Wrong NO REAL ENDING ► 5 Seconds Of Summer

HS 39

"Mandy!" klinkt vaag ergens verderop. 

Ik open mijn ogen even, maar voel meteen dat ik te moe ben, dus laat ik mijn ogen weer dicht.

"Mandy?" roept iemand weer. Gevolgt door meerdere stemmen die ook allemaal mijn naam roepen.

Mijn ogen schieten weer open en dit keer blijven ze open. Ik kijk uit het raam en verderop staan 2 kleine poppetjes.

Ik neem diep adem en kijk nu goed. Het zijn Luke en Sherani.

Meteen schiet ik omhoog. Ik moet hier weg.

Ik loop de trap af, voor hoever dat mij lukt. Ik ben helemaal uitgeput en mijn benen staan op instorten. Maar ik moet naar buiten, ik moet naar Luke en Sherani. Straks denken ze dat ik niet hier ben en gaan ze terug. 

Zodra ik buiten sta, ren ik door naar hun toe. Terwijl ik mijn armen in de lucht gooi en hun namen roep.

Ze draaien beide om en beginnen ook te zwaaien terwijl zij mijn naam roepen.

Luke en Sherani komen ook naar mij toe gerend. Telkens worden ze steeds groter.

Als we eindelijk bij elkaar komen springt Luke op me om me te omhelzen, maar door zijn enthousiastme en mijn zwakheid val ik achterover met hem op me.

"MANDY!" schreeuwt Luke in mijn oor.

"Lucifer." zeg ik, nu pas merk ik hoe schor mijn stem is.

Luke staat op en trekt mij ook omhoog. Waarna Luke en Sherani mij in een (rustige) groepsknuffel gooien.

Als ze mij loslaten kijkt Sherani mij doordringend aan.

"Waar was je?" fluisterd ze.

Ik wijs naar de vuurtoren, geen zin hebbend om te praten

"Waarom?" fluisterd ze weer.

Ik haal mijn schouders op.

"En wat is er met je gebeurt. Je ziet er vreselijk uit." meteen nadat Luke dat heeft gezegt slaat hij zijn hand voor zijn mond, maar haalt 'm dan weer er af en lacht zacht.

"Lang verhaal. Ik weet het ook niet helemaal meer." zucht ik.

Als ik terug denk aan gister, weet ik niet wat me bezielde.

Luke doet zijn jas uit en slaat hem om mij heen.

Ik kijk hem vol dank aan.

"Laten we terug gaan naar de anderen." zegt Sherani.

"Is goed, ik bel ze wel." antwoord Luke.

Ik hou me stil en loop met hun mee terug naar waar onze tent zou staan.

Luke pakt zijn mobiel, tikt wat in en drukt hem dan tegen zijn oor.

"Hey, ja we hebben haar gevonden.... Ja, leg ik straks wel uit.... Komen jullie dan ook terug naar de tent?... Oke, tot zo... Doei." is wat Luke allemaal zegt.

Ik grinnik om hoe schattig hij er uit ziet. Zijn haar is naar beneden en warrig, zijn blouse is half open en hij draagt een joggingsbroek.

Luke doet zijn mobiel weer weg en kijkt mij aan, terwijl ik nog aan het grinniken ben.

Hij slaat een arm om mijn schouder heen en trekt mij op tegen hem aan. 

"Wat grinnik je?" vraagt hij.

"Je ziet er zo schattig uit." zeg ik.

"Ben ik mee eens." zegt Sherani, waarna ze meteen haar hand voor haar mond slaat. Je ziet aan haar dat ze spijt heeft van wat ze net zei.

Luke grinnikt even en slaat dan zijn andere arm om Sherani's schouder.

"Hoezo ben ik schattig dan?" vraagt hij terwijl hij mij weer aankijkt.

"Door je haar en je shirt en je joggingsbroek en je gezicht en gewoon alles." zeg ik lachend.

"Oh.." zegt Luke waarna hij ook moet lachen.

"Ooit opgemerkt hoe knap je eigenlijk bent?" zeg ik.

Luke kijkt mij vragend aan.

"Je kan zo een model worden. Je hebt er het lichaam voor." zeg ik.

Luke moet lachen.

"Ik hoef geen model te zijn, dan krijg ik allemaal van die meisjes achter mij aan." zegt hij lachend.

"Oh, alsof je dat niet hebt als rockster." zegt Sherani grinnikend.

"Maar dat is anders." zegt Luke nep verdrietig.

"Ahw baby (Als koosnaampje.), ben je nu verdrietig?" zeg ik terwijl ik over zijn wang aai.

"Ja." zegt hij met een pruillip.

"Misschien moet Sherani je dan maar troosten." zeg ik waarna ik zacht lach.

Luke kijkt Sherani aan en laat mij los.

Hij trekt haar in een knuffel en doet alsof hij haar zoent. Deze truc ken ik.

"Ahw ahw wat lief." zeg ik.

"Ik ship jullie!" vervolg ik.

Luke en Sherani laten elkaar los en kijken mij aan. Sherani helemaal rood.

"Wat is ship nou weer?" vraagt hij mij.

"Dat betekend dat ik vind dat jullie moeten trouwen en kinderen krijgen en lang en gelukkig samen moeten leven." zeg ik.

Ze kijken mij beide raar aan.

"Grapje, het betekend gewoon dat ik vind dat jullie bij elkaar passen." zeg ik.

Het is even stil. Iedereen dekt na over iets om te zeggen.

"Nou, dan zijn we mooi van jou af." zegt Luke terwijl hij weer een arm om Sherani slaat en door loopt.

"Tss. Zomaar ga je vreemd." zeg ik.

Luke kijkt even om en knikt naar mij, waarna hij weer naar voren kijkt.

Ik ga naast ze lopen met mijn handen in mijn zakken.

Als we dichterbij komen zie ik Calum, Michael en Taylor al staan.

Alle drie komen ze al op mij afgerend terwijl ze mijn naam roepen.

Als eerste komt Taylor aangerend die mij in een stevige knuffel trekt. Hij tilt mij een beetje op en draait mij rond.

Na een minuutje laat hij mij los en dan zijn Calum en Michael aan de beurt, ze slaan beide hun armen om mij heen en dansen wat heen en weer.

Als iedereen klaar is met knuffelen, kijken 5 gezichten mij vragend aan. Ik schiet in de lach en vraag ze wat er is.

"Waar was je nou?" vraagt Michael.

"Ik was bij de vuurtoren, verderop." zeg ik.

"Waarom?" vraagt Taylor.

"Lang verhaal." zeg ik schouderophalend.

Ik voel mijn ogen al wat moe-er worden en sla mijn arme van de zijkant om zijn nek en rust de zijkant van mijn hoofd op zijn schouder. Zodat ik iedereen nog wel kan zien.

"Laten we gaan." oppert Sherani.

Ik kijk op en knik, wat gevolgd wordt door de rest die mee instemmen.

We ruimen alle spullen op en proppen het in de auto.

Iedereen gaat ook in de auto, ik weer op Taylor's schoot. En we rijden weg.

Al snel zak ik onderuit en worden mijn ogen weer te zwaar om open te houden.

. . . . .

Hey mensen. Sorry voor nog een filler hoofdstuk maar ik kom binnenkort met de nieuwe stuff..

CALM YOUR TITS DOWN PLEASE binnenkort komen er heel veel mensen weer terug in dit verhaal maar dat kan ik nu er nog niet bijdoen. k?

ily c: