...KAÇAK...

...Sizi Kurtardım...

Zeynep'e Dönelim
Karşımda dikilen adam şaşkınlıkla beni süzmeye başlamıştı. Lan bildiğin ağzının suyu akıyor gel şunu dövelimde bitsin. İç sesim bu sefer haklıydı şu an o adamı yere sermemek için zor dayanıyordum ama taviz veremezdim ilk hamleyi ondan bekliyordum. Tok bir sesle konuştu
"Osman korkup, işleri için güzel bir kız mı yollamış haha"
Bu bu kadarda fazla ama
"Osman Beyin yolladığını sana kim söylemişse kandırmış seni ben kendim geldim. En azından senin gibi korkup adamlarımın arkasına saklanmıyorum."
Bu dediğime karşılık çok sinirlenmişti onun sinirlendiğini görne adamları silahlarını bana doğrulttu. Bende hemen silahımı belimden çıkarttım ve adamları etkisiz hale getirdim. Bu hızıma hayranlıkla bakan Kuzey'e göz kırkıp geri adama döndüm o da bana hayran olmuştu. Ee kızım kim görürki senin gibi kız maşallah Retkit gibisin mübarek, abartma iç ses.
" Sana bir teklif yapıyım, Osman sana ne iş önerdiyse onu bırak gel benle çalış sana aldığının daha fazlasını öderim." Adamın teklifine karşılık biraz düşünür gibi yaptım ve cevabımı bekleyen Kuzey ve adama baktım.
"Teklif güzel ama ben zaten işimi yapıyorum ve sen benim baktığım çocuğu kaçırıyorsun." Adam sert bakışlarına geri döndü ve arkasını dönüp arka kapıdan çıktı. Hemen Kuzey ve Furkan'ın yanına koştum,ikisinide çözdüm ve Furkan'ı kucağma almaya yeltendim ama Kuzey benden önce davranıp omu kucakladı, deponun ana kapısına yöneldik arkadan tıkırtılar duymaya başladım anlaşılan adamlarını üzerimize salmıştı. Kuzey'e bakıp;
" Kuzey arkada bir taksi bekliyor ben söyleyince oraya koşucaksın."
"Nee, seni burada mı bırakıcaz"
"Hayır sen gidiceksin ben sonra gelicem."
"Niye aynı anda gitmiyoruz."
"Bunu sorgulama ve KOŞ"
"Ne!"
"KOŞ diyorum hadi KOŞ"
Beni ikiletmedi ve kapıya doğru koşmaya başladı. Onların dışarı çıktığını anlayınca üzerime gelen adamları hem indirmeye hemde kapıya doğru ilerlemeye çalışıyordum. Kapıya gelince kapıyı açtım ama tam çıkacakkem karnımda  bir ağrı hissettim, taviz verneden kapıdan çıktım ve beni bekleyen taksiye bindim, yanımdaki adama bakıp adresi verdim. Eve gelince tam çıkmaya yeltenmiştim ki karnımın ağrısı artı.
"Zeynep iyi misin?"
"Hı hı, hadi inelim artık."
Taksiye parasını verip indik, eve girdiğimizde bize sertçe bakan Osman Beyle karşılaştık.
"Burada neler oldu neredesiniz kaç saattir."
Sorusunun ardından ben inlemeye başladım, karnımın ağrısı daha çok arttımşıtı. Kuzey, Furkan'ı bir koltuğa yartırıp yanıma geldi.
"Zeynep karnın karnından mı vuruldun?" Ağrı daha çok artıyordu karnımı zar zor hissediyordum.
"Burada ne olduğunu bana söyler misin Kuzey"
"Baba söz veriyorum sonra anlatıcam ama Zeynep vurulmuş hastaneye gitmemiz gerekiyor." 

Bu sözlerin ardından gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başadı be en son hatırladığım Kuzey'in kucağında bir arabaya bindiğimdi...

===================
Bu bölümün ardından muhtemelen uzunu bir süre yazamam ama yazarsam hepsini ard arda atarım...