KASABALI - İLK GÖRÜŞTE AŞK SERİSİ I * FİNAL

14.BÖLÜM - HASRET BİTMEZ GİBİ

acele ile yazdım :) iyi geceler
***

Açıkta kalan omuzlarına bastırdığı dudaklarını yavaşça boynuna doğru çıkardı. Sonra kulağına yaklaştığında "Biliyorum, erken olduğunu düşünüyorsun... Ama çok istiyorum seni Yasemin... Çok özledim..."

Yasemin konuşamadı, onun yerine dudaklarını adamın dudaklarına bastırıp, uzun uzun öptü adamı. Sonra da ondan uzaklaşıp, "Galiba ben de seni çok özlemişim."

Adam kalçasının altından tutup, onu havalandırdı ve yatağa taşırken, kaşlarını hayretle havaya kaldırarak cevapladı kadını, "Demek 'galiba' öyle mi hanımefendi? Emin değilsiniz."

"Değilim," dedi çocuksu bir edayla.

"Hımm, ama emin olmanız için elimden geleni yapacağımdan emin olabilirsiniz sayın Soykır."

"Bekliyorum sayın Adalı."

Kadını hızla yatağa atıp baştan aşağı onu süzdü. Sonra yavaşça üzerindeki tişörtü çıkarıp, attı. Kotunun düğmelerini çözerken kız hafifçe doğrulup, elini yanağına koydu ve ıslık çaldı. "Uuu... Sayın Adalı çok iddialıyız."

"Kesinlikle."

"Baştan çıkaracaksınız yani?"

"Şüphen olmasın."

Yasemin "Hadi buraya gel..." diye inleyerek kendini yeniden yatağa attı.

"Sanırım artık eminsiniz?"

"Çok eminim. Seni deli gibi özledim Kasabalı."

Yankı kızın pantolonunu sertçe çekip aldı, iç çamaşırını da çıkarınca Yasemin eliyle yüzünü kapadı ve "Yankı..." diye inledi.

"Utanıyor musun?" diyerek yanına uzandı. Elleri hasretle bedeninde en olmadık yerlerde özgürce gezerken, dudakları bambaşka bir özlemle öpüyordu kadını. Üstündeki tişörtten ve sutyenden de kurtulduktan sonra, ikisi de saatlerin nasıl geçtiğini bilmedikleri bir gece geçirmişlerdi.

*

Sabah Ada uyanmadan Yankı uyanmıştı. Çünkü kızını biliyordu. Uyanır uyanmaz odasına gelirdi. Yanında uyuyan kadını uzun uzun izledi. Yavaşça saçlarını düzeltip, fısıltı ile onu uyandırmak istedi. Ama Yasemin'in hiç de uyanmaya niyeti yoktu. Neyse ki gece her ihtimale karşı, pijamasını giymişti.

Yankı yataktan kalkıp, duşa girdiği an Ada uyanıp, babasının odasına koşmuştu. Annesinin yanında olmaması onu azıcık üzmüştü.

"Babacım!" diye bağırıp, yatağa zıpladığı an Yasemin korkuyla sıçradı.

"Ay!" damağını çekti, "Ada uyandın mı kızım?" diye telaşla sorup, saate baktı. "Lanet olsun okula geç kalacaksın!"

"Sen babamla mı yattın?" dedi dudaklarını sarkıtarak.

"Iıı... Aaa... Ta-tabiki hayır. Baban şeyde yattı..."

"Salonda mı?"

"Aynen." Derken rahatlamıştı.

"Neden?"

"Şeyden... Ben gece şey oldum..."

"Hasta mı?"