The Lions

2

Mijn adem stokte ik rende terug naar boven en keek in de kast. En ja hoor de knop gaf licht nu moest ik erop drukken en mijn pak aantrekken. Dus ik drukte op de knop en begon mijn pak aan te trekken. Ik liep naar beneden en iedereen keek me verbaast aan. Ik zei: 'Jullie moeten je koffers inpakken met de spullen die je niet kwijt wilt. Geen eten maar alleen spullen. Ik kom jullie over een halfuur ophalen. Zorg dat je klaar staat'. Ze gingen meteen naar boven om te doen wat ik zei. Ik liep naar buiten en ja hoor boven onze tuin hing een helikopter. Ik stapte in en het hele team was er al. 'En heb je er zin in?' Vroeg Grace sarcastisch. 'Ja hoor'. Antwoordde ik sarcastisch. We vlogen naar de sportschool en wat zo gaaf is aan onze helikopters en vliegtuigen is dat ze kunnen camoufleren. We kwamen aan bij de sportschool. Mijn buik deed pijn van de zenuwen en ik voelde de adrenaline door mijn bloed stromen. We stapte uit de helikopter en liepen naar beneden. Beneden stond Bing. Hij gaf aan ons de pasjes naar onze kamers en die voor onze familie. Ik liep naar mijn kamer en deed het pasje door het schijfje en een lampje kleurde groen. Ik liep naar binnen en zag een woonkamer met een bank fijne grote stoelen en een TV. Er waren 3 deuren 1 naar de badkamer 1 naar mijn ouders' slaapkamer en 1 naar mijn en Julia's kamer. De kamers waren best wel klein in mijn en Julia's kamer stonden 2 bedden en een bureau. Er stond maar 1 bed in mijn ouders slaapkamer. Ik werd opgeroepen via de luidspreker om naar boven te gaan. Ik liep naar boven en stapte in de helikopter. Ik werd naar huis gebracht. Toen ik thuis aankwam stapte ik uit de helikopter en liep naar binnen. Iedereen stond klaar ze keken bang en bezorgd. Ik zei: 'Hebben jullie alles want er is een grote kans dat we hier nooit meer terugkomen'. Ze knikten allemaal. Ik werd een beetje bang van hun bezorgde blikken. We stapte de helikopter in en vlogen naar de bunker. We gingen naar binnen ik toetste de code in en we stapten allemaal in de buis. Toen we beneden kwamen zag ik de families van Grace, Caleb en Liam.  Grace haar familie bestond uit 3 mensen Grace haar vader en haar moeder. Calebs familie bestond uit 4 mensen. Caleb, zijn broer Josh en zijn ouders. Calebs broer Josh is ook een lion. Zijn rang is 3 en hij zorgt voor camera's enzo. Liams familie bestond uit 3 Liam en zijn ouders. Ik liep met mijn familie naar onze kamers. Ik gaf hen allemaal een pasje zodat ze naar binnen en buiten konden. Vanaf de kamers liepen we naar de aula. De aula was groot en er waren allemaal tafels met banken. Het was een soort van kantine. Hij was tijdens de lunch en avondeten soms open. Maar nu zie ik allemaal mensen in de weer. We liepen verder naar de woonkamers. De woonkamers waren klein er stonden banken en allemaal dingen waarmee je je kon vermaken. Er stond een TV, een playstation, een piano en een pooltafel. In elke woonkamer stond iets anders. Ik zat zelf heel graag aan de piano. We liepen weer terug naar de kamers mijn ouders en zusje hadden nog geen woord gezegd sinds ik naar beneden kwam met mijn pak aan. Toen we bij de deur stonden zei mijn vader: 'Dit heb je best goed geregeld hoe ben je op het idee gekomen?' 'Ik heb Grace, Caleb en Liam gevraagd wat zij ervan vonden dat Nederland zo'n zwak leger had. Toen kwamen we op het idee om er iets aan te doen. Dus we hadden een heel plan gemaakt en toen belde ik Bing op om te vragen of hij ons wilde helpen. En dat wilde hij dus hij zorgde ervoor dat deze bunker werd gebouwd.' Antwoordde ik. 'Wouw dat heb je dan goed geregeld'. Zei mijn moeder. 'Ik moet helaas naar Bing toe om te bespreken wat er tot nu toe is gebeurd. Ik zie jullie bij de lunch in de aula. Je kunt overal zien hoe laat wat is op de beeldschermen. 'Doei' Zei ik. 'Doei'. Zeiden ze in koor. En ik liep naar het kantoor. Ik stapte in de buis en drukte op het knopje 2. Want daar zit het kantoor. Toen ik binnen liep stonden er overal beeldschermen van camera's die waren opgehangen. In het midden van de kamer stond een ronde tafel. Daar zat Bing aan en hij zei: 'Hallo hoe gaat het tot nu toe met je familie?' 'Ik weet het niet ze zeggen bijna niks en ze kijken de hele tijd bezorgd.' Antwoordde ik. Hij zei: 'Tja ze komen er wel weer bovenop. Ze moeten gewoon even wennen aan de hele situatie.' 'Ja dat denk ik ook.' Zei ik. Toen kwamen Grace, Caleb en Liam binnen. We begonnen de vergadering. Bing zei: 'Hallo allemaal. Zoals jullie weten heeft Tomorrow de oorlog aan Nederland verklaart. Ze hebben Duitsland al voor een deel bezet. Ze hebben Duitsland zo bezet dat ze Nederland kunnen aanvallen. Dat hebben ze ook gedaan.' Ik voelde een steek in mijn maag. Want ik moest denken aan al die mannen die nu aan het vechten zijn zonder een echte kans te hebben. Dus ik zei: 'Kunnen we ze gaan helpen?' Bing Antwoordde: 'Nee we moeten wachten op het juiste moment'. 'Wat?! Maar al die mensen dan die gaan allemaal gewoon dood?' Schreeuwde ik. 'We moeten wachten op het juiste moment'. Zei hij kalm. Grace zei: 'Faith anders overleven wij het ook niet'. 'Oké'. Zei ik uiteindelijk tegen mijn zin. Het was lunchtijd dus ik liep naar de aula. Mijn ouders en zusje zaten aan een tafel bij de families van Caleb, Liam en Grace. Ze waren gezellig aan het praten en ik ging bij ze zitten. De middag ging als een waas voorbij net als de 3 dagen die volgde. Het was vooral trainen enzo. Ik was onderweg naar de lunch en toen we klaar waren met eten ging ik met Grace, Liam en Caleb naar een woonkamer we zaten lekker te poolen en toen om ongeveer 3 uur werden we opgeroepen via een spieker om naar verdieping 1 te komen. Dus we lopen naar de buis en ik druk op nummer 1. Toen we boven aan kwamen stom Bing voor onze neus en zei: 'we hebben code 3'. Ik schrok dat betekende dat er kinderen werden aangevallen! 'Waar?' Vroeg Liam. 'Op de school de Raam'. Ik schrok want dat is onze school! We stapte in de helikopter we waren er helemaal klaar voor. Ik vroeg via mijn oortje: 'Hoeveel doden en gewonden zijn er?' Iemand in mijn oortje antwoordde: 'Dat is nog niet bekend'. 'Oh'. Zei ik. We waren er de helikopter landde en er stonden allemaal mensen buiten. We stapte uit en ik zei tegen het hele team: 'We verdelen ons in 4 groepen. Groep 1 gaat via de voordeur. Groep 2 gaat via de achter deur. Groep 3 gaat via het dak en groep 4 gaat via de ramen in de bovenste verdieping'. Ze deden gelijk wat ik zei. Ik werd groep 4 samen met Grace, Liam en Caleb. We renden naar het gebouw toe schoten dat haak touw dingetje in de muur boven ons. Toen de haken vastzaten konden over de muur heen rennen. Toen ik bovenaan kwam brak ik het raam en ging naar binnen. Er werd een leerling onder schot gehouden dus ik schoot meteen door het hoofd van de man. Hij zakte op de grond. Ik riep tegen de leerling: 'Ga met hem mee'. Ik wees naar Liam. Liam pakte de leerling op alsof het een veertje was en ging terug naar beneden. Ik liep verder de school in met Grace en Caleb. We lieten onze drones de lucht in gaan en vormden er schilden van. We hadden onze wapens de hele tijd paraat. We zagen helemaal niemand. En toen we een gang liepen bam! Daar stond een hele troep klaar om ons neer te schieten. Alleen lukte dat niet door onze drones. We schoten op de hele troep en toen iedereen dood was gingen we verder. Ik hoorde door mijn oortje van de andere groepen dat er niemand meer in de school was. Ze waren allemaal dood of gered. We gingen naar buiten en alle mensen die daar stonden keken bang en verbaast. Alle gewonden werden in helikopters gelegd en naar het ziekenhuis gebracht. Alle doden werden naar de families gebracht. We gingen in de helikopter terug naar de bunker. Ik vond dat we het goed hadden gedaan maar ik wilde schreeuwen. Want ik had mensen vermoord! Ik moest mijn tranen bedwingen want ik wilde niet dat mijn familie me zou zien huilen. Toen ik weer in de bunker kwam was het bijna tijd voor het avondeten. Ik besloot nog even te douchen voor die tijd. Dus ik liep naar mijn kamer en stapte onder de douche. Mijn lichaam voelde gespannen. De warme stralen van de douche voelde erg fijn op mijn huid. Ik werd er iets rustiger van. Toen ik klaar was met douchen ging ik naar de aula. Mijn familie zat weer met de andere families samen. Ik ging erbij zitten en staarde voor me uit. Ik had moeite om eten door mijn keel te krijgen. Toen we klaar waren met eten was het ongeveer 7 uur. Ik ging naar mijn kamer pakte mijn tekenspullen - die had ik standaard in de bunker liggen en iemand had het in mijn kamer gelegd - en ging naar buiten. Eindelijk was ik even buiten de bunker, weg van alles. Ik had besloten een bos te tekenen. De zon was langzaam aan het ondergaan en toen het begon te schemeren ging ik weer naar binnen. Het was nu ongeveer 10 uur s'avonds want het was al zomer. Ik deed mijn pyjama aan en ging in bed liggen.  Maar ik kon niet slapen. Ik ging op mijn rug liggen en staarde naar het plafond. Ik had mensen vermoord, ik had ze gewoon vermoord. Maar ze waren slechte mensen, zij hadden ook mensen vermoord zei een ander stemmetje in mijn hoofd. Ik stond op, ik kon toch niet slapen en ik liep naar buiten. Toen ik de gang op liep begonnen ineens de tranen over mijn wangen te rollen. Ik zag licht bij Liam, en dacht even om aan te kloppen maar ik wilde niet dat hij me zo zag en liep verder. Toen ik buiten was stortte ik in, ik wilde naar een bankje lopen maar door de tranen zag ik hem nauwelijks. Toen ik er was liet ik me op het bankje vallen, ik krulde me zelf op en liet alles los en ik schreeuwde het uit. Ik wist niet of anderen het konden horen maar dat maakte me niks uit. Ineens hoorde ik iets achter me. Ik keek om en zag Liam. Ik ging normaal zitten en Liam kwam naast me zitten en zei: 'Heftig hè? het idee dat je mensen hebt doodgeschoten?' Er zat nog steeds een brok in mijn keel dus ik knikte alleen maar. Hij vlocht mijn hand in de zijne. Ik legde mijn hoofd op Liams schouder en hij liet zijn hoofd op mijn hoofd zakken. En zo bleven we een hele tijd zitten.

Hoihoi ik hoop dat je het een leuk verhaal vind. Als je nog tips enzo hebt of spelfouten ziet plz meld het.

Groetjesss, 2TheMoon2