History..·FM·

·Verbeeldingskracht·

·Wolfs·

Waar ik het lef vandaan haal.. Geen idee. Maar Eva lijkt het ook niet erg te vinden dat ik haar hand vasthoudt. We lopen nog een stukje langs de Maas. In de verte staat een zwart busje. Een bekend zwart busje. Het wordt mij pas duidelijk als de bestuurder uitstapt. Henk. Godverdomme hij is hier. Ik trek Eva aan haar arm mee het eerste beste zijpaadje in.'Nou wat is er?' vraagt ze.'Ik zag jouw vader.' Eva werd een beetje bleek.'Mijn?' 'Ja! In dat zwarte busje!' zei ik. Eva knikte.'Het komt goed Eef, kom.' zei ik. Ik zou haar hand niet meer loslaten totdat ze veilig is. We liepen verder het paadje uit en kwamen weer op een openbare weg. We liepen tussen de menigte zodat wij wat minder opvallen. Nog geen Henk te zien.'Heb je hem echt wel gezien?' vroeg Eva na een tijdje doorgelopen te hebben.'Ja echt.' zei ik. Tuurlijk zag ik hem echt! 'Kunnen we niet terug naar de Ponti gaan?' vroeg Eva.'Wedden dat hij daar ook heen zou gaan.' zei ik. Hij weet waar we verblijven, kan hij net zo goed naar de Ponti. Of hij is al langs geweest toen wij net weggingen? We liepen steeds verder.'Wolfs..' zei Eva verveeld.'Kunnen we niet gewoon terug gaan?' vroeg ze. Eigenlijk hadden we ook geen enkel spoor van Henk.'Oké..' zei ik.  We keerden om en liepen weer terug. Toen we bij het plekje waren waar ik dat busje zag stond het er niet meer. Had ik me het dan toch echt ingebeeld?

Toen wij weer bij de Ponti waren was Frank al aan het koken. Niks ongewoons. 'Ga meer zitten! Het eten is klaar!' zei Frank en knipoogde naar Eva. Wat heeft hij nou ineens?,Dacht ik bij mezelf. Eva ging aan tafel zitten. Ik ging naast haar zitten. Frank kwam naar ons toe en schepte ons bord vol. Toen hij weer terug liep liet hij zijn hand over Eva's schouder glijden. Ik keek Frank met een verbaasde blik aan maar hij negeerde het. Eva leek niet echt iets te merken. Frank kwam weer terug en ging tegenover Eva zitten.'Bon Appétit' zei Frank met een big smile. Eva glimlachtte en ik deed alsof. Verder aten we in stilte ons bordje keurig leeg.

Na het eten is het nog steeds rustig. Met z'n alle ruimen we op. Het valt mij gewoon op dat Frank probeert Eva zoveel mogelijk aan te raken. Vreemd.