Κεφάλαιο -14-

1.1K 103 20
                                    

  Vanessa.

  Νιώθω τόσο άσχημα. Ποτέ πιο πριν δεν είχα νιώσει έτσι. Το μήνυμα του έκανε σβούρες ξανά και ξανά στο μυαλό μου. Ξέρω πως έχω ένα μερίδιο ευθύνης όμως αυτός αμέσως έτρεξε στην γκόμενα φωτιά του. Έτσι με ήθελε από την πρώτη στιγμή;

  Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι την νύχτα που κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Εκείνος να χαϊδεύει την κοιλιά μου κι εγώ να συγκρατώ τον εαυτό μου και να ανατριχιάζω σε κάθε του άγγιγμα.

  Δεν πρόκειται να καταρρεύσω για κανέναν Justinούτε να κλαψουρίζω σαν μικρό κοριτσάκι. Ξέρω πως τίποτα απ’ όλα δεν θα μου κάνει καλό οπότε προτιμώ να πνίξω ότι συναίσθημα έχω για τον Justin παρά να κλαίω, να μιλάω γι’ αυτόν και να τον σκέφτομαι. Θα διαγράψω κάθε συναίσθημα που έχω γι’ αυτόν. Τέλος ο Justinγια μένα.

  Θα τηλεφωνήσω στον Paulκαι θα του πω να έρθει από εδώ, ίσως αυτός κατάφερνε να με κάνει να νιώσω καλύτερα. Αυτός ήταν το κόλλημα μου κατά κάποιον τρόπο και ίσως ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να με βοηθήσει να το ξεπεράσω αυτό. Έτσι τηλεφωνώ του τηλεφωνώ.

  «Αγάπη μου.» αναφωνεί έκπληκτος μόλις το σηκώνει. Χαμογελάω αχνά, είμαι σίγουρη για την έκφραση του προσώπου του αυτήν την στιγμή.

  «Μπορείς να έρθεις από εδώ; Έχω ανάγκη να σε δω.» του λέω.

  «Έγινε κάτι;» είναι περίεργος διότι δεν του έχω ξανά μιλήσει με αυτόν τον τρόπο. Ποτέ δεν θα παραδεχόμουν ότι έχω ανάγκη κάποιον, για όνομα του Θεού δηλαδή.

  «Όχι απλά μου έλειψες λίγο παραπάνω σήμερα.» λέω τελικά.

  «Εντάξει σε είκοσι λεπτά σχεδόν θα είμαι εκεί.» λέει και το κλείνει.

  Δεν πέρασαν ούτε είκοσι λεπτά και η πόρτα χτυπά. Τρέχω για να δω ποιος είναι, χτυπάω το μικρό δαχτυλάκι μου στον καναπέ και πεθαίνω από τον πόνο. Βαλτός είσαι κι εσύ; Βρίζω και ανοίγω την πόρτα.

  Όταν αντικρίζω το πρόσωπο του Paul, ορμάω στην αγκαλιά του και κλείνω τα μάτια μου. Εκείνος δεν με ενοχλεί, με αφήνει στην αγκαλιά του και μόλις ηρεμώ, απομακρύνομαι λιγάκι και κοιτώ τα μάτια του. «Ευτυχώς που ήρθες.» ψιθυρίζω και εκείνος χαμογελάει χαϊδεύοντας το μάγουλο μου με τον αντίχειρα του.

  «Θα είμαι εδώ όποτε με χρειάζεσαι αγάπη μου, να το θυμάσαι.» μου λέει και ήδη αισθάνομαι λίγο καλύτερα. «Αλλά πες μου μωρό μου έγινε κάτι; Ανησυχώ.»

I Tried To Forgive.Onde histórias criam vida. Descubra agora