'Ik dacht ik kom de factuur toch maar even brengen'
'Welk factuur? Wat heb je uitgespookt Luck, je moet voorzichtiger zijn.' in mijn moeders stem hoor ik oprechte bezorgdheid. 'Nee mam doe eens rustig. Het is niks ergs. Ik had die factuur alleen iets later verwacht' bij deze woorden draai ik me naar de kerstelf om.
'Ja sorry mijn baas zei dat ik hem het beste vandaag nog kon brengen. Iets over belastingverschillen ofzo. Dat kan toch?'
'Nee eigenlijk niet, heb mijn loon nog niet binnen.' ik draai me weer terug naar mijn moeder 'Kan jij het geld even voorschieten?'
'Natuurlijk, om hoeveel gaat het?'
'Negentig'
Mijn moeder kijkt me verbaast aan. Ik weet dat ze denkt aan het feit dat ik nooit iets doe, niet van dit formaat tenminste dus ik zie de twijfel in haar ogen.
Mijn moeder kijkt naar de kerstelf die nog steeds in de kou staat te wachten. 'Kom binnen lieverd dan vul ik dit meteen even voor je in. Hoe heet je?'
'Charlie en dank u wel. Het is best koud buiten, wat een feestdagen hè?' antwoord ze. Mijn moeder begeleid haar naar onze keukentafel om de factuur in te vullen. 'Wat ruikt het hier lekker, kerstdiner vanavond?' vraagt Charlie aan mijn moeder als ik ook de keuken binnen stap.
'Alleen Luck en ik vanavond, heb jij nergens om te zijn, Charlie lieverd?' 'Nee mijn ouders hebben het rijk voor zichzelf vanavond, een cadeautje van mij en mijn zusje. Ik ga zo naar de kerstmarkt om kerstkransen te verkopen. Iets goeds doen voor de weeskinderen' Charlies gezicht licht op wanneer ze de kerstmarkt noemt, je ziet dat ze ontzettend geniet van de feestdagen.
'Ach Charlie, wanneer wilde je gaan eten dan?' vraagt mijn moeder bezorgd. 'Ik heb wat crackers mee voor zo, maakt u zich geen zorgen mevrouw'.
'Noem me maar gewoon Maria hoor. En nee ik maak me wel zorgen, je mag hier wat eten. We hebben toch veel te ovenschotel, toch Luck?' Ik knik naar Charlie en ze lacht terug, de mooiste lach die ik in tijden heb gezien. 'Oké dan Maria en Luck, zullen we toch eerst even die factuur doen?'
*****
Als de factuur is ingevuld en te tafel gedekt zitten we in stilte te eten. Af en toe ik kijk ik op naar Charlie die duidelijk geniet van mijn moeders ovenschotel. 'Charlie, kan je ons iets meer vertellen over die kerstmarkt. Misschien gaan Luck en ik vanavond wel even kijken.'
Charlie kijkt verschikt op, wat er best wel schattig uitziet. 'O ja. Ieder jaar organiseert het weeshuis een inzamelings-kerstmarkt omdat ze het niet zo breed hebben. Eigenlijk doen mijn ouders, ik en mijn zusje altijd mee, om iets goeds te doen maar vooral om dat kerstgevoel te krijgen. Mijn ouders zijn getrouwd op kerstavond dit jaar 40 jaar geleden dus mijn zusje en ik doen het alleen dit jaar.'
'Wat mooi! Waar is die kerstmarkt?' mijn moeder klinkt oprecht nieuwsgierig. Mooi niet dat we naar zo'n kerstmarkt toe gaan, ik haat de kerstsfeer die daar altijd hangt. Had ze kerst maar niet voor me moeten verpesten.
Een kerstlied welt op in de kleine ruimte. 'Oh die is van mij sorry' zegt Charlie terwijl ze haar telefoon uit haar zak. 'Het is mijn zus, een moment.'
'Hey Saar, wat is er?
Hoezo niet? Je had beloofd dat ik niet alleen zou staan!
Oehh, met wie?
Oké dan, geniet ervan.'
Charlie sluit het gesprek af op een vrolijke toon, haar stem is ongewoon mooi zo. 'Doe geen dingen die je niet wil hè! Bye.'
'Sorry, mijn zus belde net af. Ze heeft een date gevonden.' lacht ze. Mijn moeders gezicht wordt strak 'Maar lieverd, dan sta je daar dadelijk helemaal alleen. Heb je niet een vervanger?'. Aan Charlies gezicht te zien hoort ze ook de bezorgdheid in haar stem. Ze vervolgd dan ook op geruststellende toon 'Geen zorgen Maria, ik geniet er sowieso wel van, partner of niet.'
'Weet je zeker dat je oké bent met een kerstavond alleen? Luck kan met je mee gaan.' Ik kijk verschrikt op naar mijn moeder. Hoe graag ik ook meer tijd met Charlie wil doorbrengen, ik ga niet naar zo'n kerstmarkt, no way.
Voor Charlie dan ook antwoord spreek ik mijn moeder tegen. 'Mam, ik ga niet naar een kerstmarkt, als je Charlie niet alleen wil laten gaan ga je zelf. Maar betrek mij er alsjeblieft niet bij, je weet dat ik kerst haat.'
'Dat hoeft ook echt niet Maria, jullie hebben vast plannen' onderbreekt Charlie me. Mijn moeder kijkt ons bedenkelijk aan. 'Het lijkt me eigenlijk wel een goed idee, nu ik er even over nadenk. Charlie lieverd, Luck moet leren weer een beetje van kerst te houden en jij bent niet alleen met kerstavond' zegt mijn moeder.
Ik open mijn mond om een tegenargument te vormen maar ze is me voor 'En ik kan best alleen blijven, misschien loop ik wel even over de markt' Ik kijk naar Charlie die nu een sprankeling in haar ogen krijgt 'Dat waardeer ik echt Maria, maar als Luck niet wil wil ik hem ook niet dwingen.'
Charlie en mijn moeder kijken allebei met de meest smekende blikken naar me en ik knik snel 'Oké dan ik ga wel mee'
Dit verhaal schrijf ik voor de schrijfwedstrijd van @By_Emily_Jansen_.
(Update: ik kan op een of andere manier geen nieuwe hoofdstukken updaten, alleen aanpassen. Het einde van het verhaal komt er zo snel mogelijk aan. Ik zoek nog naar een oplossing!)
