TEK EKSİĞİM SENSİN

"Kendimle Dertleşi"

Siz hiç kafanızı vurdunuz mu duvardan duvara? Kırıklarım canıma battı, çoğu zaman kanattı, ama ben hiç vazgeçmedim hep umut dedim. Geçecek, bu günleri bile güzel hatırlayacağım ben. Ama geçmiyor be ne hayatın öğretisi bitiyor, nede insanların ihaneti.  Evet zamanla alışıyorsun mesela öyle büyük tepkiler vermiyorsun yalanlara. Sonra biriktirmiyorsun yaşadıklarını sevdiklerine anlatmayı , çünkü biliyorsun kimsenin umurunda değilsin . Öyle uzun uzun cümleler kurmuyorsun ,sevgini bile içinde saklıyorsun .Kimse bilmesin bilirlerse onu da alırlar elimden diyorsun. Çoktandır düşünüyorum Tanrım bana bilet gönder, tek yön. Sadece gidiş dönüşü boşver zaten kim geri  dönmüş ki! Sonra durup ya özlersem diyorum , ne yapacağım nasıl döneceğim." Bir el omzuma dokunuyor ve yanlızsın unuttun mu"?diyor. Hayır unutmadım ihtiyacım olan herkes giderken , ardına bakmaya bile tenezzül etmezken ben neden bakıyorum. Sahi kimse özlemiyor mu geride kalanları, akıllarına gelmiyor mu hiç? Güzel anılarda keşke demiyor musunuz? Nasıl yaptınız ben canımdan vazgeçerken sevdiklerim için, sizin içiniz acımadı mı?
Sırtımı dönüp oturuyorum dünyaya ,bekliyorum birşeyler olsun diye. Hiç böyle yapmazdı kader.Hep olurdu yanımda birileri geçen bir yazı okudum diyordu ki"herkesin bir rolü vardır hayatında hikayesi biten gider". Herkes gittiğine göre benim mi hikayem bitti? Uzun zaman olmadı daha bir begonvil aldım, en morundan. Suladım, sessiz sessiz çok güzel hikayeler anlattım ona, yerini sevsin de büyüsün diye, önce biraz sararır gibi oldu sonra kıyamadı gözümün yaşına boy verdi derken çiçekleri açtı. İşte böyle böyle alışıyorsun mutluluğu dışarıda değil de kendin de bulmaya, bir çiçeğin bir santim uzaması bile mutluluk için bir nedenken, niye hayatı kendimize zindan ediyoruz ki. Umuda Devam...