~YAĞMUR~

-22-

herkes masaya oturmuş kahvaltısını ediyordu.

ben ise o kadar huzursuz hissediyordum ki, bakışlarımı önümden kaldıramıyordum bile.

Yusuf'un amcasının oğlu ve aynı zaman da Deniz'in abisi olan Giray, istanbulda karşıma çıkıp bana ilanı aşk etmiş, üstelik adının da Yusuf olduğunu söylemişti.

umarım adının yusuf olmadığı gibi bana da aşık falan değildir.

o da Deniz gibi anormaldir belki de ?

Deniz'in abisi ya hani...

yavaşça bakışlarımı Giray'a çevirdiğimde onun da bana bakıyor olduğunu görmüştüm.

ters bir bakış atıp başımı yine önüme eğdim.

allahım ne yapacaktım ben ?

Yusuf'a söylersem kıyamet kopardı herhalde. zaten birbirlerini sevmedikleri o kadar açıktı ki, Yusuf onu gördüğünde bakışlarıyla Resmen dövmüştü.

bu işin içinden nasıl çıkacağımı asla bilmiyordum...

"utanmasan masayı da yiyeceksin Deniz ! hadi gitmemiz lazım derse geç kalacağız."

Eda'nın sitemlerini takmayan Deniz yemeye devam ediyordu.

masadaki herkes onlara gülerken Eda daha fazla dayanamayarak Denizin kapşonlusunun şapkasından tutarak onu sürüklemeye başlamıştı.

"son yudumum kalmıştı allahın cezası vicdansız kız !"

Deniz Eda tarafından sürüklenerek çıkarılmayı başarmıştı.

"afiyet olsun."

diyerek ben de kalktım.

adımlarımı lavaboya doğru sürüklerken aklımda Giray'ı gördüğümden beri tek soru vardı.

Amacı neydi ?

lavaboda ellerimi yıkayıp kuruladıktan sonra çıkmak için kapıyı açmıştım ki birisi hızla girip ardından kapıyı kilitlemişti.

bilin bakalım kimdi ?

Giray...

sabır dilenircesine yukarıya bakıp derin bir nefes aldım.

sakin olmam gerekiyordu.

ama olamıyordum tabiki.

beklemeyeceği anda hızlı olduğunu düşündüğüm tokadımı yüzüne geçirdiğimde donuk ifadesi ile öylece kalakalmıştı.

hak etmişti ama...

daha sonra gülümseyip yanağını ovuşturdu.

"elin ağırmış yanlız."

sinirle soludum.

"evet keşke senin de beyninde bir ağırlık olsa. Çok hafif görünüyor malesef."

deyip çıkmaya çalıştığımda elini duvara dayayıp geçmemi engellemişti.

"Tokat yetmediyse kafa da atabilirim. Yusuf öğretti yanlız haberin olsun."

gülümsemesini yüzünden silmeden bakmaya devam etti.

parçalardım ben bunu.

vallahi...

"biliyorum... sana bir konuda yalan söylemiş olabilirim."

şaşkınlıkla ona baktım.

"dalga geçer gibi adının yusuf olduğunu da söyledin ?"