OKYANUSUN ÖLÜMÜ +18

Bu Gece Benimle?

18. Bölüm "Bu Gece Benimle?"

Kötü adamların varlığı büyük şehirlere gölge oluyordu. Arkalarında siyah cehennem kanatları olan kötü adamlar.

Kötü adamların var olduğunu hep biliyordum. Çünkü ben kötü bir adamın kirli tırnakları altında büyümüştüm.

Sonra beni kanatları altına çeken bir adama sürüklenmeye başlamıştım. O iyi mi, yoksa kötü mü asla düşünmemiştim. Çünkü bana bağışladığı bu yeni hayat yalnızca bana verdiği iyi niyetinin sembolü olabilirdi.

Affan Akaner. Kudretli bir adamdı.

Parmaklarım arasındaki fincana bakarken fincanın seramik yüzeyinden tenimi delip geçen sıcak buhar parmak uçlarıma nem düşürmüştü. Öylece tüten dumana bakarken tam karşımda oturan adamın alev alev yanan okyanus mavisi gözleri çoğu zaman dönüp bedenime misafir oluyordu. İçimi delip geçiyordu ve kasıklarıma şiddetli bir sızı peydah oluyordu.

Hemen yanımda ise oturan bir kadın. Karşımdaki adamı arzulayan bir kadın. Bu beni sanki boğuyordu. Bu düşünce beni bitiriyordu. Onu arzulayan bir kadınla aynı havayı solumak beni öldürüyordu.

Melek yemekten sonra gitmek yerine kahve istemiş ve rahatça yumuşak koltuğa kurulmuştu. Onu hala anlamış değildim. Hoş anlamaya çalışıyor muydum orası ayrı bir meçhuldü ama Affan onu bu denli istemezken, onun Affan'ı bu denli istemesi tam olarak neydi bilmiyordum.

Belki gurursuz ya da yüzsüzlük ya da belki de kendine engel olamıyordu. Affan onun bu hareketlerine ses çıkartmadan bizim için de kahve istemişti. Petek'i bir ağbi gibi yanına almış ve okulu hakkında sorular sorarken çoğu zaman uzun ve kemikli parmakları küçük fincanını tutarken gözleri uzunca bana takılıyordu.

Ama ona bakmaya cesaretim yokmuş gibi gözlerimi mis gibi türk kahvesi kokan fincandan kaldıramıyordum. Oysa ona bakmak için gözlerimin içi sızlıyordu. İğneler batıyordu.

"Yani evet bu okulun eğitim sistemi önceki okuluma oranla olukça sağlam. Devlet okullarında eğitim kötü demiyorum ama en azından bu kadar da başarılı değil."

Petek heyecanlı heyecanlı ona bir şeyler anlatırken okyanus mavisi gözlerini pür dikkat kardeşime dikmişti.

"Seren'i de bu yüzden o okula yazdırdım zaten. Eğitim sistemleri güçlü ve disiplinli."

Petek'in ışıldayan gözleri söndü ve yutkunur gibi ağzını kapattı. Aynı zamanda gözlerime dönen bakışlarına uçurumun önünde uzun bir salıncakta ayakları rüzgarla sevişirken sallanan bir kıvırcık gördüm. Sanki orda delicesine çığlık atıp mutluyken heran düşeceğini zaten biliyormuş gibiydi.

"Evet."

"Onunla hiç karşılaştınız mı?"

Seren onun kız kardeşiydi. Daha önce gördüğüm uzun siyah saçlı kız. Beynim o kadar dolu ve anlamsız bie serzenişteydi ki, o kızın sadece siyah uzun ve düz siyah saçlarını hatırlıyordum. Arkadaşlarının öldüğü gün karakolda dikkat etmiştim.

O zaman Affan ile kavga ediyor gibi çıkışıyordu. Ama anımsayamadım daha fazlasını.

"Evet. Karşılaştık ama pek konuşma fırsatımız olmadı. O günden sonra Seren, biraz değişti."

Affan anlamsızca güzel siyah kaşlarını çattı ve elindeki fincanı asil bir şekilde önündeki sehpaya yasladı.

"Değişti derken?"