LİYA //TEXTING//

0.0.1

Multi: Billie Eilish '6.18.18'
(Bölüm şarkısı)

**KEYİFLİ OKUMALAR**

4 Okunmamış mesaj

05***: Sıradaki yağmur bize gelsin.

05***: Yağmurlu havaları çok seviyosun ama en çok yağmurlu havalarda ağlıyorsun.

05***: Burnuna gelen toprak kokusu sol tarafındaki acının sebebi olabilir mi?

05***: Kabul et kokusunu unuttun. Artık onu anımsatan tek şey toprak kokusu.

Gözlerimden akan yaşlar buz kesmiş yanaklarımdan süzülürken kızarmış ellerim tanımadığım kişinin içimi okumasının getirdiği ürpertiyle titremeye başladı.

Titreyen ellerimi klavyenin üzerinde dolandırdım. Ne düşünmeye ne de bir şeyler yazmaya mecalim vardı... Omuzlarımdaki yük bir hayli ağırdı zaten. Kalbimdeki sızı yeterince kendini belli ediyordu. Burnuma dolan toprak kokusunun sevdiğim kokması da cabasıydı.

Gözlerimdeki dinmek bilmeyen yaşlar telefonun üzerinde birer birer dağılıyordu. Daha fazla oyalanmadan ekranı kitleyip telefonu cebime koydum.

Mezar taşına kafamı yaslayıp şiddetli yağan yağmurun beni ıslatmasına izin verdim. Gözlerimi kapattım. Göz kapaklarımdaki siluet gittikçe buğulanıyordu. Sanırım zamana yeniliyorduk. Hafızama ne kadar direnirsem direniyim zaman hatıraları teker teker götürüyordu...

Telefonumdan gelen tiz sesle açtım gözlerimi.

Soğuktan artık hissetmediğim elimle zor da olsa telefonu cebimden çıkartmıştım.

Yine aynı numaradan mesaj gelmişti.

05***: Her gün burdasın.

05***: On üç yaşından beri her gün burdasın...

05***: Ah be melek yüzlüm.

05***: Bu kadar yüklenmesen kendine?

05***: Titriyosun...

05***: Yetmez mi Liya'm?

05***: Her ağladığında şehir sırılsıklam oluyor.

05***: Küçük bedenin diyorum daha fazla bu yorgunluğu kaldıramaz.

05***: Daha nereye kadar yalnız yaşayacaksın?

05***: Sırılsıklam olmuşsun.
'Görüldü' (19.02)

05***: Gözlerini kapat.
(19.04)

05***: Bekliyorum..?
(19.05)

Direnmek gelmiyordu içimden. Yorgundum. Yaşamaya bile mecalim kalmamıştı artık. Gözlerim kapandı tekrar. Göz yaşlarım bu anı bekliyormuşçasına teker teker ıslanmış yanağıma sıcak izler bırakarak akmaya başladı.

Arkamda hissettiğim bedenle gözlerimi aralamaya çalıştım. Kirpiklerim beni güçsüz kılmaya yemin etmiş gibi ağırlığını vermiş ayrılmıyordu. Daha fazla zorlamayıp dudaklarımı araladım.

"Kimsin?"

Titrek ve güçsüz çıkan çatallaşmış sesimle boğazımdaki acı katlandı.

Ellerini belime dolayıp beni kendine çekti. Güçlü kolları arasında kaybolmuştu küçük bedenim.

Vücudumu dikleştirip uzaklaşmaya çalıştım ama nafile. Güçlü kolları beni hapsetmişti.

Boğazımı temizleyip sorumu tekrarladım.

"Kimsin?"

İçimi titreten nefesini saçlarımda hissedebiliyordum.

Saçlarımın arasından kulağıma doğru küçük ve ürpertici bir fısıltıyla yaklaştı.

Boynuma sıcacık nefesini bırakıp konuştu.

"Çocukluğun..."

**BÖLÜM SONU**

Selam.

Yeni bir kurgu ve yine yeni bir ben.

Bu kurgu uzun zamandır aklımdaydı zaten. Kısmet bugüneymiş.

Karakterleri zamanla tanıyacaksınız o yüzden şimdi pek bahsetmek istemiyorum.

Kızımız biraz melankolik olsun dedim.

Anonimimiz, bu bölümde pek belli etmese de genel olarak deli dolu birisi.

Neyse bu kadar yeter bence.

Bu bölümde text biraz az oldu ama diğer bölümlerde bol bol text yazacağım.

Umarım severek okumuşsunuzdur.

Kıymetli yorumlarınızı bekliyorum :)

Sizleri seviyorum...💙