Gözyaşımda -neftah

Şirket çayı

Nefes mezarlığa gitmişti
. Ama ağlamıyordu , çünki ağlarsa annesi de üzülür dü .

N: annem yardım et.... senden sonra ben birini okadar çok sevdim ki , hemde seni sevdiğim kadar sevdim... ama o gitti.... biliyormusun beni seviyor mu sevmiyor mu anlayamıyorum..... bir bırakıyor bir kurtarıyor ... ne yapmalıyım... o benim saçlarımı okşardı .... aynı senin okşadığın gibi.... şu an ona çok ihtiyacım var .... ama eğer o gitmeseydi şu an ağlamazdım ki.... en son sen gittiğinde bu kadar üzülmüştüm... ben onu hâlâ çok seviyorum..... herşey den çok.... ama o beni seviyormu? Ben bilmiyorum anne, bilemiyorum ... sen olsaydın beni tesseli ederdin.... tahir ile konuşurdun.... nedenini öğrenirdin.... bunları anca sen yapabilirsin... çünkü benim artık gücüm kalmadı.... keşke senin yerine... neyse sözümü bitirmeyeceğim , yoksa sen üzülürsün ... umarım olduğun yerde mutlusundur .... ama sanırım bu dünya hiç oradaki gibi değil... yani umarım değildir ...

Dedi ve annesinin mezar taşına bir öpücük kondurdu. Nefes artık hafife alınmaktan yorulmuştu ve bıkmıştı . Annesinin mezarından ayrılan nefes bir mağaza ya girdi ve beğendiği tüm siyah ürünleri aldı ve çıktı.

Tahir den
Eve gelmiştim. Odama çıktım , ve nefes ile çekinip asdığım fotoğraflara baktım gözlerim dolmuştu . Ve bir fotoğraf içimi parçalamıştı . Çünkü o fotoğraf bizim en son çektiğimiz fotoğraf dı . Nefes'imin gözleri gülüyordu , yine açık renkte uçuş uçuş bir elbise giymişti . Gülüyordu ama o gülümseme fotoğraflar için değildi , o gülümse mutluluk içindi.

Yazar dan
İkiside özlüyordu biribirilerini.
Yanyana iken özlüyorlardı biribirilerini ayrı ayrı nasıl dayancaklardı?
Bir kalp kırıldı mı tamir edilmez
Neden mi?
Herkes in bir kalbi vardır.
O kalp kırıldı mı nasıl tamir edeceksin?
Yapamassın.
İnsanoğlu herşeye çok çabuk mutlu olur.
Ama çabucak da hüzünlenir.
İşte o an kalbinin içindeki yaralar kanamya başlar , çünkü kalp ne zaman üzüleceğini ne zaman mutlu olacağını çok iyi bilir.
Biz insanlar başka birinin kalbinin anca dışına merhem olabiliriz.
Çünkü kalbin içindeki yaralar üzüldüğün günleri o kalbe geri verirsen geçer .
Bunu yapabilir misin?

Ertesi gün işyerinde

Tahir odasında'ydı bir eli çerçevesinde bir eli kaleminde ydi.
Nefes ise daha yeni gelmişti.

Asiye: uuu nifis ! Yenu tarzın mı?
N: ever bundan sonra böyle asiye ablam .
A: iyi bakalım sonu hayur olur inşallah!
N: pek hayır değil sanki ama neyse. Ben kaçtım!

Nefes her nekadar istemese de tahirin odasına gider. Sonuçta hâlâ tahirin asistanı'ydı .

N: merhaba tahir bey
T: nefes...
N: hanım diyecektiniz herhalde ?
T: e-evet aynen . Nefes hanım ... buyrun?
N: bugün hazırlamam gereken formların listesini alacaktım da
T: buyrun .. nefes hanım-
Nefes tahirin sözünğ böler
N: ben formlar bittikten sonra SİZE getiririm!
Der ve çıkar

Tahir den
Tarzı değişmişti. Artık açık renkte uçuş uçuş şeyler giymiyordu. Siyah dize kadar dar bir etek, üstünde ise uzun kollu dar boğazlı bir kazak vardı . Ama hâlâ çok güzeldi .. artık saçlarını da açık bırakmıyordu tepeden toplamıştı..