𝑻𝒉𝒆 𝒈𝒓𝒆𝒂𝒕 𝒕𝒓𝒖𝒕𝒉.

Μαζί Και Ευτυχισμένοι

Marinette's POV

Φτάνουμε έξω από το σπίτι του Adrien.

Αν και έχω λίγο άγχος.

"Ετοιμη;" με ρωτάει ο Adrien και γνεφω θετικά.

Τουλάχιστον θέλει να με γνωρίσει η Emily.

Ο Gabriel ούτε ζωγραφιστή δεν θα ήθελε να με δει.

Χτυπάει το κουδούνι και η τεράστια πόρτα ανοίγει.

Μπαίνουμε μέσα και η Emily μας περιμένει στην πόρτα.

"Γειά σου μαμά!" λέει ο Adrien.

"Γειά σου αγάπη μου!" του λέει και το αγκαλιάζει.

"Γειά σας.." λέω και εγώ λίγο ντροπαλά.

"Εσύ πρέπει να είσαι η Marinette! Ο Adrien όλο για εσένα μου λέει!" λέει χαρούμενη και με αγκαλιάζει.

Αμέσως νιώθω πολύ άνετα.

"Ελάτε πάμε μέσα!" μας λέει και μπαίνουμε μέσα.

"Θελω να μάθω πως γνωριστήκατε!" μας λέει χαρούμενη.

Εγώ και ο Adrien κοιταζομαστε.

"Είναι μεγάλη ιστορία!" απαντάμε ταυτόχρονα και ύστερα γελάμε.

"Τι γλυκούλα που είστε!" μας λέει.

"Αχ πρέπει να δεις τον Adrien μικρό!" λέει η μαμά της.

Ο Adrien μωρό;

Γιατι όχι;

"Μαμα δεν νομίζω η Marinette να θελ-"

"Ναι δείξτε μου!" φωνάζω χαρούμενη.

Πηγαίνει και φέρνει ένα άλμπουμ με φωτογραφίες.

Μας βάζει να καθησουμε στην τραπεζαρία και ανοίγει το άλμπουμ.

"Εδώ είναι ο Adrien όταν έκανε τα πρώτα του βήματα." μου λέει και μου δίνει μια φωτογραφία με ένα ξανθό μωράκι. Τα μαλλιά του είναι ίδια όπως και τώρα σχεδόν και φοράει ένα πράσινο φορμάκι.

"Τι γλυκός που είσαι!" λέω και τον φιλαω στο μάγουλο του.

"Και εδώ έφαγε τα μούτρα του ύστερα." λέει και μου δίνει άλλη μια φωτογραφία με τον Adrien πεσμένο κάτω.

Αλλά δεν κλαίει, γελάει.

"Marinette πάμε πάνω;" ρωτάει.

"Πάμε!" απανταω.

"Αχ δώστε ένα φιλάκι να σας καμαρωσω!" μας λέει και μένουμε.

"Πάμε πάνω τώρα!" λέει η Adrien και ανεβενει τρέχοντας πάνω.

Είναι ντροπαλουλης μωρέ!

"Να πηγαίνω λοιπόν κι εγώ!" λέω αμήχανα και κάνω να φύγω.