BENİ BIRAKMA (+18)

~16.bölüm~

Bölüm 16: Ölürüz diye mi üzülüyoruz?
Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada
Kötülükten gayri?

Ölünce kirlerimizden temizlenir,
Ölünce biz de iyi adam oluruz;
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,
Hepsini unuturuz."

-orhan veli kanık

Öyküden...

Gidiyordum Daha doğrusu götürülüyordum, Nereye götürüldüğüm hakkında hiç bi fikrim yoktu.
Biz kadınlar hep böyle kırılgan ve güçsüzdük, Hep sürüklenirdik bazen bi aşk fırtınasıyla bazen zorla nereye bilmeden İrademizin hep altında.
Hep yüreğimizdeki acıyla, Sakladığımız yaralarla bile sınanırdık Benimkide öyleydi.

Sevdiğim bi adam vardı...

Bir zamanlar deli gibi sevip nefret ettiğim, eh tabi Sonradan nefretim değil aşkım kalmıştı avuçlarımda.
Sevdim seviyorum meftun gibiyim onun aşkından, Bazen bi bakışını, bazen bir gülüşünü ve bazen bi sözünü sevdim.
Ama hep severken onu en saf en temiz halimle sevdim, Gerçek sevgide bu değilmiydi zaten?

şimdi bana sorsanız o günden bugüne ne değişti diye, anlatamazdım.
ama çok şey öğrenmiştim, büyüdükçe geçen yılların ne kadar hızlı bittiğini insanın bedeniyle değilde, ruhuyla yaşadığını öğrendim.

Bi kaç dakika önce bütün herşeyi anlatmıştım ona, sustu.

'Bir oğlumuz var! Henüz dört yaşında Yıllar önce beni bırakıp gittiğinde, yokluğunda büyüttüğüm. Yapayalnızdım, Çaresizdim, Beş parasızdım ama Anneliğimi asla esirgemediğim bir oğlumuz var.
Her gece kokusuna sarılıp ağladığım, Gözlerine her baktığımda seni gördüğüm ve deli gibi utandığım bir oğlumuz..'

Öylece sustu Kıpırdamadı Nefesini dahi duyamamamıştım, Ardından çekip aldılar beni arkasından.
bağırdım ismini her saniye yinede tek kelime etmemişti.
Haklıydı kızmıyordum ona, bu kez kızmıyordum geç bile kalınmış birşeydi bu.

Gözlerim hala bağlıydı üstündeki bez ıslanmıştı ağlamaktan, Arabanın durduğunu fark ettim.
Sol tarafımda bi soğukluk hissedince kapıyı açtıklarını anladım Artık çırpınmıyordum, Yorgundum Ve bunun bana bi yararı olacağını düşünmüyordum.

"gözlerini açıcaz, Böyle uslu durmaya devam et."

Ardından gözlerim açılmıştı Bi süre ışığa alışmayı bekledim, Görüş alanıma müstakil bi ev üç takım elbiseli adam girmişti.
Hepsi siyah giyinimli adamlardı, Biri kollarımdan tutup beni eve doğru sürüklerken.
Çok yakınımda silah sesi duydum, Bir anda önümde yürüyen adam kanlar içinde yere serildi.
Beni tutan adam hızla silahını eline aldı, Cırlayıp yere çöktüm.

"Burağın adamları, Buldular bizi hemen diğer eve geçiyoruz hazırlanın"

Burakmı Gelmişti! Kurtaracaktı beni, Koşarak arabanın yanına gidip eğildim.
Önümde duran adamlar eve dahi girmeden ölmüşlerdi.
Kafamı hafifçe kaldırıp yan tarafa baktım altı tane adam buraya doğru geliyorlardı Ve ikisi çok tanıdıktı.
Bunlar zamanında burağın kapıma diktiği adamlardı O adamların biri eve doğru yaklaşınca beni görüp gülümsedi.

"Öykü hanımı bulduk, Herkes dikkatli olsun."

Koşarak yanıma geldi, ilk defa onları gördüğüme seviniyordum.

"Öykü hanım olabildiğince hızlı olmanızı ve kafanızı kaldırmamanızı istiyorum"

Bi çırpıda konuşup kalkmama yardım etti, Ardından siyah arabalarına doğru koşmaya başladık.
Beni arabaya bindirdikten sonra, direksiyon başındaki adama döndü.