Zware Jongen

15. Je moet wel mee

Pov Isabel

Terwijl er van buitenaf de kleedkamer allerlei gejoel en geluid komt zit ik gespannen op het smalle bankje.

'Ben je niet bang als je dit hoort' vraag ik Hunter. 'Waarvoor' vraagt hij verbaasd terwijl hij opkijkt van zijn telefoon.

'Dat Adam nu dood aan het gaan is' leg ik uit. 'Kan, maar Adam is een goede vechter, die wint altijd' grijnst hij. 'En verliezen betekent niet meteen dood gaan hoor'

'Waarom ga je met hem om' vraag ik verder. Ik weet dat hij niet in Adams wijk woont.

'Adam en heel deze wijk kijken niet naar je afkomst of andere gezeik maar gewoon naar wie je bent! Klaar' zucht hij.

'Dus je voelt je hier thuis' vraag ik ongelovig. 'Jup, hier ben ik liever dan thuis' antwoord hij simpel.

Er klinkt een groot gejoel en applaus, ook wat 'boe' geroep. Iets later vliegt de deur open en staat een bebloede Adam in de deuropening.

Ik schrik me wild van hem. Ik dacht dat het heftig was nadat hij met die Kaj gevochten had maar dit!

Een grote grijs staat op zijn gezicht. 'Lekker bro' roept Hunter enthousiast terwijl ze elkaar omhelzen.

Adam zakt hijgend neer op het bankje. Hunter geeft hem een fles. Snel sta ik ook op en trek wat doekjes uit het aparaat.

Ik maak ze nat en stap op hem af. Ik veeg voorzichtig over een snee op zij voorhoofd waar bloed uitloopt.

'Wat doe je' fluistert hij terwijl hij diep in mijn ogen kijkt. 'H-helpen' stotter ik afgeleid door zijn ogen.

Ik merk niet dat Hunter de kamer heeft verlaten. 'Hulp nodig Adam' klinkt een onbekende stem. 'Nee ik heb al hulp' roept hij terug.

Met een grijns kijkt hij me aan. 'Ga dan verder' mompelt hij zacht maar dwingend. Aarzelend veeg ik de wond schoon.

Het lijkt hem niet of nauwelijks pijn te doen. Hij trekt me in een soepele beweging op zijn schoot. 'Wat doe je' fluister ik nu geschrokken.

'Kan je er beter bij' grijnst hij. 'En een kusje helpt tegen de pijn toch?' vraagt hij nu met een nog grotere grijns.

Ongemakkelijk kijk ik weg. 'Doe dan' fluistert hij in mijn oor wat zorgt voor kippenvel. Ik heb hem vanmiddag ook gezoend maar daar heb ik nu eigelijk ook spijt van.

Ik kijk naar de grond en doe niks. 'Moet ik je gaan dwingen' grijnst hij. Aarzelend druk ik dan een kusje op zijn snee.

'Dat helpt' fluistert hij wat weer zorgt voor kippenvel. Ik wilde dat ik het uit kon zetten. Maar iets in deze jongen trekt me aan tot hem. En ik kan er niks tegen doen.

Ik ben te laat en nu ben ik gevallen voor de charmes van Adam Hayes. Een drugsverslaafde illegale vechter. Gaat lekker in het leven Ies!

'Ga je de rest ook nog doen' vraagt hij waarna hij zijn shirt uittrekt. Ik staar eerst een tijdje naar zijn perfecte lichaam en zie dan daar ook wat schrammen zitten.

Eentje gevaarlijk laag op zijn buik. 'Nou kom op daar moet een kusje, hij doet heeeeeel veel pijn' overdrijft hij met zijn bekende grijns.

'Laat je zusje dat maar doen' zeg ik zonder na te denken. Er komt een gekwetste blik in zijn ogen en hij duwt me van hem af.

'S-sorry ik was het vergeten' stotter ik als ik nog net kan blijven staan. Hij staat op en zegt niks. Zijn ogen zijn donker en zijn bewegingen zijn grof.

'Ik, ehm sorry ik bedoelde het echt niet zo' mompel ik waarna ik op het bankje ga zitten en me onbewust kleiner maak.

Hij komt op me af lopen en buigt naar me toe. 'Hoe dan wel' komt er uit zijn mond.