ー from nobody to somebody ♡ yunsang

1.2

aklına yavaşça doluşmaya başlayan anılarla birlikte gözlerini yumup dudaklarını birbirine bastırdı yeosang.

"hatırlama, hatırlama, hatırlama, hatırlama..."

bağdaş kurduğu dizlerinin diz kapağına dirseklerini koyarken ellerini saçlarının arasından geçirdi.

"başka bir şeyler düşünmeliyim..."

elinden bıraktığı kağıdı yeniden eline alıp cümlelere daha iyi odaklanabilmeyi denedi.

üçüncü cümleyi doğru anladığından emin olana kadar okuduktan sonra, gözlerinin yanmaya başladığını hissetti ve wooyoung'a bir özür borcu varmış gibi hissetmekten alıkoyamadı kendini.

ardından mantığının duygularının önüne geçtiği bir tarihi an yaşandı ve telefonunu eline alarak wooyoung'a mesaj attı.

yeosang:
wooyoung
bir şey soracağım
nisan ayındaki devamsızlığımda sana kimlerin beni sorduğunu hatırlıyor musun?

wooyoung:
evet
neredeyse sınıfın hepsiydi
neden ki?

yeosang:
hiç...
bana yine çok fazla yardımcı olmaya başladın sadece

wooyoung'dan gelecek olan yanıtı umursamayıp notun kalan kısmını da okudu.

iyi değildim, yolunda giden hiçbir şey yoktu, hastaydım, çok kötü hastaydım, ev bomboştu ve evet, galiba sorularının hepsine de olumsuz yanıtlar verdim. ama sanırım, yanımda olup beni sessizce kucaklamanı çok isterdim.

çünkü her kim olursan ol, buna fazlasıyla ihtiyacım vardı.