💫თავი 3💫

251 24 2
                                    

     სახლში მივედი და ბარგი ჩავალაგე. ეხლა უკვე თვითფრინავში ვზივართ მე და დეიმოდი. დიდი ხანი მოგვიწებს მგზავრობა ამიტომ ნაოშნიკები გავიკეთე და ჩავრთე სინიორიტა. დავიწყე ფიქრი ყველაფერზე. ნეტავ უკეთესი იქნება. რათქმა უმდა უკეთესი იქნება. იმედია აღარავინ მეჩხუბება დაუმსახურებლად. და აღარავინ იხმარებს ჩემზე ძალას. უცებ რაღაც გამახსენდა და ცრემლები მომადგა. ალბათ გაინტერესებთ რა არა? მოგიყვებით. ერთხელ ერთი წლის წინ ჯონას სახლში თავისი საყვარელი ყავდა მოყვანილი. ძალიან დათვრნენ. ჯონას ეგრევე დაეძინა ნინა კი დაქალთან იყო. მე ჩემს ოთახში ვიყავი როდესაც უცებ ის კაცი შემოვიდა და ჩემი გაუპატიურება სცადა მაგრამ ვიყვირე და ჩემს ყვირილზე მეზობლები შემოვიდნენ. კოდევ კაი ვერაფერი მოასწრო.
ამდროს დეიმონამა ცალი ნაოშნიკი გამომაცალა ყურიდან:
-მალე ჩავალთ მია
-აამ... კარგით
-კარგად ხარ?
-კიი...რაგაც რომ გკითხოთ შეიძლება?
-კი როგორ არა...
-ჩემი ნამდვილი მშობლები ისინი...ანუ...ისინი გარდაიცვალნენ?
-მია...დარწმუნები ხარ რომ გინდა ოცოდე?
-კი
-მია ისინი ცოცხლები არიან-თავიდან ვერ გავიაზრე მისი ნათქვამი შემდეგ კი...
-რაააააააააააა?!-იმხელზე დავიღრიალე მთელმა თვითმფრინავმა მე შემომხედა
-ცოტა ჩუმად. მია ისინი ძალიან ცნობილი ადამიანები არიან. სულ გადარბენაზე არიან და ბავშვის დრო არ ქონდათ არც ნერვები. მაგრამ ისინი მაინც გეხმარრბიან. ამ საკრედიტო ბარათს ხომ ხედავ. შენი დაბადებიდან ამ ბარათზე ყოველთვიურად ძალიან ბევრი ფული ირიცხება და ეს ბარათი შენია. კოდია 4850-ბარათი გამოვართვი და ჯიბეში ჩავიდე.
-მადლობა დეიმონ...ეეჰ როგორც ჩანს მართლა არავის ვჭირდები-ბოლო სიტყვები შედარებით ხმადბლა ვთქვი
-ამას რატომ ამბობ?-მარა რათ გინდა დეიმონმა მაინც გაიგო-სადაც მიმყავხარ იმ ოჯახს ჭირდები-ამ სიტყვებმა გული გამითბო დეიმონს თბილათ გავიღიმე და ფანჯატაში გავიხედე

Just like no one else(ქართული)Where stories live. Discover now