Madam Pomfrey die net weer binnengelopen is. Ik knik 'hebt u iets tegen hoofdpijn?' Ze knik en pakt iets uit haar bureau. 'Drink dit op ' en ze geeft me een vloeistof in een beker. ik knik, en doe wat ze zegt. Ik trek een vies gezicht na het drinken van dat spul en de jongens beginnen te grinniken. 'Ik ga maar weer eens slapen, geef Remus de groeten van me als hij wakker word' zeg ik glimlachend. 'Welterusten June' zeggen ze terug. Ik loop de gangen weer in opweg naar de commonroom. Ik hoor weer voetstappen en gefluister, maar anders het klinkt... dichterbijer. Ik slikt, June niet stressen het is vast niks blijf ik herhalen in mijn hoofd. Maar het geluid komt steeds dichterbijer. Ik raap al mijn moed op en kijk achterom. Tot mijn schrik stond 10 meter achter me een zwarte gedaante, met een gewei, en bloed stroomde uit zijn mond en ogen. Ik verstijfde van angst, de gedaante bleef ook stokstijf stil staan. Tot mijn verbazing fluisterde hij nog iets: 'niet bang zijn June, er zijn veel ergere wezens die het op jou gemunt hebben' er verscheen een gemene grijns op zijn gezicht. En de gedaante veranderde in as. Ik rende zo snel als ik kon naar de commonroom. Eindelijk aangekomen bleef ik op de bank zitten, ik durfde niet meer in slaap te vallen. Ze pakte het boek dat ze geleend had van de bibliotheek over mythische wezens. Er moet vast iets in staan er over, na even gezocht te hebben had ze het eindelijk gevonden. Zwart gedaante, hertengewei, bebloedemond. Ik las verder:

De Indianenvolken zeggen dat ze half mens – half hert zijn en dat ze ook een gewei dragen. Volgens de overlevenden zijn ze razendsnel, onverzadigbaar en hebben ze altijd een bebloede mond. In deze verhalen werd verteld dat een mens er in kon veranderen na het plegen van kannibalisme. Het kan alleen met vuur gedood worden.

Intressant, maar waarom achtervolgd hij mij? En wat bedoelde die?

~Sirius Black POV~
James, Peter en ik zitten al uren lang zijn bed. Remus knippert met zijn ogen. 'Je bent wakker!' Zegt James opgewekt. Remus gaat rechteroog zitten en knikt. 'Was het erg?' Vraagt hij twijfelend. 'Wel nee joh! Het was....net zoals elke keer' zeg ik twijfelend. 'We hebben alleen een klein probleempje' zegt James uit het niets. 'Wat is het?' Vraagt Remus. 'Er is heel misschien vannacht iemand je komen bezoeken in de ziekenzaal, maar geen zorgen we hadden een goede smoes!' Zegt James opnieuw. 'Wie dan?' En hij fronst. 'June White...' Remus zijn ogen worden groter. 'Wat was de smoes' vraagt hij. 'Dat je van de trap was gevallen, goed toch?' Zegt James. Remus slaat een zucht en slaat zichzelf in z'n gezicht. 'Dat gelooft ze toch nooit! June is niet dom!' Zegt hij gefrustreerd. 'Rustig aan Moony, blijf jij nou maar liggen en Wij lossen het op' zeg ik. Hij knikt en gaat weer liggen en valt even later weer in slaap.

~June White POV~
Ik heb besloten toch weer naar school te gaan vandaag, ik ben nog steeds moe, maar mijn wallen zijn al bijna helemaal weg. Het ontbijt sla ik wel over, ik heb toch geen trek. Als ik de gangen in loop trekt iemand me een lokaal in. Er staan 3 jongens van Slytherin grijnzend voor mijn neus. 'Wat moeten jullie?' Vraag ik. 'Oh wij? Vraag dat je vriendje maar' zegt de meest rechtste. Ik frons en kijk ze verward aan. 'Mason zei dat je op eerste date's al met jongens het bed in gaat' dit keer zei de middelste dat. 'Wat ik heb helemaal niet-' de middelste jongen onderbreekt me doordat hij mij bij m'n heupen vast pakt. Ik kijk hem boos aan en sla hem in z'n gezicht. 'Blijf van me af viezerd!' De 3 kijken me nu met een nijdige blik aan. 'Stomme slet' en hij geeft me zo'n harde klap dat ik op de grond val. 'Auw idioot!' Schreeuw ik. Ik heb een bloedneus en het bloed stroomt al over mijn mond. 'Dat krijg je er van' zegt de meest linkse. De middelste pakt nu zijn toverstok en richt hem op mij. Ik slik, er verschijnt een grote gemene grijns op zijn gezicht. De jongen rechts van de middelste fluistert wat in zijn oor, zijn grijns word nog breder. Het laatste wat ik nog kan herinneren is een rode flits en de pijn, ik wilde het uitschreeuwen van de pijn, maar niks kwam mijn mond uit.

Ik word wakker in de ziekenzaal, ik wrijf onrustig in mijn ogen. 'Oh je bent wakker, ik zal even iemand voor je halen' Madam Pomfrey loopt de ziekenzaal uit. Ik zucht, even later komt Madam Pomfrey terug met Dumbledore, 'June! Je bent wakker' en hij komt recht voor me te staan. 'Professor, weet u misschien wat er gebeurt is?' Dumbledore zucht, 'ik hoopte dat aan jou te kunnen vragen, maar de daders hebben je geheugen goed gewist' ik schud mijn hoofd 'het enige wat ik me nog kan herinneren voordat ik flauw viel was een rode flits' Dumbledore fronst 'rode flits zeg je?' Ik knik, maar op dat moment komen er 4 jongens binnen gerent. Madam Pomfrey staat woedend op 'ERUIT' schreeuwt ze. Ze lijken haar te negeren en komen bij mij staan. 'June gaat het? Ben je oké' vraagt Remus ongerust. Dumbledore grinnikt 'June we praten later nog wel' ik knik en hij loopt de ziekenzaal uit. 'Wat is er gebeurt?' vraagt Sirius. Ik haal mijn schouders op, hij fronst 'hoe kun je dat niet weten?' 'vergetelheidsspreuk' zeg ik. 'Je weet toch nog wel wie wij zijn toch?' Ik grinnik 'ja tuurlijk! Ik weet alleen niet wat er gister allemaal is gebeurt' 'weet je echt helemaal niks van gister meer' vraagt James nu. Ik denk even diep na ' ehm...nou misschien, er waren 3 Slytherins en eentje had vettig zwart haar, en iets over Mason die-' ik stop, ik besefte me nu pas dat Mason hier voor bezorgt had door leugens te verspreiden door de school. 'Mason, wat is er met hem?' Vraagt Remus. Ik schud mijn hoofd 'niks' ze kijken me vragend aan. 'Oké jongens zo is het wel genoeg, ze moet rusten!' En Madam Pomfrey dwingt ze te vertrekken. Ik voel tranen opkomen, dacht ik eindelijk dat ik door iemand in mijn afdeling geaccepteerd werd, is het niet zo. Mijn hart voelde gebroken.