play date - translated ༄ l.s.

4.

Louis

De volgende ochtend werd ik wakker door de geur van ontbijt, dat duidelijk van beneden kwam. Ik hield genoeg van eten om te zeggen dat er momenteel bacon bereid werd.

Hoewel mijn benen nog zwak waren van de nachtrust, kon ik het niet laten om uit bed te komen. Ik weerstond de verleiding om gelijk naar beneden te gaan, want ik had nog kleding aan waar ik niet in gezien zou willen worden. Zeker door Harry niet.

Mijn pyjama bestond uit veel te korte shorts en een te groot roze shirt. Ik zocht in de diepte van mijn kast naar een outfit dat goed genoeg was om te dragen.

Ik vond een paar zwarte skinny jeans en een iets te groot bandshirt. Ik kleedde me snel om een haalde een hand door mijn haar. Toen verliet ik de slaapkamer met een lege maag, klaar om de eerste maaltijd van de dag te verslinden.

Langzaam liep ik voorzichtig de trap af, mijn benen waren nog slaperig. Ik had geen zin om door haast van de trap te vallen en mezelf volledig te vernederen. Niet vandaag.

Zodra ik de keuken binnenkwam, kon ik niet anders dan blozen en me een beetje schuldig voelen omdat ik zomaar binnenkwam. Harry stond bij het fornuis, enkel gekleed in een paar zwarte Calvin Klein boxers.

Ik staarde naar de spieren in zijn rug en de achterkant van zijn lange benen. Ook bewonderde ik de warboel aan krullen op zijn hoofd. En ik kon het niet laten om even naar zijn achterwerk te kijken en zag dat hij een goede kont had. 

'Goedemorgen Sunshine,' zei hij, met nog steeds zijn rug naar mij gekeerd. Ik sprong op van de plotselinge woorden die zijn lippen verlieten, maar mijn lichaam warmde op bij het geluid van zijn raspende, vermoeide stem.

'G-goedemorgen,' stotterde ik en ik voelde me een beetje verlegen. En ook een beetje bang, hoe was hij bewust van mijn aanwezigheid? Mijn voetstappen waren zacht, maar misschien voelde hij wel dat ik naar hem staarde.

'Lekker geslapen?" vroeg hij en hij draaide om. Ik zag hoe hij wat van zijn vingers likte en er liep een rilling over mijn rug.

Mijn ogen gingen toen omlaag naar de zwarte boxers. Ik ving een glimp op van iets dat op een grote bobbel leek, maar mijn ogen schoten toen meteen weer omhoog. Klaar om de zijne te ontmoeten. Hij keek me nog steeds aan, met een ietwat geamuseerde blik, alsof hij een schaapachtige grijns probeerde te verbergen.

'Goed,' mompelde ik als antwoord op zijn vraag. Ik was amper hoorbaar. Het zou me eigenlijk verbazen als hij me had gehoord.

'Voel je je ongemakkelijk? Moet ik meer kleren aantrekken?' vroeg hij me en ik bloosde bij het idee dat hij halfnaakt bij me in de buurt zou blijven. Ik zou elke dag naar zijn blote lichaam kunnen staren als het moest.

Maar ik wist dat hij de vraag enkel stelde om me te plagen. Ik wist dat hij had gemerkt hoe mijn ogen over zijn lichaam gingen. Ik wist dat hij zichzelf vermaakte met mijn kwetsbaarheid.

'Nee. Je bent o-oke,' stamelde ik en ik gaf mezelf mentaal een facepalm over het feit dat ik zo onhandig was. Ik was er zeker van dat hij toch kleren aan zou trekken, omdat ik het ongemakkelijk maakte door erover te praten. Of omdat hij wist dat ik anders zou blijven staren. Hij zou zich alleen maar aankleden om me te plagen en het moment te verergeren, dat wist ik zeker.

'Ik zal in het vervolg meteen kleren aandoen. Het spijt me, ik had me gelijk moeten aankleden toen ik wakker werd. Dit is ongepast. Je bent nog jong en onschuldig,' zei hij. Ik had de drang om te gaan huilen, maar dan in mijn hoofd.

'Waarom denk je dat ik onschuldig ben?' vroeg ik hem en besloot om op een speelse manier een beetje ruzie te maken. Ik moest het ijs een beetje breken en dingen minder ongemakkelijk maken.

'Lieverd, je bent zo ongemakkelijk als de hel. Je kunt nauwelijks met me praten en je moeder beschermt je. Natuurlijk ben je onschuldig.' Hij sloeg zijn armen over elkaar. Maar dit keer had ik wat om terug te zeggen.

'Oh echt? Wist je dat ik een keer mijn huiswerk niet heb gemaakt en toen mijn moeder ernaar vroeg, loog ik erover door te zeggen dat het al af was,' zei ik met een zelfvoldane blik. Harry grinnikte.

'Ik maakte nooit huiswerk toen ik op het middelbaar zat. Je bent niet minder onschuldig door een keer over huiswerk te liegen. Accepteer het gewoon lieverd. Onschuld is schattig.'

Ik kon het niet laten om even te blozen.

Ik ben onschuldig, dus noemde hij me eigenlijk schattig toch? Een volwassen man in alleen boxers, met tatoeages op zijn armen en borst en benen noemde me schattig. Ik mag een gelukkige jongen zijn.

'Maar..' Harry onderbrak me toen ik begon met praten.

'Zeg maar niets. Je bent onschuldig en dat is schattig. Je mag trots zijn op zo'n prachtige titel. Mannen van mijn leeftijd worden gek van onschuldigheid. Ik wil niet iets zeggen dat ongepast is, maar laten we zeggen hoe strakker hoe beter.' Harry knipoogde en ik zweer dat er iets in mij explodeerde.

Ik was niet iemand die veel wist over seksuele dingen, maar ik wist precies wat hij bedoelde. Als hij ervan overtuigd was dat ik onschuldig was en het nog steeds schattig vond, is dat maar zo.

'Wat bedoel je?' vroeg ik hem en deed een poging om verward te klinken, wat eigenlijk best goed lukte.

'Je zult er ooit achter komen wat ik bedoel,' vertelde hij me en toen draaide hij zich om. Hij ging verder met het eten waar hij aan begonnen was. 'Maar voor nu, wat dacht je van ontbijt?'

ik was eigenlijk van plan om 's avonds te updaten, maar aangezien ik dan ergens heen moet, krijgen jullie het hoofdstuk nu al ! vergeet niet te commenten en te voten :)

xoxJ