Χόρεψε για εμένα

4. Γιατί κοιτάζει;

Έπιασε τον εαυτό της να της αρέσει η καθημερινότητά της και αυτό ήταν πραγματικά περίεργο. Παρόλο που κατάφερνε να κοιμηθεί ελάχιστες ώρες όταν γυρνούσε από τις πρόβες μέχρι να πιάσει δουλειά στο νοσοκομείο, η Άννα ένιωθε πως ο χορός αντί να την εξαντλεί της έδινε ζωή.

Το ευχάριστο ήταν ότι το κλαμπ λειτουργούσε ως καμπαρέ και δεν ήταν όλα τα νούμερα με στριπτίζ. Ήταν δομημένες, σέξι χορογραφίες και μερικές φορές η Ζουλί την άφηνε να έχει και αυτή λόγο ως έμπειρη χορεύτρια. Μπορεί να έκανε μπαλέτο, όμως αυτό ήταν η βάση πολλών χορών.

Η Άννα ακόμη δεν είχε βγει σε κάποιο πρόγραμμα, παρόλο που τους τελευταίους δύο μήνες προπονούνταν παραπάνω από εντατικά. Ο στύλος ήταν δύσκολος, ήθελε δύναμη και για το συνδυάσεις την δύναμη και την χάρη που έπρεπε να αποπνέει κανείς χορεύοντας επάνω του φάνταζε βουνό. Αν και είχε αρχίσει να γίνεται όλο και καλύτερη σε αυτό και μάλλον τις επόμενες εβδομάδες θα κατάφερνε να μπει και στα σόου.

Το καλό ήταν πως ακόμη ο Γιόζεφ ήταν εντελώς ανυποψίαστος και επίσης η Άννα δεν είχε αντιληφθεί καμία περίεργη κίνηση από μέρους του. Όχι ότι είχε την ευκαιρία να τον βλέπει και πολύ με το πρόγραμμα που είχε αποκτήσει, μα δεν τον είδε καμία μέρα μελανιασμένο, της υποσχέθηκε ότι έκοψε τα χαρτιά και τα τυχερά παιχνίδια μαχαίρι. Ωστόσο η Άννα πάντοτε κρατούσε μία πισινή.

Αυτό που πίκραινε κάπως την Άννα καθ' όλη αυτή την περίοδο της ζωής της, ήταν οι υπόλοιπες χορεύτριες. Για κάποιον λόγο ήταν εχθρικές απέναντί της, μα η Ζουλί την καθησύχαζε πως πάντοτε έτσι είναι στην αρχή με τις καινούριες. Ήταν όμως ένα περίεργο περιβάλλον για την Άννα, ειδικά όταν έπρεπε να συνεργαστούν σε κάποια χορευτικά.

Ευτυχώς για σήμερα δούλευε μόνη της με την Ζουλί και δεν θα αναγκαζόταν για άλλη μια φορά να καταπίνει τα πικρόχολα σχόλια.

<<Πάμε σερί,σφίξε τα πόδια!>>φώναξε η Ζουλί στην Άννα που προσπαθούσε να βγάλει σωστά την φιγούρα στον στύλο.

Ήταν αρκετά ψηλά και πάντοτε οι προσγειώσεις την άγχωναν.

<<Δάχτυλα μαλακά, με χάρη.>>είπε η Ζουλί και η Άννα χαλάρωσε το κράτημα της, προσπαθώντας να το κάνει πιο ντελικάτο.

Έριξε το κεφάλι της κάτω έτσι όπως στεκόταν ανάποδα και άφησε τα μαλλιά της να πέσουν κάτω, γλείφοντας σχεδόν το πάτωμα.

<<Τέλεια! Γυρνάμε.>>έδινε οδηγίες η Ζουλί, καθώς το βλέμμα της Άννας κόλλησε στην είσοδο που μόλις είχε ανοίξει.