STAY ALIVE

CHAPTER 20 MORNING or MOURNING

This is for the person who trust so much with my work..

Love u gal :)

________________________________________________________________________________

Two days have passed at akward na akward pa din ang feeling ko sa nagawa ko kay Erick. Hindi ko lang talaga kayang pakiharapan siya. Sabi ko ng sa sarili ko I won't fall.. He will always stay as a crush and nothing as a crush..

Pero bakit..

"Hay ang lalandi niyo!!! Ang lalandi" biglang sigaw ni Sam ng nakita niyang nag-uusap si Luis at Krane ng masinsinan. . Hindi ko alam kung ginagawa niya ba yun para magpapansin o naiingit siya na may napapansin ng iba si Krane..

"Pwede ba Sam, ang arte mo diyan selos ka lang ata eh" sabi ko.

"Me. Selos? Oh my god as if" Malandi niyang sabi na may pakendeng kendeng pa. "It's not like that nu.. It's just that Im not happy with Luis and Krane.. There not so bagay kaya.. unlike you and Erick pak na pak" He said. My heart skip when he mentions Erick name.
 "Oh kinilig ka naman?"

"Ewan ko sayo Sam," Sabi ko nalang at iniwan siya. Napaisip ako.. ganitong ganito din kami sa university. Prenteng prente.. Safe na safe. Bakit ba parang nakakatakot na ngayon ang salitang safe?

Maayos naman kasama si Nurse Kelly, maalaga at napakaganda pa.  masarap din siyang magluto ng ulam. sa loob ng ilang buwan , ngayon nalang uli ako nakakain ng totoong pagkain na may halo talagang pagmamahal ang luto. Si Doc Chris, hindi ko alam. Ni hindi siya ngumingiti laging nakakunot ang ulo at palaging may binabasa. Nakita ko pa nga siya isang araw na kinakausap ang sarili at nagbabasa ng isang libro.

VIROLOGY yung title nung book at tapos may maliit din siyang notebook na parang sinusulatan at pinagkokompara niya. Para siyang si Doc Carlo sa university, sana naman ay hindi nila kami gawing ekspiremento. Nalaman kong nagtago sila sa basement nung nangyari yung virus invasion. Yun kasi ang tawag ni Nurse Kelly sa nangyari. Hindi daw zombie apocalypse. Virus invasion lang daw.

Nakilala ko din yung kambal, si Red at White. may shooting daw si Kyle Steven malapit dito at ng nagkaroon daw ng zombie dito sila dinala ng mga paa nila. At isa lang daw ang layunin nila. Mabuhay para dokumentadao ang mga pangyayari. Mga isip bata. Hindi katulad nung 5 teenager na nakita namin. Seryoso sa buhay.

Si Cedric, wala pa din siyang malay. patagal ng patagal mas lalo akong kinakabahan, sabi ni Dok Chris, si Cedric daw ang makakapagsabi kung babangon pa ba siya  diyan o hindi na. He is comatose. Naging maayos na din si Luis at Krane. Nakapag-usap na sila. Hindi naman totoong masama ang loob ni Luis kay Krane. Naiinis lang siya sa nangyari.

"Malapit ng magpasko, Alam mo ba yun Gin?" biglaang lapit sa akin ni Nurse Kelly,

"Pasko? Hindi ko na po namamalayan.."

"Sabagay, paano mo nga pala mapapansin ang oras at petsa. Hindi na importante yun.." Ngumiti lang siya sa akin. "Pero alam mo napakaswerte niyo at nakaya niyong lumabas at makipaglaban doon. Kasi ako, hindi ko kakayanin.. baka sandali lang eh zombie na ko agad" Sabi ni Nurse Kelly na nakatawa.

"Sa totoo lang po, kahit ako... Hindi ko alam na tatagal ako ng ganito."

"Siguro kasi special kayo.."

"special po?"

"oo. kasi hindi naman kayo mabubuhay kung di kayo special.." sabi niyang matiim na nakatitig sa akin.. Bigla akong kinabahan.

"Ano po bang ibig niyong sabihin sa espesyal kami?" Nagtatakang tanong ko.

'Wala naman.. Hindi naman siguro kayo ang hinahanap nila" sabi niyang bigla.

"Kelly halika dito" sigaw ni Doc Chris sa loob ng kwarto. nginitian lang ako ni Nurse Kelly at sumunod na siya kay

Special....

Special kami...

Parang hindi ko gusto yung sinabi ni Nurse Kelly.

Experimento. special. Bakit ko ba naiisip yan.. Hindi ko dapat pinahihirapan ang sarili ko. Tayong lahat ang may kasalanan nito... we want to innovate.. experiment. make something special. we want to be someone we can be proud of at ito ang kinahantungan...

I think this is just selfishness..

"ang ganda ng pagmumuni muni mo dito Ate Gin, artisatang artista" biglaang sabi ni Red at hawak na naman ang camera niya.

"Bakit niyo ba ko kinukunan?"

"Kasi.. ang epic ng expression niyo.. Ito yung kailangang makita ng future, mukha ng isang babae sa gitna ng ZOMBIE.. APOCALYSE" Sabi niyang inikot ikot ang kaliwang kamay at hawak ang camera..

"Ako naman dali... Ako naman" tili ni Sam sa gilid.. Ano bang eksena kukunan natin?" Napatingin lang si Red at  White sa kanya.

"Ay Red lowbatt na.. Charge muna natin.. Maya ka na Sam ahhh" At biglang umalis yung kambal..

"Ang daya!!!!!" tili ni Sam. Bigla kong naalala na gustong bkong bisitahin si Cedric.. Hinihiling ko na sana mabuhay pa siya.

Pagpasok ko sa kwarto kung saan maraming nakakabit sa kanyang tubo pati yung screen na may heart rate niya tiningnan ko. Hinawakan ko siya sa kamay.

"Ced please sana mabuhay ka. we still need you" Sabi ko sa kanya. Sana mabuhay siya..

Napansin ko yung pinto sa gilid ng higaan ni Ced kung saan laging nadoon si Dok Chris.. I saw the notebook again.. The one he is holding. Kinuha ko siya at sa harap noon

CEL PROJECT 1999

Cel project??? Saan ko nga ba yun nakita.. Hindi ko maalala eh.. CEL PROJECT?????? Nag-iisip ako ng narinig kong may sumigaw.

"That's bullshit!!! We need him, pag naging zombie siya, he can be the host. we can make an experiment.. ayokong matalo ako ni Carlo.. you know him gagawin niya lahat para hindi siya maungusan.."

"But Chris, inosente din sila. We have no right to take their lives"

"I don't need all of them, I just need one..."

"No.. you wouldn't do that" Nakita ko si Nurse Kelly hawak ang balikat ni Doc Chris. sa kamay niya nakita ko isang malaking karayom at injection.

"I already did" He said that with a triumphant smile. I feel scared again. Hindi na naman ako makatayo dahil sa ngiting yun. katulad ng ngiti ng mga baliw.

I just hear the beeping of the machine at..

napatakbo ako agad agad sa pwesto ni Cedric..

Flatline....

"anong nagyari Gin?" sigaw ni Luis sa akin.

"I don't know." sabi ko lang.

Nakita ko si Doc Chris tumakbo at tiningan ang kalagayan ni Cedric. Then I saw him he injected the same thing I saw inside that small room.. Saka lang bumalik ang normal line ni Cedric. I don't know. I just look at Doc Chris while he smiles at us.

"He is gonna be okay. He will be strong" Sabi niya. pero hindi ko nagustuhan ang ngiting yun. sobrang dami ng sekreto.. At sobra na kong nalilito. .. Why do I have to understand everything or im just making myself so much complicated??
.........................................................

I wake up in the morning realizing Cedric...

Cedric is gone....

and I know whose fault it is......

______________________________________________________________________________

Well.. after 6 days nakapag ud.. Pag kinaya pa po ni master utak.. Mag uupdate pa ko..

Tinatawag na ko ng kama ko.. HUUUUUUUUUUHUHUHUHU.....

Thakies for Reading,

Love,

Kaye :)